De categorieën van olijfolie

Laatste nieuws

De dubbelzinnigheid in de term ​"olijfolie” heeft de consument lang in verwarring gebracht en de wereld van oneerlijke actoren verrijkt.

Aan de ongezalfden, olijfolie is allesomvattend.

Het wordt geleverd in flessen van $ 40 in boetiekspeciaalzaken in 's werelds meest kosmopolitische steden. Ondertussen verzamelen blikken van vijf liter stof op delicatessenwinkels in slaperige stadjes.

Duizenden kilometers verderop reizen drums, bakken en flexitanks - versierd met dezelfde twee woorden - over de oceanen op enorme containerschepen.

Om de verwarring nog groter te maken, in de meeste gangpaden van supermarkten olijfolie wordt meestal gecombineerd met een reeks voorvoegsels.

Deze variëren van het extravagante (ultra-premium) tot het alledaagse (puur) tot het echt cryptische (polyfenol-rijk).

Maar wat betekenen deze voorvoegsels eigenlijk? Het korte antwoord: niets.

Wie mag bepalen wat olijfolie is?

De enige voorvoegsels voor olijfolie waaraan de consument aandacht moet schenken, zijn die welke zijn opgesteld door de vijf belangrijkste regelgevende instanties voor olijfolie: de Codex Alimentarius, Internationale Olijfraad (IOC), Europeese Unie, Ministerie van Landbouw van de Verenigde Staten (USDA) en Australische autoriteiten.

Er zijn veel andere nationale autoriteiten die formeel wetgeving hebben vastgesteld olijfolienormen en cijfers ook, maar ze volgen grotendeels de basis die is gelegd door de vijf bovengenoemde regelgevers.

Zoals met de regels voor de meeste voedingsmiddelen, werden de eerste technische definities van olijfolie opgesteld door de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties in de Codex Alimentarius.

Oorspronkelijk definieerde de Codex Alimentarius vier afzonderlijke olijfoliesoorten: olijfolie, olijfolie van eerste persing, geraffineerde olijfolie en geraffineerde olie uit afvallen van olijven. De meeste regelgevende instanties over de hele wereld hebben hun eigen normen en kwaliteiten voor olijfolie gebaseerd op deze oorspronkelijke vier.

Hoe wordt olijfolie gedefinieerd?

Van de vier soorten olijfolie die zijn vastgelegd in de Codex Alimentarius, worden negen verschillende categorieën olijfolie en olie uit afvallen van olijven gedefinieerd door het IOC.

In de Europese Unie, die verantwoordelijk is voor meer dan driekwart van de wereldproductie, daalt dit cijfer echter tot acht.

Deze categorieën vallen in drie afzonderlijke groepen:

Hoewel er internationaal brede overeenstemming bestaat over de verschillende categorieën olijfolie, veranderen hun definities op basis van waar de olijfolie wordt geproduceerd. Het is echter belangrijk op te merken dat olijfolie-etiketten nauwkeurig de juiste categorie moeten weergeven in het land waar de olie zal worden verkocht.

Virgin oliën

Olijfolie van eerste persing wordt uitsluitend verkregen door mechanische of andere fysische middelen onder thermische omstandigheden die de chemische samenstelling van de olie niet veranderen. De enige behandeling die de olijven en olie ondergaan zijn wassen, decanteren, centrifugeren en filtreren.

1. Extra vierge olijfolie

De Codex Alimentarius, het IOC, de USDA en de Australische autoriteiten definiëren extra vierge olijfolie als een uitstekende smaak en geur met de mediaan van defecten – de mediane score van een van de 12 olijfoliedefecten, die met de grootste intensiteit wordt waargenomen - als nul en de mediaan van fruitigheid boven nul. EVOO heeft ook een gehalte aan vrije vetzuren, uitgedrukt als oliezuur, van minder dan 0.8 gram per 100 gram.

Hoewel de meeste regeringen over de hele wereld zich houden aan de normen die zijn vastgelegd in de Codex Alimentarius, is de definitie van extra vergine olijfolie strenger in Californië, waardoor een gehalte aan vrije vetzuren, uitgedrukt als oliezuur, lager is dan 0.5 gram per 100 gram. De organoleptische vereisten blijven echter hetzelfde.

2. Vierge olijfolie

De Codex Alimentarius, IOC en EU definiëren olijfolie van eerste persing als een redelijk goede smaak en geur met een mediaan van gebreken tussen nul en 3.5, met een mediaan van fruitigheid boven nul. Het gehalte aan vrije vetzuren, uitgedrukt als oliezuur, is minder dan twee gram per 100 gram.

De autoriteiten van de USDA en Australië hebben iets strengere organoleptische eisen, met een mediaan van defecten tussen nul en 2.5 en een mediaan van fruitigheid boven nul. Het gehalte aan vrije vetzuren blijft hetzelfde.

3. Gewone olijfolie van eerste persing

De Codex Alimentarius, het IOC en de Australische autoriteiten definiëren gewone olijfolie van eerste persing als een mediaan van gebreken tussen 3.5 en zes, met een mediaan van fruitigheid boven nul. Het gehalte aan vrije vetzuren, uitgedrukt in oliezuur, moet lager zijn dan 3.3 gram per 100 gram.

Gewone olijfolie van eerste persing is niet erg gebruikelijk, aangezien deze alleen rechtstreeks aan consumenten mag worden verkocht in landen waar de categorie wordt erkend.

Gemengd van geraffineerde olijfolie en olie uit afvallen van olijven en olijfolie van eerste persing geschikt voor consumptie

4. Geraffineerde olijfolie gemengd met olijfolie van eerste persing (olijfolie, in de VS)

De Codex Alimentarius, EU, IOC, Australische autoriteiten en USDA definiëren deze categorie olijfolie als een mengsel van geraffineerde olijfolie met olijfolie van eerste persing die geschikt is voor consumptie.

Het uiteindelijke mengsel van de twee heeft een vrije zuurgraad, uitgedrukt als oliezuur, van minder dan één gram per 100 gram. De organoleptische kenmerken komen overeen met olijfolie van eerste persing, maar kunnen variëren afhankelijk van de individuele regelgeving in elk land.

5. Olie uit afvallen van olijven, samengesteld uit geraffineerde oliën uit afvallen van olijven en olijfolie van eerste persing

Olijfolie uit afvallen van olijven wordt verkregen door de laatst overgebleven druppeltjes olie te extraheren uit olijven die al mechanisch zijn getransformeerd. Het proces omvat meestal het chemisch extraheren van de olie met krachtige oplosmiddelen voordat deze uit het eindproduct worden verdampt en de resulterende olie wordt ontgeurd.

De Codex Alimentarius, EU, IOC en USDA definiëren olie uit afvallen van olijven als een mengsel van geraffineerde olie uit afvallen van olijven en olijfolie van eerste persing die geschikt is voor consumptie. Het gehalte aan vrije vetzuren moet minder dan één gram per 100 gram zijn.

In Australië hebben de autoriteiten iets strengere eisen, die ook vereisen dat oliën uit afvallen van olijven dezelfde organoleptische normen hebben als olijfolie van eerste persing, een gemiddelde van defecten kleiner dan of gelijk aan 2.5.

Olijfolie niet geschikt voor menselijke consumptie

6. Lampante Virgin olijfolie

De Codex Alimentarius en het IOC definiëren lampante olijfolie van eerste persing in grote lijnen als een olijfolie die uitsluitend wordt verkregen door middel van mechanische methoden die niet geschikt is voor menselijke consumptie. Het gehalte aan vrije vetzuren, uitgedrukt als oliezuur, is meer dan 3.3 gram per 100 gram. De organoleptische kenmerken hebben ook een mediaan van defecten groter dan zes en een mediaan van fruitigheid van nul. Deze soorten oliën worden meestal verzonden om te worden geraffineerd en vervolgens gemengd.

De autoriteiten van de USDA en Australië hanteren echter een iets strengere definitie voor olijfolie van eerste persing voor licht. Ze definiëren het product met een mediaan van defecten tussen 2.5 en 6 of een mediaan van defecten kleiner dan of gelijk aan 2.5 met een mediaan van fruitigheid van nul. Het gehalte aan vrije vetzuren, uitgedrukt als oliezuur, moet minder zijn dan twee gram per 100 gram.

De EU heeft zeer vergelijkbare regels als de USDA en Australië, alleen verschillen ze doordat de mediaan van defecten hoger dan 3.5 moet zijn of de mediaan van defecten kleiner dan of gelijk moet zijn aan 2.5 met een fruitigheid van nul.

7. Geraffineerde olijfolie

De Codex Alimentarius, EU, IOC, Australische autoriteiten en USDA definiëren geraffineerde olijfolie als verkregen uit olijfolie van eerste persing met raffinagemethoden die de oorspronkelijke glyceridestructuur niet veranderen, esters bestaande uit glycerol en vetzuren. Het gehalte aan vrije vetzuren, uitgedrukt als oliezuur, is minder dan 0.3 gram per 100 gram.

8. Ruwe olie uit afvallen van olijven

De Codex Alimentarius, EU, IOC en USDA definiëren ruwe olie uit afvallen van olijven als het product dat wordt verkregen door de laatst overgebleven druppeltjes olie te extraheren uit olijven die al mechanisch zijn getransformeerd. Het proces omvat meestal het chemisch extraheren van de olie met krachtige oplosmiddelen voordat deze uit het eindproduct worden verdampt en de resulterende olie wordt ontgeurd.

9. Geraffineerde olie uit afvallen van olijven

De Codex Alimentarius, EU, IOC en USDA definiëren geraffineerde olie uit afvallen van olijven als verkregen uit ruwe olie uit afvallen van olijven met behulp van methoden die niet leiden tot veranderingen in de oorspronkelijke glyceridestructuur. Het heeft een vrije vetzuren, uitgedrukt als oliezuur, van niet meer dan 0.3 gram per 100 gram.

De belangrijkste afhaalrestaurants

Winkelen voor olijfolie zou niet zo moeilijk moeten zijn als het is. Echt, de meeste consumenten zijn op zoek naar een extra vierge, vierge of geraffineerde olijfolie vermengd met olijfolie van eerste persing.

Let bij het winkelen voor olijfolie niet op de talloze voorvoegsels die sieren sierlijke etiketten. Let gewoon op de voorwaarden ​"maagd” en ​"extra vierge." Alle andere voorvoegsels – met uitzondering van ​"organisch” – zijn volkomen zinloos (wat de YouTube-video’s ook zeggen).

Extra vierge olijfolie en olijfolie van eerste persing zijn duurder dan een mengsel van geraffineerde olijfolie en olijfolie van eerste persing, die meestal niet wordt geëtiketteerd ​"geraffineerde olijfolie vermengd met olijfolie van eerste persing.”

Echter, elke labelbeschrijving van gewoon ​"olijfolie” naar ​"pure olijfolie”, ​"lichte olijfolie,” ​"premium olijfolie” of ​"verse olijfolie” is gewoon een mix van geraffineerde en vierge olijfolie.

Voorbehoud emptor.