Archeologen komen online samen om de geschiedenis van het mediterrane dieet te vieren

Volgens de Romeinse mythologie waren er drie voedingsmiddelen die de goden aan de mensheid gaven.

Minerva, de godin van de wijsheid, schonk een olijfboom. Demeter, de godin van de oogst, schonk tarwe. Dionysus gaf Romeinen de wijnstok.

Uit deze drie geschenken kwam voedsel dat nog steeds drie pijlers vormt van de Mediterraan dieet: olijfolie, brood en wijn.

Archeologen zijn onlangs online bijeengekomen om de geschiedenis van het dieet te bespreken en de elfde verjaardag van het dieet te vieren inclusie op de lijst van immaterieel cultureel erfgoed van UNESCO.

Onder de gasten op het seminar was de directeur van de Archeologisch Museum Napels, Paolo Giulierini, die het publiek meenam op een reis door eeuwenoude bronnen.

"In de landen van de zogenaamde ​'Mezzaluna vruchtbaar' – voornamelijk de regio Mesopotamië, daarna buurlanden zoals Egypte en de Griekse koloniën – deze drie gewassen zijn altijd een bron van rijkdom en levensonderhoud geweest,” zei Giulierini. ​"Op de een of andere manier waren ze de ​'eerste kern' van wat we nu het mediterrane dieet noemen."

"Door de eeuwen heen is deze kern vervolgens verrijkt dankzij de bijdragen van verschillende bevolkingsgroepen in het Middellandse Zeegebied en daarbuiten”, voegde hij eraan toe. ​"We kennen bijvoorbeeld voedingsmiddelen zoals rijst, tomaten en sommige citrusvruchten al sinds de middeleeuwen, niet eerder.”

Hoewel verdere aanwijzingen om het verleden van het mediterrane dieet te ontrafelen kunnen komen uit de observatie van oude voorwerpen en schilderijen, waarschuwde Giulierini voor enkele veelvoorkomende verkeerde interpretaties.

"De dimensie van het dagelijks leven werd zelden vertegenwoordigd in de artistieke werken die tot op de dag van vandaag zijn ontstaan, die vaak een feestelijke of metaforische betekenis hadden,” zei hij.

"Fresco's met banketten beladen met exotisch fruit, snoep of wild waren de uitdrukking van rijke elites, "voegde Giulierini eraan toe. ​"Ze vertegenwoordigden niet de levensstijl van de grootste delen van de bevolking, wiens dieet meer werd bepaald door de fasen van de landbouw dan door vrije keuze.”

"Objecten voor de transformatie of conservering van voedsel gevonden in sommige Pompei-villa's kan ons veel vertellen over de levensstandaard van de rijkste families; niets over die van de massa”, vervolgde hij.

"Dat gezegd hebbende, weten we dat in de Romeinse wereld landbouw de basis vormde voor voeding en voedselvoorziening, en dat de visteelt zich begon te verspreiden”, concludeerde Giulierini. ​"Vee was essentieel voor de landbouw en dieren waren levend nodig: de consumptie van vlees was toen beperkt tot een paar uitzonderlijke gelegenheden.”

Het volledige rapport van Giulierini is beschikbaar in de online galerij met educatieve en wetenschappelijke bijdragen van de Mediterraan Dieet Virtueel Museum, het eerste digitale museum ter wereld dat volledig gewijd is aan het mediterrane dieet.

Het museum is opgericht door MedEatResearch van de Universiteit Suor Orsola Benincasa, een Italiaans academisch onderzoekscentrum in Napels dat specifiek is gewijd aan het mediterrane dieet.

"Ons doel is om de culturele, economische, antropologische, gastronomische, medische, educatieve en ecologische aspecten van het mediterrane dieet te belichten', zegt Marino Niola, antropoloog en een van de directeuren van het museum.

"Om dit te bereiken zal het museum ons etnografische onderzoekswerk en onze studies over de levensduur presenteren via openbare activiteiten zoals seminars en conferenties, en ook door video's en ​'levende getuigenissen van lokale producenten, kunstenaars, wetenschappers en burgers die herinneren aan de boerensamenleving van vroeger,” voegde hij eraan toe.

Co-regisseur Elisabetta Moro voegde toe: ​"Hoewel het mediterrane dieet een combinatie is van factoren zoals geschiedenis en noodzaak, moeten we ook rekening houden met de grote passie voor voedsel die de beschavingen uit het verleden ons hebben nagelaten.”

"Door de eeuwen heen is deze passie een onderscheidend kenmerk van onze samenleving geworden”, besluit ze. ​"Nu is de uitdaging om het te behouden en te verbeteren door middel van een voedseleducatief pad waarbij de samenleving als geheel en vooral jonge generaties worden betrokken.”