Olijfpolyfenolen zijn veelbelovend als ingrediënt voor aquacultuurvoer

Samenvatting

Italiaanse onderzoekers ontdekten dat het aanvullen van zeebrasemvoer met een 0.08 procent polyfenolextract de voerconversie met 30 procent verbeterde en ontstekingsremmende en pro-immuniteitseffecten liet zien. De studie, die gebruikmaakte van polyfenolen die werden geëxtraheerd uit afval van olijfmolens, benadrukt het potentieel van de olijfindustrie om bij te dragen aan de circulaire economie en de duurzaamheid van aquacultuur te vergroten, door wereldwijde milieuproblemen en de Europese Green Deal aan te pakken.

Italiaanse onderzoekers hebben ontdekt dat het aanvullen van zeebrasemvoer met een 0.08 procent polyfenolextract de voederconversie met 30 procent verbeterde. Er werden ook ontstekingsremmende en pro-immuniteitseffecten aangegeven.

De polyfenolen in kwestie, hydroxytyrosol en tyrosol werden gewonnen uit afval van de olijfperserij. Daarmee is de studie een ander voorbeeld van de mogelijkheden voor de olijfsector om bij te dragen aan de circulaire economie en de duurzaamheid te vergroten.

De studies, uitgevoerd door onderzoekers van het Zooprophylactic Experimental Institute of Umbria and Marche en de afdeling diergeneeskunde van de Universiteit van Perugia, was bedoeld om het potentieel van afvalproducten van de olijfindustrie als voedingssupplementen voor aquacultuur te beoordelen in de context van wereldwijde milieuproblemen en de Europese Green Deal.

Het experiment werd uitgevoerd op 600 goudbrasems, willekeurig toegewezen aan twee dieetgroepen van 300. Elke groep werd vervolgens verdeeld in drie subgroepen van 100 vissen die in aparte binnentanks werden geplaatst.

Vergeleken met de controlegroep vertoonden vissen die het experimentele dieet kregen, een neiging tot gewichtstoename in de tussenliggende fase (gewichtstoename van 117 procent vergeleken met 82 procent). Aan het einde van het experiment werd een hogere gewichtstoename geregistreerd (177 procent vergeleken met 125 procent).

Ook de voederconversie werd aanzienlijk verbeterd (1.85 ten opzichte van 1.45).

Deze resultaten suggereren dat voedingssupplementen met polyfenolen uit olijven de groei kunnen bevorderen en tegelijkertijd de algemene gezondheid en het fysieke welzijn van de vissen kunnen behouden.

Bovendien lieten genetische analyses zien dat vissen die het supplement op basis van polyfenolen kregen, de genexpressie van biomarkers gerelateerd aan immuniteit en metabolisme verbeterden.

De onderzoekers merkten met name een afname op van de expressie van het pro-inflammatoire gen interleukine 12 bèta en een toegenomen expressie van het ontstekingsremmende gen interleukine 10.

Deze resultaten komen overeen met eerdere onderzoeken waaruit blijkt dat diëten op basis van plantaardige eiwitten de expressie van verschillende pro-inflammatoire markers en andere genen die verband houden met de immuunafweer verlagen.

Daarentegen leiden diëten op basis van dierlijke eiwitten, zoals vismeel, tot een toename van de genexpressie die verband houdt met ontstekingsmediatoren die betrokken zijn bij het reguleren van ontstekingen en het activeren van de natuurlijke immuunreactie op infecties.

De auteurs merken op dat de Europese Unie jaarlijks ongeveer 88 miljoen ton aan voedselverspilling genereert, tegen een geschatte kostprijs van € 143 miljard. Het grootste deel hiervan is afkomstig van de voedingsmiddelenindustrie en niet van consumenten.

Deze categorie afvalmateriaal is verantwoordelijk voor acht tot tien procent van de wereldwijde uitstoot en voor ongeveer zes procent van de uitstoot van broeikasgassen, vervuiling en afvalproductie in de EU.

Daarom wilden ze de concepten van de circulaire bio-economie en duurzame landbouw toepassen op de aquacultuur.

Uitgebreid onderzoek heeft de gunstige effecten van visconsumptie aangetoond vanwege hun voedingsprofiel, dat rijk is aan eiwitten, meervoudig onverzadigde vetzuren zoals omega-3 en vitamines zoals B2 en B6. Vis is een integraal onderdeel van de Mediterraan dieet en andere diëten die verband houden met gezondheid en een lang leven.

Aquacultuur wordt gezien als een duurzame manier van visproductie. Het wordt vaak positief vergeleken met traditionele visserij en de bijbehorende milieueffecten, met name overbevissing, verstoring van de voedselketen en bijvangst – de incidentele vangst van niet-doelsoorten zoals dolfijnen, zeeschildpadden en zeevogels.

Recente onderzoeken hebben echter zorgen geuit over mogelijk schadelijke praktijken binnen de sector.

Enkele van de belangrijkste genoemde factoren zijn de samenstelling, bron en prestatie van feeds. Het verbeteren van de duurzaamheid van dit aspect wordt daarom gezien als de sleutel tot het verbeteren van de duurzaamheid van de industrie als geheel.

• Nature Communications