Producenten in Griekenland wekken elektriciteit op met afvalwater van olijvenfabrieken

Na de productie van biogas uit veeafval, komt anaerobe vergistingstechnologie nu naar voren als een oplossing voor beheer afvalwater van de olijfmolen in Griekenland.

Nu de eerste biogasinstallaties vloeibaar afval verwerken dat is geproduceerd door de winning van olijfolie, kan een kleine groep olijfolieproducenten in Noord-Griekenland zich ontdoen van de verantwoordelijkheid om het giftige materiaal te verwijderen en tegelijkertijd bij te dragen aan de productie van groene energie.

Er zijn echter nog enkele uitdagingen. De hoeveelheden afvalwater van olijfmolens die momenteel biogasinstallaties voeden, zijn extreem laag in verhouding tot de totale hoeveelheid die in het hele land wordt geproduceerd.

Deskundigen wijzen echter op Italië, wat suggereert dat er vergelijkbare vooruitzichten zijn om de technologie toe te passen op die van hun buurman.

Geen verdampingstanks nodig

Voor de Kyklopas SA-olijvenfabriek in Evros, in het noordoosten van Griekenland, is de verwijdering van het afval van de olijfmolen voor de productie van biogas een welkome oplossing voor het beheer van de giftige residuen.

"Onze samenwerking met de productie-eenheid van Biogas Komotini SA heeft een last van onze schouders genomen”, zegt Niki Kelidou van Kyklopas SA. ​"Ondanks dat we een vergunning hebben om het residu in onze unit af te voeren, is het beheer van afvalwater een klus die aanzienlijke inspanningen en kosten vergt, aangezien de hoeveelheden die we produceren groot zijn.”

De olijfmolen in familiebezit produceert jaarlijks 3.4 miljoen liter vloeibaar afvalwater als bijproduct van de jaarlijkse productie van 260 ton olijfolie.

"De kosten van het bouwen van het reservoir waar het vloeibare afval werd gestort voor verdamping bedroegen € 40,000 en we bouwden het slechts twee jaar voordat we begonnen samen te werken met de biogasinstallatie,” zei Kelidou. ​"Als we de deal eerder hadden gesloten, hadden we de tank niet gebouwd.”

Naast aanlegkosten brengt het onderhoud van het afvoerbassin extra kosten met zich mee.

"Elke twee tot drie jaar moet de tank worden geleegd en moet het dikke slib worden geschraapt, "zei Kelidou. ​"Bovendien hebben we transportkosten gemaakt omdat de tank op 20 kilometer afstand van de olijfmolen staat.”

Een bijkomende factor die de samenwerking met de biogasinstallatie mogelijk maakte, is de korte afstand die hen scheidt, waardoor de transportkosten relatief laag blijven.

"De Komotini-biogasinstallatie ligt op slechts 50 kilometer van de fabriek,” zei Kelidou. ​"Dat is cruciaal, want tijdens de werking van de molen worden er dagelijks zo’n vijf tanks geladen en naar de biogasinstallatie getransporteerd.”

Een groot gevaar voor het milieu

Het probleem van het afvalwaterbeheer van olijvenfabrieken is acuut, aangezien de geproduceerde hoeveelheden enkele honderdduizenden tonnen bedragen.

In feite, het probleem betreft alle olijfolieproducerende regio's in de Middellandse Zee. De jaarlijkse productie van afvalwater van olijvenfabrieken in het hele bekken wordt geschat op meer dan 30 miljoen kubieke meter, waarvan 50 procent uit vloeibaar afval bestaat.

Meer dan de helft van deze hoeveelheid wordt afgevoerd naar stromen, die meestal in het grondwater terechtkomen. De vervuiling van het grondwater door fenolen zorgt voor toxiciteitsproblemen, terwijl de vervuiling van het oppervlaktewater ook hoog is.

De resterende volumes van het vloeibare afval van de olijfmolen worden afgevoerd naar de grond (20 procent) en de zee en rivieren (12 procent). Slechts 10 procent gaat naar verdampingstanks en andere infrastructuur die geschikt is voor de verwijdering van deze giftige vloeistof.

Groene energie uit olijfolieafval

Het in Thessaloniki gevestigde Biogas Lagada SA, dat sinds 2015 in bedrijf is, ontvangt jaarlijks ongeveer 4,000 ton vloeibaar afval van olijfmolens. Dit komt overeen met vijf procent van het totale afval dat de eenheid ontvangt.

"We ontvangen jaarlijks 80,000 ton afval, dat voornamelijk bestaat uit afval van vee, waarmee we 8,400 MWh aan elektriciteit produceren”, zegt Odysseas Koupatsiaris, de directeur van Biogas Lagadas SA. De productie van de unit dekt de elektriciteitsbehoefte van ongeveer 1,500 huishoudens.

Het molenafval gebruiken kan naast de productie van groene energie ook bijdragen aan de circulaire economie.

"In de biogasfabriek in Lagada produceren we ook 75,000 ton organische mest, die aan telers wordt geleverd tegen een concurrerende prijs van € 2.00 tot € 2.50 per ton en voornamelijk wordt toegepast op tarwe of maïsvelden”, aldus Koupatsiaris.

Een kleinschalige oplossing

Er zijn echter aanzienlijke beperkingen en de verwijdering van afval van olijfmolens voor de productie van biogas kan geen grootschalige oplossing zijn.

"Een moeilijkheid betreft de seizoensstroom van grondstoffen tijdens de periode van productie van olijfolie, die zich maar een paar maanden per jaar uitstrekt, ”zei Koupatsiaris. ​"Het afval zou mogelijk kunnen worden opgeslagen in de gebouwen van de biogasinstallatie om het hele jaar door te voorzien van voedsel, maar dit betekent dat er tijdens het ontwerp van de biogasinstallaties een geschikte opslag had moeten worden gepland, wat niet het geval is.”

Bovendien kan het afval van olijfmolens niet de totale hoeveelheid afval uitmaken. Het moet worden gecombineerd met grote hoeveelheden andere soorten afval, zoals mest, om verteerbaar te zijn.

"Ik schat dat het afval van olijfmolens niet meer kan zijn dan 30 procent van de materialen die in de eenheid worden verwerkt, "zei Koupatsiaris. ​"Dit komt omdat sommige afvalcomponenten een probleem vormen en het chemische proces van biogasproductie kunnen verstoren.”

"Om het probleem te verhelpen dat wordt veroorzaakt door de niveaus van koolstof en vetten, wordt het vermengd met afval van varkenshouderijen, pluimveehouderijen en nertsen, omdat dit de noodzakelijke balans tussen koolstof en stikstof creëert, "voegde hij eraan toe.

Positieve vooruitzichten

De beperkingen waarmee de verwijdering van vloeibaar afval van olijfmolens wordt geconfronteerd, doen echter niets af aan het feit dat de technologie veelbelovende vooruitzichten heeft, zeggen experts.

"In Griekenland wordt het vloeibare afval van olijfmolens beschouwd als een secundaire bron van biomassa, maar in Italië zijn er biogasinstallaties die zijn ontworpen om uitsluitend op het afval van olijfmolens te draaien en die toebehoren aan bedrijven in de olijfoliesector”, zegt Costas Alexandridis. , lid van het bestuur van de Hellenic Association of Biogas Producers.

"De technologie is niet goed bekend in Griekenland, wat misschien de lage toepassingsniveaus verklaart", voegde hij eraan toe.