Sommigen beschouwen EU-olijfoliedecreet als 'laatste rietje' in Brexit-stemming

Als onderdeel van een groot aantal ingrijpende voorschriften die in 2013 door de EU-commissaris voor Landbouw werden uitgevaardigd, moest het serveren van olijfolie in open, hervulbare kannen en containers op restauranttafels worden verboden. De maatregel was representatief voor een reeks nieuwe en overkoepelende protocollen en procedures die ontworpen waren om door de hele Europese Unie te worden aangenomen.

Niet alle landen waren aan boord en sommigen hadden er moeite mee om door het EU-bestuursorgaan te worden verteld hoe ze hun bedrijf moesten runnen in wat zij nog steeds beschouwen als soeverein gebied. De push-back op dit onderwerp vertegenwoordigde een microkosmos van enkele van de problemen die ten grondslag liggen aan de aanstaande van Groot-Brittannië ​"Brexit”-stem. Morgen zal het Verenigd Koninkrijk stemmen over het al dan niet verlaten van de 28-landen Unie.

Was het olijfoliedecreet de laatste druppel?

In mei 2013, Julie Butler gerapporteerd in Olive Oil Times dat landen die voorstander waren van de nieuwe regels voor het serveren van olijfolie, niet verrassend waren, de gebieden waar veel van 's werelds hoogste kwaliteit olijfolie wordt geproduceerd, waaronder Italië, Spanje, Frankrijk en Griekenland. Negen landen stemden tegen het besluit, terwijl het VK zich onthield van stemming.

Maar in een bericht op ABC News, wees Raf Casert van de AP rechtstreeks op de olijfoliecontroverse als een voorbeeld van de onderliggende wrok die de ​"Britse eurosceptici die jarenlang tekeer gaan tegen wat zij zien als de buitensporige inmenging van de EU in het dagelijks leven met een lange lijst van onbeduidende regels.” Hier was een geval van ​"overspannenheid die beloofde iedereen te irriteren die ervan houdt om knapperig brood in olie te dopen, "zei hij.

De regel verplichtte voedselverwerkende bedrijven in de hele EU om alleen zorgvuldig verpakte en geëtiketteerde olijfolie te gebruiken in niet-herbruikbare containers, waarvan de oorsprong en samenstelling duidelijk zijn gemarkeerd. Het doel van de maatregel was om normen vast te stellen voor een categorie vol vervalsingen en controverses. Ze zijn ontworpen, zoals vermeld in het artikel van Butler, om ​"consumenten beter beschermen en informeren en tegelijkertijd de kwaliteit en authenticiteit van olijfolie waarborgen”, en de praktijk stoppen om klanten producten te serveren die zijn vervalst en versneden met goedkopere oliën.

Het plan vond echter weinig steun onder Britse burgers, leidde tot tal van klachten en werd uiteindelijk nooit echt uitgevoerd. Casert sprak met Steven Blockmans, een analist bij het Centre for European Policy Studies, die opmerkte: ​"Het plan om open olijfolie-dispensers te verbieden kwam er nadat velen in Groot-Brittannië al gewend waren de spot te drijven met vermeende EU-dictaten. Het is misschien wel de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen,' zei Blockman.

Of het nu het resultaat is van de olijfoliecontroverse zelf, of de reële mogelijkheid dat het land de EU verlaat, het EU-bestuursorgaan in Brussel lijkt naar de Britten te luisteren en belooft zich te concentreren op bredere zaken, ​"groot in grote dingen en klein in kleine dingen”, en het verminderen van administratieve rompslomp voor deelnemende landen. Hoewel dit het Britse stempubliek tot op zekere hoogte kan sussen, betekent de vertaling voor hen als consumenten dat het waarschijnlijk is dat ze hun brood zullen blijven dopen in wat zij denken dat EVOO is, terwijl ze in feite een hybride van goedkoper, minder gezonde oliën.