Waar de olijfbomen sterven: een frontlinierapport over Xylella

CASALINI, Puglia - Diep in de heuvels van Puglia, groen met olijfboomgaarden, zijn er geen tekenen van problemen. De bomen zien er gezond uit en zijn opgehangen met strengen olijven - groene en zwarte parels.

Dit is de Valle d'Itria, een rustieke plek met onverharde wegen, kronkelende stenen muren en kegelvormige structuren die trulli.

Maar niet alles klopt. Wetenschappers kondigden onlangs de ontdekking aan van de ziekte Xylella fastidiosa hier - dezelfde dodelijke plantpathogeen die duizenden olijfbomen wurgt verder naar het zuiden in de vlakkere laaglanden van Salento, waar olijfboomgaarden zich uitstrekken zover het oog reikt.

Deze rustige hoek van Puglia is nu het noordelijkste puntje van de dodelijke mars van Xylella fastidiosa, een ziekte die niet alleen dit olijfrijke land bedreigt, maar het hele Middellandse Zeegebied en de rest van Europa. meldt de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid dat Xylella is aangetroffen in Corsica, de Balearen en Zuid-Frankrijk.
Zie ook:Wereldkaart van Xylella Fastidiosa Waardplanten
Puglia is echter ground zero.

En de volgende halte hiervan dodelijke mars zou heel goed de Piana degli Ulivi Millenari kunnen zijn op een paar kilometer van Casalini. Als dat zo is, zou de ziekte een bedreiging vormen voor een kustvlakte ten noorden van Ostuni vol met prachtige oude olijfbomen.

Veel olijftelers geïnterviewd door Olive Oil Times geloofde niet dat de wetenschappers en overheidsinstanties waarschuwden dat de ziekte moest worden gestopt - laat staan ​​met drastische maatregelen, waaronder het opgraven en vernietigen van geïnfecteerde bomen en bomen in de buurt.

Een van die telers is Cosimo Epifani.

Op een recente ochtend in oktober was de 38-jarige met zijn gezin olijven aan het plukken. Zijn vader zat op zijn knieën gevallen olijven op te rapen.

Ergens in de nabijgelegen bosjes hadden wetenschappers zeven bomen geïdentificeerd die waren geïnfecteerd met Xylella, volgens een regionale website die de infecties opspoort.

Epifani schudde zijn hoofd. Hij kocht het niet: voor hem is de Xylella-crisis een verzinsel om wetenschappers en anderen te verrijken en een uitvloeisel van slecht beheer van olijfboomgaarden in Salento, waar bomen met dode bladeren - verschroeiende bladeren - voor het eerst werden opgemerkt in 2010. De ziekte is 23,000 hectare binnengevallen in Puglia, volgens a recente studie.

"Ik denk niet dat het hier gaat gebeuren', zei Epifani. ​"Het is gewoon een plan om geld te verdienen. "
Zie ook:Volledige dekking van de Xylella-uitbraak
Zittend in een auto, stemde zijn moeder, Maria Solfatto, in. Ze bagatelliseerde de ernst van de ziekte en gelooft dat Xylella al heel lang in Puglia is - in ieder geval sinds de jaren vijftig toen er in de regio een record sneeuw viel.

Ze beweerden dat telers in Salento - waar bosjes grote commerciële operaties zijn - de schuld hadden.

"Dat komt omdat ze niet voor hun bomen hebben gezorgd,' zei Epifani terwijl hij zijn olijvenplukuitrusting inpakte en kratten vol olijven in een aanhangwagen zette. Het was tijd voor pranzo, lunch.

"Ze hebben het gevonden (Xylella) omdat ze ernaar op zoek zijn gegaan,' zei Epifani. ​"Dat is wat er gebeurde - dat is het precies daar.”

Ondanks de smeekbeden van kranten, wetenschappers en regeringsfunctionarissen, is het gebruikelijk om soortgelijke argumenten - en zelfs nog meer snode theorieën - te horen van boeren en milieuactivisten.

Er zijn mensen die de ziekte beweren werd geïntroduceerd door multinationale landbouwbedrijven in een complot om telers te dwingen pesticiden en herbiciden te kopen, evenals ziekteresistente olijfvariëteiten. Er zijn mensen die beweren dat ontwikkelaars achter de verspreiding van Xylella zaten in een complot om delen van Puglia om te vormen tot golftrainings- en toeristenresorts. Er zijn mensen die zeggen dat Xylella hier altijd heeft bestaan.

Wetenschappers zeggen dat Xylella in Puglia is aangekomen met de import van planten uit Costa Rica, waar de ziekte endemisch is.

Deze scepsis en ontkenning dragen bij aan de verspreiding van de ziekte, waarschuwen wetenschappers. De Europese Commissie heeft er bij Italië op aangedrongen meer te doen om de ziekte te stoppen, die volgens de onderzoekers wordt gedragen door speekselwantsen. Er is geen remedie bekend.

"Degenen die betwijfelen of Xylella de olijfziekte veroorzaakt, ontkennen dat”, zegt Alexander H. Purcell III, een Xylella-expert aan de University of California in Berkeley. ​"Door niets te doen, kunnen de bacterie en de ziekte die ze veroorzaakt zich snel verspreiden. Dit versnelt de verspreiding van de ziekte naar hun buren en het milieu. "

De twijfels van olijftelers zijn echter niet alleen ongegronde fantasieën. In een vreemde wending herhalen ze beschuldigingen van de Italiaanse autoriteiten.

In 2015 kondigden magistraten in Lecce aan dat misdaadonderzoek of Xylella met opzet is geïntroduceerd. De magistraten hebben gezegd dat grondbewerking, snoei en andere maatregelen effectief zijn gebleken. Ze hebben ook betoogd dat het intensieve gebruik van herbiciden de bomen verzwakte. Hun onderzoek gaat door.

Aan de rand van Salento komt de tragedie van de Xylella-uitbraak in beeld.

Slechts 20 kilometer ten zuiden van de groene heuvels van de Valle d'Itria, worden bosjes bij de stad Oria aangevallen. In twee jaar tijd zijn bosjes hier een soort oorlogsgebied geworden, een tafereel uit een prentenboek over plagen. Het is geen wonder dat sommigen Xylella de ebola van de olijfboom noemen.

Langs de snelweg zijn torenhoge olijfbomen bedekt met bruine, broze bladeren. Verder weg tonen nog meer bosjes de veelbetekenende tekens: stervende bladeren en takken.

"We zitten hier allemaal in de problemen", zegt Giuseppe Cineare, een 55-jarige teler die olijven plukte met een automatische klepel. Hij zei dat de ziekte niet in zijn bos was gevonden, maar in nabijgelegen boomgaarden. ​"Als het zo doorgaat, zijn we hier allemaal vernietigd in de landbouw.”

Hij schudde zijn hoofd en klaagde dat er geen duidelijk plan was.

"Er zijn mensen die behandelen, er zijn mensen die dat niet doen, er zijn mensen die biologische behandelingen doen en dat werkt niet,” zei hij.

Van zijn kant dacht hij dat zijn bomen niet waren geïnfecteerd omdat hij chemicaliën gebruikt om de insecten te doden. ​"Ik behandel de bomen, 'zei hij.

Niet ver weg waren de bomen tot stompen gekapt en helemaal uitgegraven.

In een bosje bleek een boer te proberen bomen te redden door ze drastisch terug te snoeien tot op de stam en op nieuwe stam te enten, vermoedelijk om de bomen resistent te maken tegen de bacteriën. Van sommige rassen wordt aangenomen dat ze immuun zijn.

Bij een bos vol oude knoestige bomen klaagde een oudere boer dat de autoriteiten hadden aangenomen dat een paar van zijn bomen besmet waren.

"Kijk naar ze, ze zijn gezond, ”zei hij, wijzend naar de bomen met een snoeischaar in de hand. ​"Ze willen dat we ze neerhalen', zei hij. ​"Wat moeten we doen? Wat gebeurt er als we ze niet kappen? Ze zeggen dat we een boete krijgen. We kunnen ons geen boetes veroorloven.”

Hij koos ervoor zijn naam niet te geven omdat hij betrokken was bij een juridische strijd om te voorkomen dat zijn bomen werden gekapt. In plaats van bomen te kappen, zei hij dat ze zwaar gesnoeid en verzorgd moesten worden.

Zijn boerderij - omheind en netjes bijgehouden en geploegd - lag ingeklemd tussen bosjes waar geïnfecteerde bomen waren opgegraven. Een van die bomen was oud, zei de boer. Zijn vrouw kwam opdagen en sprak bitter over overheidsmandaten om bomen uit te roeien. Ze koos er ook voor om haar naam niet te geven.

"Italië zal een woestijn worden als ze doen wat ze willen dat we doen', zei ze.

Verderop langs de onverharde weg ging de tragedie verder. Meer stronken, meer lege bosjes, meer bruin wordende bomen.

Wat is de oplossing? Zal Puglia al zijn besmette bomen uitroeien en anderen vernietigen om de verspreiding te stoppen? Zal het gebruik van herbiciden en pesticiden de oplossing zijn? Zal zwaar snoeien en bewerken de verspreiding ervan stoppen? Zal de introductie van roofwantsen effectief zijn?

Aan het einde van een andere onverharde weg en in het midden van een bos van prachtig gedraaide olijven, kwam Cosimo Albertini, een snoeier en teler van olijfbomen, uit zijn boerderij om te praten. Ook hij gaf de duistere krachten de schuld.

"Ze hebben het over ons uitgegoten – de multinationals”, zei hij. ​"Er is veel interesse onder multinationals in Apulië. ”

Gevraagd om opheldering, verklaarde hij zonder aarzelen dat hij geloofde dat de ziekte op Puglia was gespoten.

Hij werd geanimeerd. ​"We vernietigen ons patrimonium ”, zei hij over mandaten om geïnfecteerde bomen op te graven en andere om bufferzones te creëren. ​"Dit is een historisch toevluchtsoord dat ze ons laten vernietigen. "

Hij voegde toe: ​"Ze willen dat we de bomen uitroeien, net zoals ze in Engeland deden met de gekkekoeienziekte. Ze werden gecompenseerd, maar ze compenseren ons niet.”