Ontberingen in Libanon verleggen de focus naar export

Libanees productie van olijfolie Volgens de laatste gegevens van de Internationale Olijfraad zal naar verwachting 26,000 ton worden bereikt in het oogstjaar 2020/21.

Hoewel dit cijfer niet veel hoger is dan het voortschrijdende vijfjarig gemiddelde (23,500 ton), begint er een verschuiving in de sector plaats te vinden.

Sinds augustus 2019 bevindt Libanon zich midden in een ernstige financiële crisis, verergerd door politieke instabiliteit, Amerikaanse sancties tegen het naburige Syrië en de Covid-19-pandemie.

Ongebreidelde devaluatie van het Libanese pond, dat 80 procent van zijn waarde heeft verloren ten opzichte van de dollar, en een ernstig tekort aan dollars hebben de producentenkosten verhoogd.

"Elke behandeling is ondraaglijk geworden en zonder de steun van de overheid maken we ons zorgen om de oogst van 2021, ”Ibrahim Al Kaakour, de eigenaar van Genco Olijfolie, Vertelde Olive Oil Times. ​"We denken dat het gebrek aan ondersteuning ertoe zal leiden dat we het benodigde materiaal niet kunnen kopen, waardoor we vijf jaar werk en behandeling verliezen. "

"Het importeren van verpakkingen uit het buitenland om lokaal producten te verkopen was een ramp, aangezien vreemde valuta schaars is geworden en het onderhouden van hoogwaardige verpakkingen voor geen enkel merk een haalbaar en betaalbaar voorrecht is, ”voegde hij eraan toe.

Volgens een rapport van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties is Al Kaakour niet de enige. De FAO zei dat veel boeren in Libanon liquiditeit nodig hebben en adviseerde de regering boeren toe te staan ​​goederen te importeren tegen een aangepaste wisselkoers.

Een soortgelijk aanbod is beschikbaar voor de productiesector en is ook met beperkt succes gebruikt om medische apparatuur te importeren tijdens de pandemie. Een vastgelopen regering en een opgeblazen bureaucratie hebben de effectiviteit van deze strategie in de medische sector echter beperkt. Als het beschikbaar zou zijn voor boeren, is het moeilijk te zeggen hoe effectief het zou zijn.

Vanwege het gebrek aan overheidssteun, olijfolie exporteren wordt steeds noodzakelijker omdat het de broodnodige, hardere valuta's de provincie binnenbrengt, die kunnen worden gebruikt om de uitgaven van de producenten te betalen.

"Om de financiële crisis te overleven, en aangezien een groot deel van de kosten in Amerikaanse dollars is, zoekt elke sector naar middelen om zijn producten te exporteren, ”Youssef Fares, algemeen directeur van Huis van Zejd, Vertelde Olive Oil Times. ​"Dit geldt ook voor olijfolie met de beperking dat de prijs van olijfolie in Libanon is hoger dan in andere producerende markten. "

"In ons geval, en sinds 2007, hebben we ons grotendeels gericht op de export van ons merk Zejd, waar we meer tractie zien sinds de devaluatie van de lokale valuta onze prijzen competitiever heeft gemaakt, ”voegde hij eraan toe.

Al Kaakour, die vier jaar geleden Genco Olive Oil oprichtte met als voornaamste doel het exporteren van olijfolie, heeft ook opgemerkt dat de valutacrisis de Libanese oliën competitiever heeft gemaakt op de internationale markt.

"De economische situatie versterkte eenvoudig onze [export] strategie en gaf andere producenten en ons in Libanon een betere voorsprong vanwege de devaluatie van de nationale munteenheid, aangezien de prijzen nu concurrerender zijn in vergelijking met andere landen. "

De Libanese liquiditeitscrisis gaat echter veel verder dan een tekort aan moeilijkere valuta's om goederen in te voeren. Een deel van het probleem wordt veroorzaakt door de bankencrisis in het land.

Vorig jaar werden duizenden Libanese spaarders wakker met de pijnlijke realiteit dat hun spaargeld op was, bevroren door een schuldige centrale bank die probeerde het stijgende tekort van het land te financieren.

"De financiële crisis heeft het bedrijf en mij getroffen. Ik heb geen toegang tot mijn spaargeld op de bank, dus praktisch gezien is de cashflow niet beschikbaar, ”Rose Bechara, de eigenaar van Darmees, Vertelde Olive Oil Times.

"Ik moest het geld lenen om de oogst te doen en alle uitgaven voor vaste activa, operationele kosten, kosten van goede dingen en alles te dekken, ”voegde ze eraan toe. ​"Hopelijk kunnen we winst maken en het geld teruggeven. "

Bechara zit in haar tweede jaar olijfolieproductie in de zuidoostelijke stad Deir Mimas, die bekend staat als de Bordeaux onder de olijfolie. Ze zei dat Darmmess al bijna driekwart van zijn productie had verkocht, waarvan 85 procent werd geëxporteerd.

Ondanks de financiële crisis zei ze dat producenten van extra vierge olijfolie profiteerden van de verkoop van een nicheproduct.

"Aangezien het een nicheproduct is, zal uw doelmarkt er altijd voor betalen, of het nu gaat om de lokale markt of de exportmarkten ', zei ze. ​"Libanese olijfolie is enkele van de beste ter wereld. We moeten leren hoe we het op de markt kunnen brengen om het te laten groeien en het op de juiste manier te positioneren. "

Bechara voegde eraan toe dat ze alleen haar hoogwaardige extra vierge olijfolie exporteert, die nu te duur is voor de meeste Libanezen, van wie de helft onder de armoedegrens leeft.

Ze zei echter dat extra vierge olijfolie van lagere kwaliteit nog steeds een hoofdbestanddeel is in het land en dat de markt daarvoor nog steeds sterk is.

Hoewel een financiële reddingsoperatie voor de Libanese producenten onwaarschijnlijk blijft, gelooft Fares dat er andere maatregelen zijn die de overheid zou kunnen nemen om producenten te helpen bij de export van hun olijfolie.

"Bij gebrek aan financiële middelen om producenten tijdens de financiële crisis te ondersteunen, zou men alleen kunnen verwachten dat de overheid op zijn minst actie onderneemt om ons aanbod te valoriseren door enkele regels goed te keuren, zoals een geografische indicatiewet dat zou leiden tot enige productdifferentiatie op internationaal niveau; of het accrediteren van een laboratorium voor organoleptische beoordeling van olijfolie van eerste persing, ”zei hij.

Al Kaakour houdt echter zijn adem niet in voor deze dag en concludeerde dat Libanese producenten een beetje lijken op de bomen die ze in het inheemse huis van olijven verzorgen.

"Onze voorouders oogsten en malen al meer dan 6,000 jaar olijfolie in Libanon, ”zei hij. ​"Ik ben er zeker van dat velen door ergere situaties zijn gegaan dan tegenwoordig, maar toch bleven ze bestaan. We zullen ook niet opgeven. "

• FAO
• United Press International
• LA Times