Lage Algerijnse olijfolie-export toegeschreven aan 'aanhoudende sociale hindernissen'

De regio Kabylië, gelegen in het noorden van Algerije, produceert jaarlijks ongeveer negen miljoen liter (ongeveer 7,000 ton) olijfolie. Ondanks de overvloed van die natuurlijke rijkdom heeft de regio moeite om zijn olie te exporteren vanwege het diepgewortelde sociale systeem waarmee het moeilijk is om mee te werken, zelfs voor lokale officiële autoriteiten.

Olijfoliebomen groeien van nature in Kabylië en vragen minimale zorg. Normaal gesproken zou dat betekenen dat de exportmogelijkheden voor olijfolie wijdverbreid zijn, maar Kabylië blijft verankerd in ouderwetse zakelijke praktijken die dit verhinderen.

In Kabylië bezit elke familie zijn eigen olijfperceel, meestal niet meer dan enkele tientallen olijfbomen. Elke generatie telers geeft zijn perceel door aan de volgende, enzovoort. Een overweldigende meerderheid van de Kabylianen is diepgeworteld in hun percelen en beschouwt het consumeren van de eigen olijfolie als beter dan het verkopen ervan.

In het beste geval verkopen ze het via ouderwetse kanalen en kennissen. Dat soort rudimentaire handelstransacties heeft ernstige gevolgen gehad voor Kabylia's kapitaliseren van lucratieve buitenlandse markten en overheidsinstellingen moeten nog met passende oplossingen komen.

Buitenlandse partners hebben het inderdaad moeilijk om olijfolie uit Kabylië te importeren. Kamel Boudjadi, een journalist voor de Algerijnse krant L'Expression die de trends op de olijfoliemarkt in Kabylië heeft gevolgd, heeft het pad gevolgd van een jonge man die in Frankrijk woont en die olijfolie uit Kabylië wilde importeren.

(Noot van de redactie: de Algerijnse krant L'Expression verklaarde dat de productie van negen miljoen liter in Algerije ​"ongeveer gelijk aan de productie van landen als Tunesië en Spanje”, maar het is in feite een kleine fractie van de productie van beide).

De man richtte een bedrijf op en wilde Algerijnse olijfolie importeren om deze te verkopen op de Franse markt, een belangrijk segment van de grote Algerijnse diaspora. Dat plan verliep niet zoals gepland, omdat hij worstelde om de gewenste hoeveelheid te krijgen vanwege de manier waarop Kabyliaanse telers zaken doen.

Ten eerste weigerden veel lokale telers hem olijfolie te verkopen. Bovendien was het een moeilijke taak om met degenen die werkelijk bereid waren om te gaan, omdat er van honderden huishoudens moest worden gekocht om een ​​aanzienlijk volume te genereren, wat een zakelijke nachtmerrie bleek te zijn. De jongeman stopte uiteindelijk ontmoedigd met de importhandel.

De Algerijnse autoriteiten zijn zich bewust van de beperkingen van Kabylië, maar hebben het vanwege de enorme versnippering moeilijk gehad om de lokale olijfolie-industrie te organiseren. Dit zou hoogstwaarschijnlijk een kolossale taak blijken te zijn, aangezien het zou vereisen dat duizenden huishoudens zich aan dezelfde productie- en bedrijfsnormen houden; regeringsfunctionarissen hebben geprobeerd dit te doen, maar faalden elke keer.

Het is bijna onmogelijk gebleken voor regelgevende instanties van de overheid om de Kabylische olijfolie-industrie te standaardiseren, van de oogst van olijfbomen tot de export van hun olie. In dergelijke omstandigheden kan het produceren en verkopen van olijfolie die voldoet aan de sanitaire en smaaknormen aan potentiële buitenlandse zakenpartners de komende jaren een ingewikkelde uitdaging blijven voor Kabylia.

• L'Expression - Le Quotidien


• Huile d'olive de Kabylie