Herstel van traditionele olijfgaarden stimuleert de Franse olijventeelt

Het Franse Interprofessionele Olijfolieorgaan (Afidol) richt zich op het herstel en de renovatie van zijn traditionele olijfgaarden en olijfgaarden in de bergen als middel om de tafelolijven- en olijfolie-industrie van het land winstgevender te maken.

Het herstel van olijflandschappen in Frankrijk heeft al bijgedragen aan het behoud van het natuurlijke erfgoed en de olijventeelt is de afgelopen jaren een van de weinige landbouwactiviteiten geworden die is gegroeid.

Traditionele olijfgaarden zijn gebieden met aanplantingen met een lage dichtheid (tussen 200 en 300 bomen per hectare), lage tot gemiddelde opbrengsten (tussen 5.5 en 11 ton olijven per hectare) en bevatten bomen met een gemiddelde leeftijd van meer dan 25 jaar.

Ze zijn meestal niet onderhevig aan irrigatie en mogen meestal natuurlijker in elkaars rijen, wat vaak resulteert in een onregelmatige productie. Traditionele boomgaarden op hoge hellingen moeten handmatig worden geoogst, waardoor telers en producenten zich moeten concentreren op de toegevoegde waarde van de oliën om de hogere productiekosten te compenseren.

De olijventeelt in Frankrijk liep in de achttiende en negentiende eeuw gestaag terug als gevolg van noodweer, lagere winstmarges, toegenomen concurrentie van de uitbreiding van wijngaarden en andere problemen binnen de sector.

Van 1840 tot 1929 daalde het aantal olijfbomen van 26 miljoen naar 13.7 miljoen. In 1956 vernietigde de vorst miljoenen olijfbomen, waardoor veel olijftelers de teelt moesten staken, waardoor veel olijfmolens moesten sluiten.

Na deze lange achteruitgang begon de olijventeelt in Frankrijk zich te herstellen na de jaren tachtig, toen de lokale olijfproducten weer gewaardeerd werden. Het volgende herstel van olijflandschappen was een cruciaal element van deze heropleving.

Vanaf het einde van de jaren tachtig tot en met 1980 begon Frankrijk met het renoveren van deze verlaten bosjes, het schoonmaken van percelen, het regenereren van oude olijfbomen en de terrassen waar ze waren geplant.

Meer milieuvriendelijke praktijken werden geïntroduceerd, waardoor de waardering van de erfgoedwaarde van de bosjes werd vergroot en olijfbomen een grotere zichtbaarheid kregen in landschappen, lokale landbouw en ook als ornament.

Olijfbomen behielden hun oude dichtheid en variëteitkenmerken in de herstelde landschappen, maar hun hoogte werd verminderd en de vorm werd gewijzigd om de teelt te vergemakkelijken en de productie te verhogen.

Van 1988 tot 2011 groeide het aantal olijfbomen van 3.4 naar 5.1 miljoen en het aangeplante olijfoppervlak van 99,000 acres naar 136,000 acres. Dit maakte de olijventeelt tot een van de weinige landbouwactiviteiten die in Zuid-Frankrijk is gegroeid, meer in de regio Languedoc-Roussillon dan in de Alpes-Maritimes.

Mediterrane landschappen en terroir (Patermed) was een onderzoeksprogramma dat de kwaliteit van de wijngaard- en olijfgaardlandschappen binnen hun terroirs wilde bevorderen en hielp bij hun herstel en rehabilitatie.

Dit stimuleerde een grotere betrokkenheid van oude en nieuwe telers in de sector. Volgens cijfers uit 2014 zijn er 35,000 olijventelers in Frankrijk, waarvan 32 procent professionals; hiervan is slechts een zeer klein deel uitsluitend gewijd aan de olijfteelt. De Franse olijvensector wordt gekenmerkt door kleine bedrijven.

Afidol geeft olijftelers training in teelttechnieken, zoals snoeien, oogsten van traditionele olijfgaarden en het vormgeven van de bomen om hun beheer het hele jaar door te vergemakkelijken. De entiteit leidt ook telers en producenten op hoe ze moeten omgaan met een verscheidenheid aan hulpmiddelen die kunnen helpen bij het versnellen van handmatig plukken.

De organisatie promoot ook landbouwpraktijken die ecologisch duurzaam zijn, inclusief bodembeheer en passend gebruik van meststoffen. Vijfentwintig procent van de olijfpercelen die door professionele telers worden verbouwd, wordt nu biologisch beheerd.

Traditionele olijflandschappen hebben een economische waarde omdat het voedsel dat ze produceren momenteel in trek is bij meer milieubewuste consumenten en ze helpen natuurlijke landschappen te behouden.

Het herstel van verlaten bomen heeft ook bijgedragen aan het behoud van lokale olijfvariëteiten, zoals de Estoublonnaise, waardoor authenticiteit en hogere waarde aan de in de regio geproduceerde oliën wordt verleend. Aglandau en Picholine zijn andere variëteiten die te vinden zijn in traditionele olijfgaarden.

De revitalisering van de olijventeelt in Frankrijk draagt ​​bij tot het versterken van een sector die inkomsten genereert via tafelolijven, olijfolie, andere olijfproducten, festivals en oleotoerisme.

• Projecten de Paysage


• Vaucluse Agricole