In Laatste bod voor relevantie, probeert de Raad wedstrijden te standaardiseren

De Internationale Olijfolieraad (IOC), die opereert onder een tijdelijke verlenging van een verlopen charter en geconfronteerd wordt met afnemende belangstelling voor zijn eigen jaarlijkse olijfoliewedstrijd, heeft in een open brief aan de organisatoren van rivaliserende wedstrijden zijn goedkeuring aangeboden, of ​"patronage”, aan degenen die aan de voorwaarden voldoen.

Een van de voorwaarden voor het gebruik van de woorden ​"wedstrijd gehouden onder het beschermheerschap van de Internationale Olijfraad”, aldus a ontwerp van de voorgestelde regels zijn: deelnemers moeten bewijzen dat de ingediende monsters afkomstig zijn van een uniforme partij van ten minste 3,000 liter, en elke producent mag slechts één olie inzenden voor de wedstrijd.

De eigen wedstrijd van het IOC, de Mario Solinas Quality Award, wordt lange tijd gezien als een scheef en ondergewaardeerd evenement, dat zelfs binnen de olijfolie-industrie weinig opgemerkt wordt. Het is een van de kleinste van de internationale wedstrijden: De deelnemers van vorig jaar inclusief slechts twee oliën uit Italië en zes uit Griekenland, en slechts 3 inzendingen van het hele zuidelijk halfrond. Winnaars werden alleen vermeld op een statische pdf en kregen weinig aandacht buiten de eigen website van het IOC.

Onder de andere voorgestelde voorwaarden voor de zegening door het IOC van rivaliserende evenementen die concurreren met zijn eigen, mogen de toegangsprijzen niet hoger zijn dan € 100 ($ 113.90) en ​"mogen alleen de kosten van het houden van de wedstrijd dekken”, een regel die op dit moment bijna elke internationale olijfoliecompetitie zou uitsluiten.

Het vaststellen van de toegangsprijs is een verbijsterende poging om de concurrentie op het gebied van olijfolie tot de kleinste gemene deler te reduceren, een vrije markt te ondermijnen en voorbij te gaan aan het feit dat een wedstrijd waarvan niemand weet dat die weinig waard is voor de deelnemende producenten.

Net als andere voedsel- of drankwedstrijden, vestigen olijfoliewedstrijden de aandacht van het brede publiek op de waarde van hoogwaardige olijfolie, genereren ze zinvolle publiciteit voor winnende merken en belonen ze topproducenten van elke omvang. Met weinig of geen geld in zijn eigen slinkende budget voor de promotie van olijfolie, lijkt het nieuwste initiatief van het IOC tegemoet te komen aan de grotere producenten en bottelaars waaraan het agentschap verplicht is, door te controleren welke producenten worden erkend.

"Het is dood bij aankomst,” zei Curtis Cord, de organisator van de Internationale olijfoliecompetitie van New York — 's werelds grootste — en uitgever van Olive Oil Times, die zei dat hij geen interesse heeft in het IOC-voorstel of de goedkeuring ervan. ​"Ik wens de Raad veel succes met zijn streven. Ondertussen gaan we verder op onze koers om onafhankelijk te identificeren, te vieren en te publiceren de beste olijfoliën in de wereld, vrij van het IOC en zijn onproductieve beleid.”

Het in Madrid gevestigde IOC, dat afgelopen zomer slechts tot leven werd gewekt door een last-minute verlenging van de overeenkomst die zijn bestaan ​​regelt, heeft een paar moeilijke jaren achter de rug.

In een poging om ​"positief schrijven door journalisten over de olijfindustrie promoten”, hield het IOC in 2012 een wedstrijd waarin het € 5,000 zou toekennen voor het beste artikel ​"het bevorderen van de wens om olijfolie en tafelolijven te ontdekken en ervan te genieten,” alleen om annuleer de wedstrijd wegens gebrek aan inschrijvingen.

Het werkte een groot deel van 2013 in een staat van onzekerheid, niet in staat om meer te doen dan zijn personeel te betalen, en zelfs de sector niet vertegenwoordigen tijdens een belangrijke vergadering van de Codex-commissie voor vetten en oliën.

Vorig jaar, op het punt van aflopen, samen met zijn charter, hebben de Council en zijn directeur, Jean-Louis Barjol, we zijn gered met een verlenging van 12 maanden, terwijl de leden, momenteel geleid door Turkije, het doel ervan bespreken en onderhandelen over een overeenkomst om door te gaan.

Geen van de vijf grootste economieën ter wereld is lid van het IOC. Barjol, een voormalig professional in de suikerindustrie, maakte het lidmaatschap van de Verenigde Staten een hoofddoel: van zijn ambtstermijn, maar de VS hebben volgehouden dat zij niet van plan zijn zich bij de intergouvernementele organisatie aan te sluiten.