Edwin Frankel: Californische olijfolie naar hogere normen brengen

Onder 's werelds meest vooraanstaande chemici is Dr. Edwin Frankel zowel een gewaardeerd icoon als een formidabele kracht onder zijn collega's. Frankel is een gevestigde expert op het gebied van lipide-oxidatie en heeft zijn focus verlegd naar extra vierge olijfolie, om de normen te verbeteren op basis van betere analytische methoden. Zijn recent gepubliceerde bevindingen zijn gedurfd en controversieel en hebben de aandacht van de industrie getrokken toen ze de weg vrijmaakten voor wetenschappelijke vooruitgang voor Californische olijfolie.

Er is niemand in de wereld die zijn leeftijdsgenoot is.- UC-chemicus Bruce German

Frankel is een groot voorstander van de Californische olijfolie-industrie en heeft zijn zinnen gezet op de betere normen, zodat California EVOO kan voldoen aan benchmarks die hoger zijn dan de Europese of zelfs die welke in Australië worden voorgesteld. ​"Californië bevindt zich in een positie om Californische olijfolie tot de meest wetenschappelijk gedocumenteerde kwaliteit en gezondheid van waar ook ter wereld te maken”, zegt Frankel's belangrijkste medewerker door de jaren heen, professor aan UC Davis en voedselchemicus Bruce German. ​"Californië is in een positie om zijn product wetenschappelijk voorop te stellen”, vervolgt German, die er zeker van is dat Frankel degene is die het gaat doen. ​"Er is niemand in de wereld die zijn leeftijdsgenoot is.”

Hoewel de smaak het belangrijkste criterium is dat door de Internationale Olijfolieraad wordt gebruikt om te testen op extra vergine olijfolie, is de smaak subjectief, legt German uit. Als chemische analyse wordt uitgevoerd, meestal om een ​​olie als vervalst of bedorven te beschouwen, is het peroxidegetal (PV) een van de kenmerken die worden gebruikt om oxidatie te meten. Het probleem is, Duitse opmerkingen, ​"De meeste mensen weten niet hoe ze oxidatie moeten meten. Ed is hiervoor bij uitstek gekwalificeerd.”

Het controversiële rapport van vorig jaar van de UC Davis Olive Center laat het de branche weten. Het team van wetenschappers van Frankel ontdekte dat 69 procent van de geïmporteerde olijfoliemonsters en 10 procent van de Californische olijfoliemonsters met het label extra vierge olijfolie niet voldeden aan de internationale chemische en sensorische normen voor EVOO. Het rapport vermeldde, ​"Onze laboratoriumtests gaven aan dat de chemische normen van het IOC en USDA vaak geen defecte olijfolie detecteren die niet voldoet aan de extra vierge sensorische normen."

Het rapport zei ook dat het IOC en USDA-normen voor olijfolie zou effectiever zijn door de Duitse/Australische DAG's en PPP-normen op te nemen die wijzen op oude, slechte kwaliteit, oxidatie en vervalsing met goedkopere geraffineerde oliën. Het IOC en de North American Olive Oil Association (NAOOA), een handelsvereniging die importeurs van olijfolie vertegenwoordigt, waren het niet eens met het onderzoek en beschouwden deze methoden als onbetrouwbaar.

"Hij maakt geen vrienden in het IOC,” Richard Cantrill, technisch directeur van de Amerikaanse oliechemicivereniging (AOCS) zei over Frankel. ​"Hij is een buitenstaander die probeert binnen te komen. Hij zal echt moeite hebben,' zei hij, maar erkent dat de bekende vasthoudendheid van Frankel en het stellen van voldoende vragen de geest van mensen zal openen. Degenen die het voorrecht hebben gehad om met Dr. Frankel samen te werken, weten wat ze kunnen verwachten.

Hoge analytische normen gecombineerd met onbewaakte eerlijkheid bepalen het werk van Dr. Frankel en hebben hem het respect van zijn collega's opgeleverd. ​"Er is moed voor nodig om de waarheid te zoeken en te spreken', zegt Dan Flynn, directeur van het UC Davis Olive Center, die nauw samenwerkte met Dr. Frankel voor waarheid in etikettering. ​"Zijn collega's kunnen erop rekenen dat hij ze onverbloemd aan hen overhandigt.”

Dr. Frankel is daar zeer productief in geweest. Hij heeft 92 artikelen gepubliceerd en zijn werk is 1100 keer geciteerd, waarmee hij zich onderscheidt als een van de meest geciteerde auteurs in zijn vakgebied. Hij heeft ook bijna elke prijs die de American Oil Chemists' Society (AOCS) kan uitreiken, volgens Cantrill, die Frankel beschrijft als ​"een wereldleider en expert op het gebied van lipidenoxidatie.”

Frankel werkte 31 jaar voor het ministerie van Landbouw in Peoria, Illinois, voordat hij in 1989 met pensioen ging als hoofdwetenschapper en aan zijn tweede carrière begon, duidelijk zijn ware roeping, als adjunct-professor aan UC Davis, zijn alma mater. Olijfolie wekte voor het eerst zijn interesse in 1995 toen hij de kans kreeg om samen te werken met een gastwetenschapper uit Spanje.

Ze vergeleken een paar geïmporteerde en Californische olijfoliemonsters van een lokale coöperatieve markt met een geraffineerde, gebleekte en ontgeurde olie met een peroxidewaarde van 0.4 (PV). Alle oliën hadden een hoge PV, variërend van 11 - 33. De IOC-standaard is 20, wat volgens Frankel is ​"veel te hoog. Er is niet veel oxidatie voor nodig, dat kleine beetje kan zeer ongewenste smaakstoffen produceren.” Zijn onderzoek leidde hem tot de impopulaire mening dat PV geen betrouwbare manier is om oxidatie te meten en hij was zeer kritisch over een aantal van de uitgebreide gepubliceerde onderzoeken in Spanje. ​"Ik ben in het stadium van mijn carrière", zei Frankel, ​"waar ik kritisch kan zijn.”

Hij gelooft dat de hoge PV van die monsters te wijten was aan een misvatting dat EVOO voor altijd stabiel is. Er liggen al jaren monsters in de schappen, zei hij, terwijl de werkelijke houdbaarheid van een ongeopende fles niet langer dan een jaar mag zijn. ​"Andere oliën”, legt Frankel uit, ​"zijn gedateerd en als ze te lang op de plank liggen, worden ze vervangen. Dit doe je niet met olijfolie. Voer de bevindingen van UC Davis van vorig jaar in en de mening van Dr. Frankel dat: ​"de geïmporteerde geschiedenis is zeer twijfelachtig.”

Het rapport van UC Davis was slechts het begin. Het meest recente onderzoek van Frankel is onlangs gepubliceerd in twee perspectiefartikelen, de eerste adressen vervalsing, oxidatieve stabiliteit en antioxidanten in de chemie van EVOO. De tweede daagt het spervuur ​​van voedingsclaims die bogen op de deugd van olijfolie. ​"Volgens mij", zei hij. ​"deze beweringen kunnen sterk overdreven zijn en niet gebaseerd op degelijk wetenschappelijk bewijs.” Zijn grootste probleem met deze beweringen is: ​"het gebruik van waardeloze methoden,” zei Frankel, die uitlegde dat de Spanjaarden een enorme hoeveelheid middelen hebben besteed aan het gebruik van twijfelachtige analytische methoden en commerciële kits die niet wetenschappelijk zijn gevalideerd om de voedingswaarde van olijfolie te meten. ​"Ze zijn op zoek naar snelle en vuile methoden. De meeste gegevens zijn twijfelachtig. Ze gebruiken enorm veel geld terwijl ze betere methoden moeten gebruiken.”

Ongeacht hoe het onderzoek van Dr. Frankel wordt ontvangen, de olijfolie-industrie zal profiteren van de vooruitgang die hij heeft geboekt. Zijn gedrevenheid en integriteit hebben zijn expertise geleid en aangescherpt, waardoor hij in een unieke positie is terechtgekomen. De woorden van Dan Flynn spreken Californië en de hele industrie aan toen hij over Frankel zei: ​"Hij is een torenhoge figuur en we hebben veel geluk dat hij zijn aandacht op olijfolie richt."