Olijfolie Polyfenol Oleuropeïne toont veelbelovende neuroprotectieve effecten in cellulair model van de ziekte van Parkinson

Beschreven als de op één na meest voorkomende neurodegeneratieve aandoening, wordt de ziekte van Parkinson (PD) al lang in verband gebracht met hoge niveaus van oxidatieve stress. Het primaire kenmerk van PD is een progressief verlies van neurotransmitter dopamine en neuronale degeneratie die leidt tot de ontwikkeling van motorische symptomen.

Oxidatieve stress is het gevolg van een accumulatie van reactieve zuurstofsoorten (ROS) en er zijn aanwijzingen dat het bijdraagt ​​aan de pathogenese van PD door de mitochondriale disfunctie, apoptose, ontstekingsreactie of lysosomale afbraak (autofagie) routes te beïnvloeden.
Zie ook:Voordelen voor de gezondheid van olijfolie
In het bijzonder, aangezien bekend is dat de autofagie-lysosomale route het centrale cellulaire mechanisme is voor afbraak van eiwitaggregaten en verwijdering van beschadigde mitochondriën, is verstoring van de autofagie-lysosomale route door ROS betrokken bij de pathogenese van PD en van groot belang als een therapeutisch doel.

De grootste uitdaging bij de behandeling van PD is te wijten aan de late klinische presentatie wanneer neuronaal verlies al heeft plaatsgevonden, dus de inspanningen zijn geconcentreerd op het vinden van strategieën die neuronverlies beschermen of stoppen.

Toenemend bewijs heeft aangetoond dat natuurlijke polyfenolen zoals catechines, resveratrol en isoflavonen neuroprotectieve effecten uitoefenen door oxidatieve stress, ontsteking en neurondood (apoptose) te verminderen. In het bijzonder is aangetoond dat oleuropeïne (OLE), een van de belangrijkste fenolische componenten van olijfolie, een breed spectrum aan therapeutische voordelen heeft, waaronder ontstekingsremmende, antioxiderende, kankerbestrijdende en antimicrobiële activiteiten.

Van belang is dat OLE apoptose en ROS-generatie in preklinische modellen vermindert. Recente bevindingen van een studie gepubliceerd in de Internationaal tijdschrift voor moleculaire wetenschap aangegeven behandeling van neuronale PC12-cellen met OLE verlaagde niet alleen de oxidatieve stressniveaus en apoptose, maar moduleerde ook het autofagieproces.

De onderzoekers behandelden cellen aanvankelijk met OLE vóór de toevoeging van een krachtig Parkinson-toxine (6-OHDA) dat een significante vermindering van de celdood van neuronen aantoont, en concludeerden dat ​"deze resultaten onderschrijven OLE als een pro-overlevingsmolecuul dat een preventieve pro-overlevingsrol speelt in ons cellulaire paradigma."

Verdere gegevens ter ondersteuning van het neuroprotectieve effect van OLE werden verkregen toen hetzelfde cellulaire model werd behandeld met OLE vóór de toevoeging van een krachtige remmer van het superoxide-dismutase-enzym (bekend als DDC), wat resulteerde in een aanzienlijke vermindering van de mitochondriale superoxideproductie.

Vervolgens beoordeelden de onderzoekers de expressie van biomarkers die specifiek zijn voor het autofagieproces. Hun gegevens suggereerden dat OLE een nieuwe rol speelt bij het voorkomen van autofagie-stimulatie door de expressieniveaus van eiwitten die betrokken zijn bij de lysosomale route te beïnvloeden.

De auteurs waarschuwden dat terwijl ​"deze resultaten ondersteunen een rol voor OLE als een modulator van de autofagische flux, autofagie-activering is ook gekoppeld aan neuronale dood "en daarom vereist de exacte rol en het gebruik van OLE in de lysosomale afbraakroute verder onderzoek voordat klinische vertaling als een therapeutisch doelwit van de autofagie werkwijze.

De laatste take-home-boodschap van de studie was dat: ​"deze gegevens bevestigen oleuropeïne als een kandidaat voor de ontwikkeling van nieuwe preventieve therapieën bij neurodegeneratieve ziekten met een facet van oxidatieve stress en/of aantasting van autofagie, zoals bij de ziekte van Parkinson."

• Internationaal tijdschrift voor moleculaire wetenschap