Slechts een paar merken lijst polyfenol inhoud online, maar vaak als een gewoon nummer, zonder expliciete vermelding van de eenheden waarin de polyfenolwaarden zijn gemeten.

Zie ook:Dr. Gundry's olijfolie: controversiële pitchman peddelt een dosis misleiding

Dit schept verwarring omdat verschillende polyfenol-testmethoden kunnen worden gebruikt door verschillende laboratoria, afhankelijk van hun mogelijkheden, en polyfenolresultaten kunnen enorm verschillen en niet direct vergelijkbaar zijn.

Tests uitgedrukt in gallus- of cafeïnezuureenheden zijn bijvoorbeeld bijna equivalent, maar totaal verschillend van andere eenheden.

We zouden kunnen ingaan op de fijne punten van hoe polyfenolen worden gemeten. Maar voor de eenvoud is hier een richtlijn voor het selecteren van oliën met een hoog polyfenolgehalte, zonder andere aanvullende informatie dan wat op het etiket van de fles staat:

Vroege oogst (NIET late oogst)

De ophoping van polyfenolen in de olijfvrucht vindt eerder plaats dan de olieophoping. De samenstelling kan tijdens het groeiseizoen veranderen met een latere afname bij het begin van de fruitrijping. Olijfolie die vroeg wordt geoogst, bevat dus een hoger gehalte aan polyfenolen.

Geproduceerd in gematigde klimaten (GEEN woestijnklimaten)

Het verschil in polyfenolgehalte tussen olijven die in gematigde en woestijnklimaten worden geteeld, kan te wijten zijn aan de snelheid waarmee de vrucht rijpt.

Woestijnolijven kunnen eerder rijpen met een algeheel verlaagd gehalte aan polyfenolen. Aan de andere kant kan milde waterstress, zoals kan gebeuren in door regen gevoede boomgaarden in mediterrane klimaten, resulteren in een toename van polyfenolen.

Van olijfvariëteiten met veel polyfenolen: Coratina, Cornicabra, Maurino, Picual, Mission of Toscaanse melanges
NIET van polyfenolenarme olijven: Arbequina of tafelolijven zoals Sevillano of Manzanilla

De genetica van olijfvariëteiten bepalen het potentieel van het polyfenolgehalte en er is een grote diversiteit aan cultivars.

Het gehalte aan polyfenolen in de vrucht kan honderd tot duizend keer hoger zijn dan in de resulterende olie. Dat is de reden tafelolijven moeten worden ontdaan van bitterheid door fermentatie, pekeling of chemische behandeling om ze eetbaar te maken.

Ook zijn tafelolijfvariëteiten geselecteerd op een lagere bitterheid en daardoor een lager erfelijk gehalte aan polyfenolen. Olijfvariëteiten die bedoeld zijn voor de olieproductie, kunnen daarentegen hogere polyfenolen in het fruit bevatten, terwijl de meeste helaas verloren gaan tijdens het malen.

Smaakstijl vermeld als Robuust (NIET mild of delicaat)

Sommige olijfoliemerken doen extra moeite om oliën met een hoog polyfenolgehalte te verkrijgen. De molenaar die het olijffruit verwerkt, speelt hierin een grote rol. Helaas staat op het etiket niet aangegeven wat de freesdoelen waren.

Indien voornamelijk geïnteresseerd in oleuropein en oleocanthal inhoud vanwege de gezondheidsvoordelen, moet men vertrouwen op laboratoriumtests die die polyfenolen of de smaak van de olie zelf kwantificeren: bitterheid is meestal te wijten aan oleuropeïne en scherpte (het keelgevoel dat hoesten veroorzaakt) aan oleocanthal.

Houd er ook rekening mee dat deze twee complexe polyfenolen meestal aanwezig zijn in verse oliën en van nature uitgeput zijn in oudere oliën.

Laten we genieten van de natuurgeschenken die toegewijde olijventelers en molenaars voor ons hebben gemaakt.