Het vervalsen van Griekse olijfolie zal het concurrentievermogen niet vergroten

Onlangs verzocht de Griekse regering via de Griekse Mededingingscommissie om een ​​rapport van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), een internationale economische organisatie die in 1961 werd opgericht om economische vooruitgang en wereldhandel te stimuleren.

Het rapport werd officieel gelanceerd in december 2013 en bevatte verschillende aanbevelingen, waaronder de afschaffing van achterhaalde regelgeving.

Hoewel veel aanbevelingen zinvol waren, waren andere dat niet. Een bijzonder belangrijk voorstel was de afschaffing van het verbod op de productie van mengsels van olijfolie met andere plantaardige oliën in Griekenland. Momenteel mogen producenten van olijfolie in Griekenland geen olijfolie mengen met andere oliën, zoals sojabonen, maïs, zonnebloemolie of een combinatie hiervan.

De OESO stelde in een poging om regelgevingsbarrières te beperken, dat de voordelen van deze actie duidelijk waren. Wat zijn deze vermeende voordelen?

Volgens de OESO zou het toestaan ​​van de productie van gemengde olijfolie in Griekenland nieuwe leveranciers in staat stellen de markt te betreden, waardoor concurrentiedruk (of soms slechts de dreiging daarvan) zou toenemen, wat zou leiden tot productinnovatie, efficiëntiewinst en mogelijk lagere kosten voor fabrikanten en lagere prijzen voor consumenten. De huidige bepaling verhindert de Griekse producenten om op de binnenlandse markt te concurreren met goedkopere geïmporteerde gemengde oliën, zo voerden zij aan.

Om nog sterker te pleiten, merkte de OESO op dat, hoewel Griekenland de hoogste consumptie van olijfolie per persoon ter wereld heeft, dit bedrag is gedaald, en dat andere mediterrane landen zoals Spanje en Italië deze beperking niet hebben en dus meer competetief.

De redenering klinkt in eerste instantie misschien logisch, maar het lijkt een generiek voorstel dat niet wordt ondersteund door concrete cijfers, en ook geen rekening houdt met de relatie tussen Grieken en olijfolie.

Ten eerste vermelden ze dat een dergelijke maatregel kan leiden tot mogelijk lagere kosten voor fabrikanten en consumenten, maar aangezien dit de belangrijkste reden zou zijn om de bepaling af te schaffen, is een misschien niet voldoende.

Olijfolie is in Griekenland over het algemeen goedkoper dan in andere landen, zullen deze nieuwe mengsels goedkoper zijn? Er is geen bewijs dat ze dat zullen zijn. Zullen nieuwe gemengde oliën zelfs als gezonder of innovatief op de markt worden gebracht? Waarschijnlijk. We hebben gezien hoe deze oliën worden gepromoot in andere landen, met name in de VS en het VK.

We weten dat ze in feite niet gezonder zijn. De meeste onderzoeken die de gezondheidsvoordelen van olijfolie aantonen, hebben betrekking op extra vierge olijfolie, niet op mengsels. En de belangrijkste vraag is: zullen de Griekse consumenten ze kopen? In dit rapport is geen rekening gehouden met de koop- en kookgewoonten van Grieken. Ja, gelukkig hebben Grieken nog steeds een hoge consumptie van olijfolie, maar ze gebruiken wel andere plantaardige oliën voor bepaalde kookbehoeften. Maar er is een duidelijk onderscheid: olijfolie of plantaardige olie, geen blend.

Een ander probleem is de kwestie van kwaliteit. Griekenland staat bekend om zijn kleine olijfgaarden, olijfolie van hoge kwaliteit, een hoog percentage van de productie van extra vierge olijfolie (maar liefst 80% van de geproduceerde olijfolie is extra vierge, voor Spanje is dit 30 procent en in Italië is dit goed voor ongeveer - procent van de geproduceerde olijfolie). half.

Volgens een rapport van de US International Trade Commission kunnen Griekse oliën worden onderscheiden van andere omdat ze gewenste smaakprofielen hebben en goed scoren op chemische tests die de kwaliteit meten. Er wordt echter heel weinig Griekse olijfolie geëxporteerd als Grieks. Het merendeel van de geëxporteerde Griekse olijfolie gaat naar bottelaars in Italië om te worden gemengd met olijfolie uit verschillende bronnen.

Er is zelfs veel vraag naar Griekse olijfolie door bottelaars voor vermenging met andere extra vierge oliën om de algehele kwaliteit te verhogen. Met andere woorden: Griekse olijfolie wordt aan andere oliën toegevoegd om ze beter te laten smaken. Griekse olijfolie wordt ook beschouwd als een van de fruitigste en meest robuuste. Dit roept de belangrijke vraag op: waarom zou een land dat olijfolie van hoge kwaliteit produceert, niet alleen qua smaak maar ook qua gezondheidsvoordelen, hun product bederven door verschillende twijfelachtige plantaardige oliën toe te voegen?

Het probleem dat Griekenland heeft, is dat er heel weinig olijfolie als Grieks wordt geëxporteerd. Pas onlangs is er een trend geweest om Griekse olijfolie met een Griekse identiteit te exporteren. De stappen zijn klein maar belangrijk en dat is waar Griekenland de financiële voordelen kan zien. Aangezien Griekenland de op twee na grootste producent van olijfolie ter wereld is en slechts een klein percentage exporteert als Grieks, is het potentiële voordeel van de export enorm.

Ja, Spanje en Italië staan ​​blending toe, maar hoewel het ook mediterrane landen zijn met een rijke olijfoliecultuur, verschillen ze op verschillende manieren. Olijfolie werd in Griekenland en wordt nog steeds gebruikt als het belangrijkste type bakvet in het hele land, in tegenstelling tot Spanje en Italië, waar het dieet sterk verschilt van zuid tot noord. Spanje en Italië hebben al een gevestigde identiteit voor hun olijfoliemerken. Griekenland doet dat niet, en het toestaan ​​van deze vermenging zou in wezen elke reputatie ruïneren die Griekse olijfolie tot nu toe heeft opgebouwd en die zich verspreidt dankzij de inspanningen van vooral kleine olijfolieproducenten en particuliere initiatieven.

Ten slotte is het belangrijk op te merken dat de aanbeveling van het agentschap geen rekening houdt met de gevolgen die een dergelijke verandering kan hebben voor de volksgezondheid en de culturele en voedselidentiteit van de Grieken. Het is een bekend feit dat Griekenland, samen met andere mediterrane landen, minder vasthoudt aan hun traditionele mediterrane dieet. Grieken adopteren een westers dieet en consumeren meer voedselproducten die niet lokaal zijn. Voorbeeld: Griekenland heeft meer dan 70 kaassoorten, maar een van de best verkochte kazen in Griekenland, afgezien van feta, is een geïmporteerde Nederlandse kaas. Hoe komt dat financieel ten goede aan Griekenland?

Gelukkig zegt de Griekse regering in eerste instantie nee tegen het voorstel voor gemengde olijfolie, maar dat is niet genoeg. De Griekse regering moet er een prioriteit van maken om de ontwikkeling van een duidelijke Griekse voedselidentiteit te bevorderen, niet alleen buiten Griekenland maar ook binnen Griekenland, en olijfolie is een goed beginpunt.

• Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO): OECD Competition Assessment Reviews, Griekenland


• Internationale handelscommissie van de Verenigde Staten


• Ingr