Olijfolie en handelsbesprekingen

Soms wordt een stijl of een ideologie zo dominant dat het overal wordt weerspiegeld. Net zoals alles, van luxe jachten tot auto's tot stoomstrijkijzers en stofzuigers, allemaal op hardloopschoenen is gaan lijken, zo ​'de markt 'is nu het enige criterium om te oordelen over alles wat te maken heeft met geven en nemen onder mensen.

'Onderhandelingen 'zijn onlangs begonnen op de rechterflank (of links, afhankelijk van of u zich op de grond of in de ruimte bevindt) van de enorme economische aasvogel van de VS, genaamd ​'trade '- stuurman aan de illustere bankvampierinktvis - de ​'Trans-Atlantisch partnerschap voor handel en investeringen. '' (De ​'Transpacific Trade Partnership ”of TPP, zorgt voor de vereiste aviaire symmetrie.) Als onderdeel van het proces wordt aan economische actoren gevraagd om hun twee cent. Zoals gewoonlijk, de klagende kreet van ​'We willen alleen een gelijk speelveld ', luidt het refrein dat wordt gezongen door sectoren van vliegtuig tot olijfolie.

Zoals we allemaal weten, is olijfolie een complex product. Het vertegenwoordigt gezonde voeding in een cultuur waar de grote farmaceutische industrie, met zijn pillen en drankjes voor alles, van gewichtsverlies en cholesterol tot lichaamsbeweging en geluk, vrijwel het veld bezet. Het is geen toeval dat scholen en ziekenhuizen - instellingen die logischerwijs voorrang zouden moeten geven aan goede voeding - synoniemen zijn geworden voor slecht voedsel. Olijfolie vertegenwoordigt de essentie van het mediterrane goede leven, terwijl de Middellandse Zee zelf als corrupt en leugenachtig wordt beschouwd. En het vertegenwoordigt hoop voor de Indiase massa die wordt geplaagd door hartaandoeningen en diabetes, terwijl de stijgende prijzen van de meest gezonde olijfolie hen tot leven wekken onder de wereldwijde één procent.

In een uitspraak Op 30 mei 2013 schetste Alexander Ott, uitvoerend directeur van de American Olive Oil Producers Association, het standpunt dat Amerikaanse producenten graag gepresenteerd zouden zien in de komende handelsbesprekingen. Hoewel veel van wat hij zei bekend is bij iedereen die de sector volgt, komen er ook enkele onbekende punten naar voren. Eén daarvan is dat Amerikaanse producenten niet alleen geïnteresseerd zijn in het claimen van een groter aandeel (dan de huidige 2 procent) van de Amerikaanse markt, maar ook in een toetreding tot de Europese markt zelf. Hij haalt de groei van Amerikaanse amandelen en pistachenoten als model aan (de heer Ott beweert ten onrechte dat deze markten tot 20-30 jaar geleden uitsluitend door import werden gevoed, terwijl ze in feite beide in de jaren 1850 in de VS werden geïntroduceerd, hoewel ze in de loop van de jaren - aanzienlijk zijn gegroeid). bepaalde periode), gebruikt hij het vaak aangeprezen refrein dat ​"de enige reden waarom de VS geen sterke olijfolie-industrie hebben, zijn de olijfolieprogramma’s van de EG.”

De problemen met deze positie zijn talrijk. De EU is een van de grootste importeurs van olijfolie ter wereld, dus de markt mag niet zo beperkt zijn. Maar het is de insinuatie dat EU-subsidies bedoeld zijn om concurrenten buiten de deur te houden en grote mediterrane producenten te verrijken ten koste van het worstelende Californische zout van de aarde, vertegenwoordigt een vertekend beeld van wat velen ten onrechte zouden noemen ​'de vrije markt 'op zijn best. Ja, het gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) van de EU, de bron van landbouwsubsidies, staat bekend om zijn fraude, en ja, een deel hiervan vindt plaats in de olijfoliesector. Dit is in het verleden rechtgezet in de eis tot teruggave van frauduleuze betalingen en wordt scherp aangepakt in de nieuwe GLB-voorstellen 2014-2020, die onder meer oproepen tot een duidelijke verhoging van de transparantie en sancties voor fraude. Met behoud van de fundamentele doelstellingen van het GLB, namelijk het verzekeren van voedselzekerheid, het beschermen van het milieu en het in stand houden van de economische levensvatbaarheid van plattelandsgemeenschappen, zal het nieuwe GLB alleen ten goede komen aan actieve landbouwers, prioriteit geven aan hulp aan jonge landbouwers en meer steun verlenen aan probleemgebieden. Er zullen nieuwe concurrentieregels volgen voor specifieke producten, waaronder olijfolie.

De inzending van de heer Ott bevat een schat aan belangrijke informatie, in het bijzonder de grafiek waarin de verschillen tussen olijfolienormen over de hele wereld worden geschetst. Er moeten echter twee dingen worden opgemerkt. Ten eerste gaat TTIP zelf toegegeven niet over tarieven, die al historisch laag zijn. Ten tweede vertoont wat de EU betreft - milieubescherming, sociale rechtvaardigheid en de kwaliteit van het plattelandsleven - weinig tekenen van enige aandacht in de VS, waar de principes van de ruwe markt elk discours domineren, van gezondheid tot onderwijs, van voedsel tot energie. Of er een gemeenschappelijke basis zal ontstaan ​​in de twee vleugels van het handelsbeleid van de VS, is voor iedereen een raadsel, maar onder de huidige omstandigheden ​'appels en sinaasappels 'omstandigheden, het lijkt onwaarschijnlijk.

• Verklaring van Alexander Ott, uitvoerend directeur van de American Olive Oil Producers Association