Verslag van de Handelscommissie houdt geen rekening met de nieuwste EU-maatregelen

De USITC-rapport over concurrentie tussen de VS en ​'Major Foreign Supplier Industries, met name de EU, biedt een schat aan informatie, hoewel het voor serieuze onderzoekers nuttiger zou zijn geweest als de overgrote meerderheid van deze informatie niet afkomstig was van telefoontjes en e-mails met niet nader genoemde gesprekspartners. Evenzo neemt het weinig nota van ofwel belangrijke wetswijzigingen in de EU die eind 2014 volledig van kracht zullen zijn, ofwel de opkomst van wat wel eens een belangrijke leverancier van de wereldmarkt zou kunnen blijken te zijn, namelijk India, dat, met de hulp van Israëlische investeringen en technologie en lage arbeidskosten is gepland komend seizoen zijn olie voor het eerst op de markt brengen.

Zoals vaak het geval is met overheidsrapporten, besteedt de ene hand geen aandacht aan wat de andere hand doet. Dit verslag moet worden gelezen tegen de achtergrond van de lopende onderhandelingen tussen de VS en de EU, die volgende week voor een tweede sessie zullen worden hervat, over een trans-Atlantisch handels- en investeringspartnerschap.

Centraal in de doelstellingen van de VS in deze onderhandelingen staan: wijdverbreide deregulering; institutionalisering van rechtszaken van ondernemingen tegen staten die wetgevende maatregelen nemen die de winst van buitenlandse investeerders kunnen verminderen, en minimalisering van de effecten van het EU-systeem ter bescherming van geregistreerde oorsprongsbenamingen (BOB's).

Labyrintische wetgevingsvoorstellen zoals die in het rapport worden gesuggereerd (die sommigen zien als een roep om overheidshulp na een onterechte en zeer speculatieve investering) zullen alleen maar een hypocrisie aan het licht brengen die de positie van de VS in die onderhandelingen alleen maar kan verzwakken. In feite, een verslag over groei en banen eerder dit jaar gezamenlijk uitgegeven door de EU en de VS spreekt specifiek over vermindering ​"overbodige en omslachtige test- en certificeringseisen.”

Wat het USITC-rapport wel verheldert, is het fundamentele verschil tussen Californische producenten, die naar verluidt grote sommen geld hebben geleend om wat in wezen herenlandbouw is winstgevend te maken door klagende kreten uit te zenden voor de iconische ​"gelijk speelveld”, en traditionele Europese producenten – over het algemeen kleine landeigenaren voor wie bankleningen vaak niet beschikbaar zijn, en die vaak al generaties lang produceren. Net als veel andere landbouwsectoren in heel Europa vertrouwen deze boeren op EU-fondsen om in hun levensonderhoud te voorzien, plattelandsontwikkeling te ondersteunen, voedselzekerheid te waarborgen en het land te beschermen tegen erosie. Dit zijn geen doelen die de EU wil of kan opgeven.

Opvallend aan de afwezigheid ervan in het verslag zijn de uitgebreide wetgevende maatregelen die de EU de afgelopen drie jaar heeft genomen om de kwaliteit, zuiverheid en traceerbaarheid van haar olijfolie te waarborgen. Deze maatregelen zullen op nationaal niveau worden afgedwongen en de voornaamste begunstigden zullen producenten van olie van hoge kwaliteit zijn. Consumenten zullen door middel van prominente etikettering bewust worden gemaakt dat: ​"Gebotteld in Italië” is geen indicatie van Italiaanse inhoud, aangezien alle geografische bronnen nu moeten worden vermeld. Dankzij deze maatregelen konden producenten van extra vierge producten in Griekenland en Spanje – voor de eerste keer – en Italië (waarvan de producenten in het hogere segment leden onder de gevolgen van de lage prijzen voor gemengde olie) hun oliën rechtstreeks op de lokale en opkomende markten afzetten in plaats van heimelijk in de massamarkt Italiaanse (en Amerikaanse) bottelindustrie.

Verder, vertrouwend op de ​"Australische model” en zijn pleidooien voor verdere tests en regulering, zullen de Californische producenten niet goed van pas komen. Want hoewel het rapport aangeeft dat de invoer is gedaald met de opkomst van Australische lokale koopcampagnes, merkt het niet op dat, volgens de USDA-cijfers van 2013, het algehele groeipercentage van de consumptie in dat land sinds 2009 gestaag daalt (toen het van nul sprong in 2008 tot 10 procent, na een negatief groeipercentage van 7 procent in 2007). Evenzo is gemeld dat Australiërs moe worden van dure lokale ​"boutique”oliën en keren terug naar supermarktmerken. De ​"koop lokaal” beweging is niet zonder controverse en voedsel rages zijn echt.

Het rapport steunt op de bromide die tegenwoordig door een groot deel van het nationale discours loopt: de vijand is buitenlands. Het suggereert sterk dat Californië zou kunnen winnen van wat weliswaar een consumentenbasis aan de oostkust is, als alleen buitenlandse concurrentie zou opereren onder: ​"vrije markt” principes. Zoals de voormalige Amerikaanse minister van Arbeid Robert Reich onlangs in zijn blog opsomde: ​"Als sommige mensen [dwz Europese telers] niet genoeg betaald krijgen om van te leven, heeft de markt bepaald dat ze niet genoeg waard zijn.") In feite zou een veel realistischer doel voor de binnenlandse, gezonde olijfolie-industrie in het hogere segment zijn chemisch beladen (binnenlands geproduceerde) bereide saladedressing. In plaats van ernaar te streven de consument voor te lichten over oliechemie en menselijke fysiologie (nb, dat gaat niet gebeuren), is de simpele slogan van ​"Lees de etiketten en beslis dan” zou wonderen kunnen doen.