Baanbrekende producent gelooft dat intensieve olijventeelt de toekomst is in Libanon

Nu de economische crisis in Libanon zijn vierde jaar ingaat, staat de landbouwsector op een kruispunt.

Volgens een Artikel van november 2023 Volgens het Libanese Centrum voor Beleidsstudies, een denktank, heeft de crisis de reeds bestaande uitdagingen in de sector vergroot, waaronder hoge productiekosten, tekorten aan geschoolde arbeidskrachten en de sterk gefragmenteerde aard van de Libanese landbouw.

Charbel Jaoude, architect en oprichter van CBio Jaoude, is van mening dat het planten van bosjes met een hoge en superhoge dichtheid het antwoord is op de aanpak van deze uitdagingen in de olijvensector van het land.

De productie van olijfolie is lange tijd een essentieel onderdeel geweest van de Libanese landbouw. Ongeveer een kwart van de landbouwgrond van het land – 56,400 hectare – is bedekt met olijfgaarden.

De meeste van deze bosjes zijn te vinden in de kustbergen in West- en Zuid-Libanon, waar meer regen valt. Het ruige terrein verhindert echter het planten met een hoge of superhoge dichtheid en maakt het gebruik van machines voor het oogsten van de bomen onmogelijk.

Jaoude gelooft dat deze intensieve methoden van olijventeelt noodzakelijk zijn om de sector de economische crisis te laten overwinnen door de productiekosten te verlagen en de arbeidsbehoefte te verminderen, terwijl boeren de kwaliteit kunnen behouden.

"De wereld van de olijventeelt is dat wel nieuwe technologie adopteren, maar iedereen in Libanon volgt nog steeds de oude gewoonten,” vertelde hij Olive Oil Times.

In 2012 werd Jaoude de eerste olijfboer met superhoge dichtheid in het land. Hij plantte meer dan 11,500 Arbequina-olijfbomen op negen hectare in de vruchtbare Bekavallei. De vallei bestaat uit dorre vlaktes ongeveer 60 kilometer ten oosten van Beiroet en is de thuisbasis van de bekendste wijnproducerende districten van Libanon.

"Na veel studie besloot ik om superhoge dichtheid [met een onderlinge afstand van 1.35 meter bij 3.75 meter] in Beqaa te planten, omdat het land vlak is, met veel zon en goede grond”, zei Jaoude.

Jaoude was oorspronkelijk van plan om 200 hectare olijfbomen te planten, maar had moeite om voldoende land te kopen dat geschikt was voor de intensieve olijventeelt. De gemiddelde grootte van een enkele boerderij in Libanon is 1.4 hectare, dus het verwerven van grote hoeveelheden land kan een logistieke uitdaging zijn.

In plaats daarvan besloot Jaoude door het land te reizen op zoek naar geïnteresseerde partners om meer land te kopen en olijfbomen te planten in de vlakkere oostelijke en noordelijke regio's van het land.

"Ik werk eraan om meer mensen te helpen olijfboerderijen met een superhoge dichtheid te planten”, zei hij. ​"De afgelopen vijf jaar hebben we 1.4 miljoen Arbequina-bomen geplant in hoge en superhoge dichtheid in Beqaa en Akkar.

Jaoude zei dat het intensief planten van olijfbomen hem in staat stelt sneller te oogsten. Met behulp van machines oogst hij zijn hele bos in één dag, wat ongeveer 80 ton olijven oplevert. Eerder zei hij dat er 40 tot 50 arbeiders per dag nodig waren om twee ton te oogsten.

Bovendien kan hij snoeiresten efficiënter verwijderen en kaolineklei spuiten. Jaoude zei dat elk van deze taken ongeveer 30 minuten duurt, waardoor hij zijn arbeidskosten enorm kan verlagen.

Onderzoekers in Spanje hebben geschat dat het 4.5 keer meer kost om een ​​kilo olijfolie te produceren uit traditioneel aangeplante bosjes dan uit bosjes met een superhoge dichtheid.

Jaoude koos voor Arbequina-bomen omdat ze zich kunnen aanpassen aan de intensieve olijventeelt en historisch verbonden zijn met de regio.

Hoewel Arbequina inheems is in Catalonië, is de variëteit voortgekomen uit olijfbomen naar Spanje gebracht in de 18^th eeuw door Medinaceli, de baron van Arbeca. De bomen werden verscheept vanuit Palestina, waartoe ook delen van het hedendaagse Libanon behoorden.

Vanwege het droge klimaat kan Jaoude de olijven biologisch telen, waarbij hij geitenmest gebruikt om de bomen te bemesten en porseleinaarde om ongedierte weg te houden. Hij maximaliseert ook het bestuivingspotentieel door zijn bijen elk voorjaar het bos in te transporteren.

De beschikbaarheid van water is de grootste uitdaging voor de intensieve olijventeelt in de Bekavallei en Noord-Libanon. Vanwege de weinig neerslag moet Jaoude zijn olijven twee keer per week irrigeren.

Hij bekritiseerde het Libanese waterbeleid als de belangrijkste beperkende factor voor de olijventeelt in de regio. Jaoude zei dat er voldoende water beschikbaar is, maar een overeenkomst uit 1994 met Syrië verbood het boren van nieuwe putten in de Bekavallei om water op te pompen.

Sindsdien heeft hij met lokale functionarissen over een vrijstelling onderhandeld, maar dit verdrag blijft een belangrijke hindernis bij de uitbreiding van olijfgaarden met superhoge dichtheid.

Ondanks de uitdagingen op het gebied van de watervoorziening produceerde Jaoude vijf ton water extra vergine olijfolie in het oogstjaar 2023/24. Naarmate de olijfbomen volwassener worden, verwacht hij dat de olijfolieopbrengsten zullen blijven toenemen.

In haar voorlopige oogstraming die in november werd gepubliceerd, voorspelde de Internationale Olijfolieraad dat Libanon 18,000 ton olijfolie zou produceren, iets boven het vijfjarig gemiddelde.

Sindsdien zijn veel olijfboomgaarden in het zuiden van het land beschadigd olijventelers ontheemd terwijl Israëlische strijdkrachten vuur hebben uitgewisseld met Hezbollah, een politieke partij en militante groepering met banden met Iran. Als gevolg hiervan, Libanees de productie zal dalen onder deze initiële schatting.

Toch is Jaoude optimistisch dat de nationale productie zal toenemen naarmate meer bosjes met hoge en superhoge dichtheid volwassen worden en investeerders zien de kans gepresenteerd door de teeltmethode in Oost- en Noord-Libanon.