Rome Journal: een kijkje in de naastgelegen olijfoliemolen

Riano is een plaats in het meest noordelijke deel van Rome met glooiende heuvels en olijfgaarden waar vrede en rust heersen, niet ver van het bruisende stadscentrum maar weg van alle chaos en het lawaai van het drukke stadsleven.

Het is vaak op afgelegen plaatsen zoals deze, waar de heerlijkste, maar onontdekte olijfolie wordt geproduceerd.

Hier in dit slaperige stadje gespikkeld met schapen en ondergedompeld in een tijdloze stilte, maar ondanks de echo's van jonge kinderstemmen die nog steeds buiten spelen in tuinen en velden, zijn sommige families al eeuwenlang gepassioneerde producenten van olijfolie.

De stad is de laatste tijd gebombardeerd met de aankomsten van de ​'Romeinen' — de stadsbewoners die zijn komen wonen om te genieten van het landelijke leven, terwijl ze op slechts een steenworp afstand van de hoofdstad zijn gebleven. De rustige omgeving is niet veel aangetast; het voelt gewoon een beetje drukker, hebben de lokale bevolking gezegd.

In Riano rijd je niet meer dan een paar meter per keer zonder het bord te zien ​'Frantoio' (oliemolen).

Iets verderop in Castelnuovo di Porto, de ​'Frantoio Rossi' is te vinden - een oliemolen die ermee heeft ingestemd enkele geheimen van zijn plaatselijk befaamde olijfolieproductie prijs te geven.

De Rossi-oliemolen is sinds 1977 in bedrijf - opgericht door de vader van Emiliano Rossi, de huidige eigenaar - omdat de interesse in olijven in hun familie leefde en generaties geleden werd doorgegeven.

In 2000 nam Emiliano het stokje van zijn vader over en runt nu de molen in zijn eentje met een beetje hulp van zijn ouders.

Hij heeft een grote klantenkring die voornamelijk bestaat uit de lokale bevolking en mensen uit de omliggende dorpen, maar hij heeft in het verleden succes gehad met het verkopen van zijn product verder weg, zelfs aan een Franse importeur. Op een gegeven moment exporteerde hij zijn olijfolie naar Estland.

Nu is hij blij met de zaken die hij heeft met trouwe locals en vrome olijfolieliefhebbers in de buurt. Hij geeft toe dat hij de voorkeur geeft aan de veiligheid en de goede verstandhouding die hij heeft met zijn buren en beweert dat zijn financiële stabiliteit er baat bij heeft dat hij open en gemakkelijk beschikbaar is voor klanten.

Omdat hij de enige eigenaar van zijn bedrijf is, cultiveert en verzorgt Emiliano zijn olijfbomen en de gehele olieproductie, wat hij doet met passie en met de delicatesse die volgens hem nodig is bij het maken van zo'n kostbaar product; een die wordt gewaardeerd om zijn gezondheidsvoordelen en zijn culinaire magie.

Hij ziet deze zorg als de reden voor zijn succes in een concurrerende handel, samen met het feit dat zijn klanten precies weten waar het product vandaan komt; de traceerbaarheid van voedingsmiddelen is een groeiende zorg in de wereld van vandaag.

Met zijn olijfgaarden op slechts enkele meters van de oliemolen, garandeert Emiliano dat de hele procedure wordt uitgevoerd binnen strikte tijdslimieten die volgens hem essentieel zijn voor de productie van goede olijfolie.

"De olijven moeten worden geplukt als ze rijp zijn: ze mogen niet vallen. Eenmaal geplukt, moeten ze binnen 48 uur worden gemalen om de vorming van zuurgraad te voorkomen, "zei hij.

Volgens de Rossis moeten olijven met grote zorg worden behandeld, aangezien een olijf een delicate vrucht is en de enige manier om een ​​uitstekende olie te verkrijgen is om de vrucht met respect te behandelen.

"Olijven houden er niet van om door verschillende mensen te worden behandeld, ze houden er niet van om op een ruwe manier te worden mishandeld of in het rond te worden gegooid,” zei Emiliano. ​"A goede olijfolieproducent moet liefde en aandacht schenken aan zijn bomen en passie schenken om het beste product te bereiken.” ​'De olijffluisteraar' kwam in me op toen ik deze waardevolle hints kreeg.

Emiliano beweert dat hij nooit de behoefte heeft gehad om zijn product bekend te maken. EEN goede olijfolieproducent kan goed werken via mond-tot-mondreclame, zei hij. Tevreden klanten zijn de sleutel tot zijn levensonderhoud.

De productie van olijfolie in Italië werd dit jaar getroffen door klimaatveranderingen en de snelle productie van de olijffruitvlieg, die deze zomer gedijde in de abnormale vochtigheid.

De prijzen stijgen omdat er dit jaar veel minder olijfolie is. Er worden nieuwe producten ontwikkeld om te helpen voorkomen dat het ongedierte de Italiaanse olijfgaarden overneemt, maar met het opwarmende klimaat wordt het zeker een grotere uitdaging.

Ondertussen zullen producentenfamilies in deze vredige steden in het noorden van Rome hun altijd stromende, kleinschalige productie van hun handgemaakte olijfolie voortzetten.

Op de tafels hier tijdens het eten zie je de ongelabelde, karakteristieke flessen met het meest gewaardeerde lokale product.

Of het nu op een ​'bruschetta' met fijngehakte cherrytomaatjes of als finishing touch in een soep, olijfolie is hier een essentieel onderdeel van het dieet, vooral wanneer het hun eigen, zelfgekweekte en zelfgemaakte is.