Helft van 26 olijfolie getest 'defect' in Duitsland

Duitse consumenten en verkopers van olijfolie zijn geschokt sinds een onafhankelijke en hoog aangeschreven consumentenbeschermingsorganisatie, Stiftung Warentest (SW), een panel van deskundige proevers 26 variëteiten van ​"extra vierge ”en vond de helft van hen gebrekkig. Maar niet zo erg dat ze gevaarlijk zijn voor de gezondheid, beweerden ze, hoewel sommige pesticiden en andere kankerverwekkende onzuiverheden bevatten.

De resultaten van de test werden gepubliceerd in de februari-editie van het tijdschrift Test van Stiftung Warentest en kregen in heel Duitsland uitgebreide gedrukte, uitgezonden en online publiciteit.

De testers werkten volgens EU-verordening nr. 2568/91​"over de kenmerken van olijfolie en olie uit afvallen van olijven en over de relevante analysemethoden. " Die regels bepalen onder meer: ​"Wanneer wordt vastgesteld dat een olie niet in overeenstemming is met de categorieomschrijving, past de lidstaat, onverminderd andere sancties, doeltreffende, evenredige en afschrikkende sancties toe die moeten worden vastgesteld in het licht van de ernst van de geconstateerde onregelmatigheid. "

Duitsers zijn overgegaan op olijfolie, beschouwen het als gezond en importeren het meeste van wat ze consumeren uit Italië en Spanje. Slechts één geteste olie werd beoordeeld ​'is goed': O-Med Picual extra vierge olijfolie uit Spanje, kost € 40 ($ 43.58) per liter en is alleen verkrijgbaar bij speciaalzaken en online. Vier van de zes biologische oliën werden gemerkt ​"gebrekkig."

De EU-regels voor de extra vierge kwaliteit vereisen dat de smaak en het aroma onberispelijk zijn en er moet een minimum aan fruitigheid zijn. De regels stellen maximumgehalten aan chemische residuen en precieze taal-, categorie- en oorspronginformatie op etiketten vast. De testresultaten toonden aan dat je daar niet op kunt vertrouwen.

Dertien van de 26 monsters voldeden niet aan de criteria voor extra vierge. Vijf uit Portugal en Griekenland waren sterk vervuild met koolwaterstoffen uit minerale olie, mogelijk herleidbaar tot motordampen, technische oliën en pure paraffine (de EU staat paraffine toe als plantbeschermingsmiddel, ook in de biologische landbouw). De testers vonden ook weekmakers, pesticiden (in 20 van de monsters), polycyclische aromatische koolwaterstoffen en styreen.

De in Berlijn gevestigde Foodwatch-organisatie eiste dat producenten en verkopers de met minerale olie vervuilde olijfolie van de markt zouden halen en de verkoop onmiddellijk stopzetten. De bedorven oliën vormen een ernstig gezondheidsrisico, Foodwatch argumenteerde, en eiste wetgevende maatregelen. ​"Gezien de vele bewezen gevallen van gevaarlijke minerale olie in voedingsmiddelen, moet de federale overheid uitleggen waarom ze nog steeds weigert maatregelen te nemen om de consument te beschermen. De voedingsindustrie heeft duidelijk geen grip op het probleem. Er moet een nultolerantie zijn voor de bijzonder kritische aromatische minerale oliën. "

Stiftung Warentest laboratoriumanalyses vonden de oorsprong van vijf ten onrechte opgegeven oliën: vier noemden ten onrechte Italië als het bronland, één Spanje. Zeven oliën voldeden niet aan de smaaknormen en smaakten beschimmeld, geprikt, ranzig en zelfs door wormen gegeten. Vier oliën van € 14.20 tot € 20 per liter werden beoordeeld ​"bevredigend." De goedkoopste geteste olie kostte € 5.35.

Olijfolie is waarschijnlijk het meest gemanipuleerde landbouwproduct, zei Silke Schwartau, voedingsdeskundige bij het Hamburgse consumentencentrum. Het is voor consumenten bijna onmogelijk om te weten wat er in de fles zit, zei ze. ​"Olijfolie heeft momenteel een imagoprobleem. Dat is jammer, want het is eigenlijk heel gezond en lekker. "

De Stiftung Warentest-examinatoren willen ook niet dat mensen olijfolie volledig mijden. Beter toezicht en strakkere controles zouden helpen, zei Schwartau.

Door haar gevestigde reputatie als onafhankelijke en betrouwbare organisatie heeft de stichting grote invloed op het koopgedrag van consumenten. Goede beoordelingen en uitspraken krijgen vaak veel aandacht in productreclame en op productverpakkingen.

Daarentegen leiden slechte beoordelingen en uitspraken vaak tot een daling van de verkoop en dus soms tot juridische stappen tegen SW door de fabrikanten. Volgens SW worden ze gemiddeld tien keer per jaar vervolgd. De stichting is eigenlijk nooit door de rechter veroordeeld tot het betalen van schadevergoeding en wint meestal juridische acties die ertegen worden ondernomen.