Harvard organiseert forum over het voeden van de planeet tijdens klimaatverandering

Een forum over ​"De toekomst van voedsel, het voeden van de planeet tijdens klimaatverandering” vond plaats aan de Harvard TH Chan School of Public Health en werd gepresenteerd samen met het Public Radio International-programma, ​"The World”, en WGBH op dinsdag 13 december.

De panelleden waren academici, onderzoekers en experts: assistent-professor Environmental Health and Exposure Disparities aan de Harvard TH Chan School of Public Health Gary Adamkiewicz, Senior Ecologist bij het Climate Change Program Office van USDA Margaret Walsh, Professor of the Practice of International Development aan de Harvard Kennedy School Calestous Juma, en hoofdonderzoeker/directeur van het Open Agriculture Initiative bij het MIT Media Lab Caleb Harper.

De kern van deze gebeurtenis was hoe we de planeet zullen blijven voeden in het licht van de klimaatverandering en de ​"bevolkingsmonster”, dat is de schatting van 9.7 miljard mensen die de aarde in 2050 zullen bewonen.

De belangrijkste vragen van zowel de presentator als het publiek gingen over bevolkingsgroei, technologie, de nieuwe Trump-administratie, GGO's, de achteruitgang van zeevruchten en de omschakeling naar een meer plantaardig dieet.

Voor overbevolking en voedselduurzaamheid begon Adamkiewicz het onderwerp door te informeren dat er 7 miljard mensen op aarde zijn en dat tegen de tijd dat een persoon die in de VS is geboren de kiesgerechtigde leeftijd bereikt, de aarde mogelijk 8 miljard mensen huisvest, van wie de meesten in de steden. ​"Het zal een uitdaging zijn om deze bevolking op een duurzame, betaalbare en rechtvaardige manier te voeden”, gaf hij toe.

---

---

Walsh benadrukte dat er vandaag de dag 800 miljoen ondervoede mensen in de wereld zijn en dat volgens sommige schattingen 2 miljard mensen onvoldoende voedingsstoffen krijgen, zelfs terwijl de mensheid tussen een kwart en de helft van het voedsel dat het produceert verspilt.

"In het ​'In de jaren 70 was de vraag: hoe voeden we alle mensen? Nu is de vraag: hoe kunnen we ze op een duurzamere manier voeden en hulpbronnen optimaliseren”, vervolgt Harper.

Juma stuurde het gesprek richting ontwikkelingslanden en de (ingetogen) impact van klimaatverandering op de voedselproductie daar.

"De meeste onderzoeken richten zich op de opbrengsten van specifieke gewassen en nemen zelden de beslissing van boeren mee. Een voorbeeld is Brazilië, waar boeren twee keer per jaar oogsten, maar als ze te maken krijgen met stijgende temperaturen, kunnen ze die terugbrengen tot één oogst per jaar, wat een aanzienlijke vermindering van de productie tot gevolg heeft.”

Juma zei dat in droge en dorre gebieden zoals Afrika, mensen de landbouw helemaal verlaten en de grootschalige stopzetting begint veel sneller op te lopen dan het tempo waarin landbouwcentra met nieuwe variëteiten komen.

Walsh merkte ook op dat voedselzekerheid een aspect is dat traditioneel over het hoofd wordt gezien in het debat over voedsel en klimaatverandering. ​"Voedselzekerheid heeft de afgelopen 25 jaar veel vooruitgang geboekt, aangezien het percentage ondervoede mensen over de hele wereld is gedaald van 19 naar 11, een van de grootste prestaties van de mensheid”, zei ze.

"Er zijn echter veel gevoeligheden van het productiesysteem voor het klimaat. Zo kan een hittepiek in de bestuivingsfase van een gewas een gewas in een halve dag vernietigen.”

Dus, hoe kunnen we technologie gebruiken om deze problemen aan te pakken? Wat zouden onze ultieme technologische grenzen zijn in een landbouw die wordt bedreigd door klimaatverandering?

Harper formuleerde zijn voorstellen in technische termen. Enkele van zijn technisch onderlegde suggesties waren: gezondere plantenmicrobiomen produceren, of zelfs synthetische microbiomen, satellieten, microsatellieten of drones gebruiken om landbouwgegevens uit het veld te verzamelen en de bevindingen goed te verwoorden; fenotypische expressie van planten op een veel robuustere manier begrijpen, bewerkingen op plantengenen maken en deze bewerkingen doorgeven aan volgende plantengeneraties.

Harper sprak ook over een ​"food server” zijn lab heeft gemaakt, een kleine doos die een klimaat kan creëren, ongeacht de plaats, en die mensen kan bevrijden van ​"klimaatslavernij.”

Juma baseerde het gesprek op de niet-technologische realiteit van Afrika en zei dat in een continent met een slechte infrastructuur de ultieme technologische uitdaging zou kunnen zijn om menselijke capaciteiten op te bouwen en jonge boeren op een dynamische manier op te leiden. ​"Jonge Afrikanen ontvluchten de landbouw niet, ze vluchten voor armoede”, zei hij.

"De mensheid heeft genoten van een stabiel klimaat gedurende de 10,000-jarige levensduur van de landbouw, maar we gaan nu een nieuwe periode van klimaatinstabiliteit in en op deze technologie moeten we ons concentreren,” zei Walsh.

Adamkiewicz daarentegen wees op de noodzaak om van conventionele systemen over te stappen op duurzaam conventionele systemen, en om boeren en producenten te ondersteunen die ​"doen het juiste”, technologisch gezien, waarschijnlijk door middel van leningen voor kleine bedrijven.

"Ik wil de olifant uitnodigen in de kamer”, zei Thomson op een gegeven moment. ​"Zal de regering-Trump alles veranderen wat je doet? Ik bedoel, ze zijn ontkenners van klimaatverandering, en richten zich niet op innovatie, maar geven liever een beeld van de landbouw van de VS zoals het 40 tot 50 jaar geleden was... Wat denk je?

Afgezien van Walsh die zei dat ze niet kon speculeren omdat de overgang te jong is, gaven de andere sprekers hun mening.

Adamkiewicz zei dat er onmiskenbare feiten zijn die wijzen op de realiteit van klimaatverandering, waarbij de droogte in het middenwesten van de VS een sterk voorbeeld is. ​"De Mississippi bevond zich op een niveau waarop je geen binnenschepen kon verplaatsen en we moeten deze voorbeelden noemen', zei hij.

Harper zei dat ​"naar zijn mening,” al te belangrijk STEM-onderwijs maakt deel uit van de agenda van de republikeinse partij, en Juma zei dat leiders van Afrikaanse landen niet meer vertrouwen op internationale overeenkomsten na de discutabele resultaten van Kopenhagen, Dublin en Cancun. ​"Ze hebben begrepen dat ze het huishouden zelf moeten doen”, aldus Juma.

Het online forum bood het publiek de gelegenheid om de panelleden vragen te stellen. Mensen leken bezorgd over GGO's, een meer plantaardig dieet en de achteruitgang van wereldwijde zeevruchten.

Voor GGO's gaven de experts antwoorden die in strijd zijn met wat vaak wordt gedacht. ​"We hebben geen grote hoeveelheid bewijs dat GGO's zo slecht zijn,” antwoordde Adamkiewicz en verlegde de focus naar het huwelijk van gewasvariëteiten met pesticiden. Harper volgde dezelfde benadering.

"Alles wat je de afgelopen 15,000 jaar landbouw hebt gegeten, is genetisch gemodificeerd. Maïs is niet meer wat het geweest is, landbouw is niet natuurlijk! We hebben een beter gesprek nodig over wat natuurlijk betekent', zei hij, terwijl hij zich meer zorgen leek te maken over de kwaliteit van voedsel dan over de wijzigingen.

"Hoe kunnen we mensen aanmoedigen om meer plantaardig te eten?” vroeg een lid van het publiek.

Voor Adamkiewicz is deze retoriek een voorrecht, en meestal leunend op de kant van de consument en persoonlijke keuzes.

"Een derde van het landoppervlak in de wereld is bedekt met een landtype dat niet geschikt is voor iets anders dan veeteelt”, zegt Walsh, die gemengde systemen ondersteunt die veeteelt en plantaardige productie combineren.

Voor Harper zou een plantaardig eiwit een prima oplossing zijn. Het enige is om het beter te laten smaken. ​"In de verre toekomst zullen we vlees hebben gekweekt en zullen we cellen aanpassen om leer - wat we nu maken - en vlees te maken."

Met betrekking tot de verwachte afname van 50 procent van de wereldwijde schaal-en schelpdieren in de komende 20 jaar als gevolg van de uitbreiding van de middenklasse in China en de verwachte groei van de wereldbevolking, sprak Harper over hoe we vis gaan kweken in de oceanen, in grote, drijvende constructies, en Adamkiewicz drong er bij de mensheid op aan om verder te eten dan zalm, garnalen en tonijn.

Walsh maakte gebruik van de discussie om het publiek te informeren over de veranderingen in de zuurgraad en het zoutgehalte van het oceanische voedselweb als gevolg van klimaatverandering.

Aan het einde van het evenement vroeg Thomson de panelleden om ons hun laatste start te geven.

Adamkiewicz concentreerde zich op de realiteit van klimaatverandering en de noodzaak om deze te accepteren en de economie en het welzijn van mensen niet te verstoren.

Walsh zei dat klimaatverandering ertoe doet en dat het belangrijk is voor Amerikanen omdat ze in een wereldwijd geïntegreerd voedselsysteem leven.

Harper hoopte dat de volgende generatie boeren niet alleen reguliere boeren zullen zijn, maar ook werktuigbouwkundig ingenieur-boeren, elektrotechnisch ingenieur-boeren, databoeren, en dat er een uitbreiding van de definitie van landbouw over alle disciplines zal plaatsvinden.

Last but not least voorspelde Juma dat voedselzekerheid nationale veiligheid zal worden, een soort nationale prioriteitsagenda over de hele wereld. ​"Dit zal veel meer olifanten in de kamer betrekken, "zei Juma.

---

• De toekomst van voedsel: de planeet voeden tijdens klimaatverandering