Studie: 9.7 miljard ton broeikasgasemissies komen elk jaar uit de vleesproductie

Onderzoekers hebben een tool ontwikkeld om de oorsprong van de uitstoot van broeikasgassen (BKG) te onderzoeken en te meten met een ongekend detailniveau.

Onder de eerste resultaten schatten ze dat dierlijke voedselproductie wereldwijde broeikasgasemissies met zich meebrengt, die minstens twee keer zo hoog zijn als die van plantaardige productie voor menselijke consumptie.

De studies uitgevoerd door een team van wetenschappers van de Universiteit van Illinois, onderzocht de dynamiek van emissies door de landbouwgrond op te splitsen in tienduizenden rastervierkanten.

Elk raster is geanalyseerd op de gewassen die erin stonden, welk percentage van de oppervlakte ze in beslag namen en wat er nog meer aanwezig was. De onderzoekers voegden een groot aantal variabelen toe aan de opgehaalde gegevens, waaronder opslagbeschikbaarheid, transport en productievolumes.

"De berekeningen zijn gedaan in deze studie met behulp van een model-data-integratieraamwerk dat rekening houdt met alle broeikasgasemissies van alle bronnen, "vertelde Atul K Jain, een van de auteurs van het rapport. Olive Oil Times.

"Het raamwerk heeft dus twee componenten: data en model,” voegde hij eraan toe. ​"Er worden verschillende soorten datasets gebruikt als modelinvoer en modelberekeningen worden gedaan door een procesgebaseerd model.”

De gegevens omvatten een breed scala aan landbouwpraktijken en landbouwproducten, met 171 geïdentificeerde gewassen en 16 dierlijke producten. Jain voegde eraan toe dat omgevingsfactoren ​"zoals temperatuur en neerslag, koolstofdioxideconcentraties in de atmosfeer, beheersfactoren, irrigatie en meststoffen” werden ook gebruikt.

Als geheel werkten wetenschappers in de periode 200-2007 met gegevens uit 2013 landen. Ze konden toen vaststellen dat de broeikasgasemissies als gevolg van de wereldwijde voedselproductie meer dan 17 miljard ton per jaar bedroegen. Volgens gegevens van de United States Environmental Protection Agency produceerde de wereld in 50 iets minder dan 2015 miljard ton.

Van die 17 miljard komt 57 procent uit de productie van dierlijk voedsel, waaronder veevoer. Ondertussen is 29 procent afkomstig van plantaardig voedsel en wordt 14 procent geassocieerd met ander landgebruik.

"Beheer van landbouwgrond en verandering in landgebruik vertegenwoordigden een groot aandeel in de totale uitstoot (respectievelijk 38 procent en 29 procent), terwijl rijst en rundvlees de grootste bijdragende plantaardige en dierlijke grondstoffen waren (respectievelijk 12 procent en 25 procent), onderzoekers schreven.

Gezien de populariteit van rundvleesconsumptie in Zuid-Amerika en rijstconsumptie in Zuidoost-Azië, werden deze twee gebieden door de onderzoekers geïdentificeerd als de grootste uitstoters van op productie gebaseerde broeikasgassen.

"De relatief hoge ranking van Rice komt van de methaanproducerende bacteriën die gedijen in de anaërobe omstandigheden van ondergelopen rijstvelden. Na rijst kwamen de hoogste emissies die samenhangen met de plantaardige productie van tarwe, suikerriet en maïs”, aldus een Scientific American-artikel over het onderwerp.

Meer specifiek, zei Jain, ​"dierlijke emissies zijn voornamelijk afkomstig van de productie van gewassen voor veevoer en van de productie en het onderhoud van graasweiden. De vraag naar voer voor sommige dieren is dus groter dan voor andere.”

"Tegelijkertijd is de gemiddelde conversie-efficiëntie van voer naar dierlijke producten erg laag. Gemiddeld is dat 5.17 procent”, voegde Jain eraan toe. ​"Daarom is de uitstoot van broeikasgassen op basis van dieren over het algemeen hoger dan die van plantaardig voedsel. De BKG-emissies voor kip zijn bijvoorbeeld veel minder dan voor rundvlees, omdat de vraag naar voer voor kip veel minder is dan voor rundvlees.”

Bovendien was de rundvleesproductie goed voor 25 procent van de totale dierlijke productie van broeikasgassen, gevolgd door koemelk, varkensvlees en kippenvlees.

De 29 procent die wordt toegeschreven aan plantaardige voedselproductie omvat emissies afkomstig van landbouwactiviteiten, zoals het ploegen van grond, het planten en bemesten van gewassen, het oogsten van graankorrels en het terugwinnen van gewasresten voor veevoer. Emissies van brandstof en energie die worden gebruikt voor landbouwmachines werden ook opgenomen in de prognoses voor landbouwgrondemissies.

Jain benadrukte ook hoe onderzoekers verder verwachten uitbreiding van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen uit voedselproductie.

"Met aanhoudende demografische en economische groei verwachten we dat de wereldwijde vraag naar voedsel in de toekomst zal toenemen, waardoor de voedselsubsectoren zullen toenemen, waaronder de teelt van gewassen en de veeteelt, veranderingen in landgebruik voor landbouwgrond, evenals transport en verwerking van goederen, meer kunstmest en bestrijdingsmiddel gebruik en irrigatie,” voegde hij eraan toe.

Naast de toenemende uitstoot van broeikasgassen is Jain ook van mening dat dit slechts een deel van het probleem is. Hij zei dat verdere uitstoot van broeikasgassen ook zou leiden tot lagere vastlegging van kooldioxide door planten en bodem.

"Al deze factoren zullen resulteren in een verhoogde uitstoot van broeikasgassen”, zei hij. ​"Tegelijkertijd verwachten we dat de opname van koolstofdioxide uit de atmosfeer door bodem en planten zal afnemen. Al deze factoren zullen helpen om te versnellen klimaatverandering. '

Jain voegde eraan toe dat de nieuwe tool onderzoekers in staat zal stellen de veranderende situatie bij te houden.

"Op basis van de gegevens in de paper kunnen we het effect van de menselijke voedselproductie op elk moment modelleren, "zei hij.

De volgende stap voor het onderzoeksteam is om gegevens in nieuwe modellen op te splitsen en te proberen te begrijpen welke veranderingen er in de voedselproductie kunnen worden geïntroduceerd om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.

Vervolgens zullen nieuwe modellen om wereldburgers te laten begrijpen hoe elk mens bijdraagt ​​aan de wereldwijde emissies, de gebruiker in staat stellen haar of zijn eigen CO--voetafdruk te berekenen door individuele voedingsgewoonten, nationale kenmerken en door de locatie gegenereerde variabelen te factoriseren.

• NATUUR
• US Environmental Protection Agency
• Scientific American