Studie werpt licht op de milieu-impact van wereldwijde voedselproductie

Nieuw onderzoek gepubliceerd in Nature Sustainability beschrijft de impact van de wereldwijde voedselproductie op het milieu.

De hoofdauteur is van mening dat het vierjarige onderzoek – dat gebruik maakte van een rapport van de Verenigde Naties uit 2017 om bijna 99 procent van de wereldwijde voedselproductie op land en zee te onderzoeken – mensen een manier biedt om te evalueren hoe hun eetpatroon de planeet beïnvloedt en een duurzame weg naar honger bestrijden.

"Deze informatie helpt ons om beter na te denken over het voedsel dat we eten en de milieudruk die het op onze planeet uitoefent, "vertelde Ben Halpern, de directeur van het National Center for Ecological Analysis and Synthesis van de University of California-Santa Barbara. Olive Oil Times. ​"Het moeilijke nieuws is dat het wat moeite kost om goed na te denken over je dieet.”

Met behulp van zoetwaterconsumptie, broeikasgasemissies, verstoring van de leefomgeving en vervuiling door nutriënten vergeleken de onderzoekers de cumulatieve milieu-impact van het produceren van een pond of kilogram voor een breed scala aan voedingsmiddelen.

Halpern zei echter dat het team niet elke omgevingsfactor kon overwegen, zoals ontbossing, gebruik van pesticiden en degradatie van bodemvruchtbaarheid, wegens een gebrek aan gegevens. Bovendien werd geen rekening gehouden met positieve milieueffecten, zoals de opslag van koolstofdioxide door boomgewassen.

"Wat we hier hebben, is een conservatieve schatting van die druk omdat er belangrijke factoren ontbreken, "zei hij.

De resultaten van het onderzoek toonden aan dat de vleesproductie van koeien en varkens en de productie van rijst, tarwe en oliegewassen de grootste milieueffecten hebben. Hoe ze het milieu negatief beïnvloeden, is echter heel anders.

De onderzoekers ontdekten dat 60 procent van de cumulatieve impact van het fokken van runderen voor rundvlees afkomstig is van de uitstoot van broeikasgassen, en nog eens 31 procent wordt toegeschreven aan nutriëntenvervuiling en voerproductie.

Ondertussen waren de meeste effecten van rijst- en tarwegewassen het gevolg van verstoring van de leefomgeving en de enorme hoeveelheid zoet water die werd gebruikt.

Over het algemeen gebruikt de wereldwijde voedselproductie ongeveer 50 procent van het bewoonbare oppervlak van de aarde, meer dan 70 procent van het beschikbare zoetwater en stoot tussen 23 en 34 procent van de door de mens veroorzaakte uitstoot van broeikasgassen uit.

"Helaas konden we de informatie niet opsplitsen in specifieke producten”, aldus Halpern. Als resultaat, olive oil productie werd gegroepeerd in een grotere categorie met canola-, katoenzaad-, sesamzaad- en zonnebloemolie.

"We kennen de individuele bijdrage van elk van die oliesoorten niet omdat ze niet worden gerapporteerd,” voegde hij eraan toe.

Halpern zei echter dat de schaal van de productie een belangrijke factor is om in gedachten te houden, aangezien op grote schaal aangeplante gewassen meer hulpbronnen zullen vergen.

Als gevolg daarvan stelde hij voor dat olive oil productie heeft een relatief lage milieu-impact in vergelijking met andere intensief geteelde oliehoudende gewassen.

"Eenjarige gewassen nemen veel meer water en veel meer land in beslag, dus ze zullen waarschijnlijk een hogere milieudruk hebben dan olijfolie, "zei Halpern.

Hoewel de onderzoekers geen rekening hielden met koolstofvastlegging, hebben eerdere studies aangetoond dat alle drie de categorieën olijfgaarden - traditioneel, hoge dichtheid en superhoge dichtheid - fungeren als koolstofputten.

In een studie uit 2021 ontdekten onderzoekers van de Universiteit van Jaén, Spanje, dat traditionele, door regen gevoede olijfgaarden naar schatting 5.5 kilogram koolstofdioxide vasthouden voor elke kilogram olive oil progeleid. Dit cijfer daalt tot 4.3 in geïrrigeerde olijfgaarden.

Ondertussen, hoge dichtheid en olijfgaarden met een superhoge dichtheid sekwester 2.7 kilogram kooldioxide per kilogram olive oil progeleid.

Naast het bestuderen van de impact van elk type voedselproductie op het milieu, keken de onderzoekers ook naar de impact van de voedselproductie in elk land.

Ze ontdekten dat vijf landen verantwoordelijk zijn voor de helft van de wereldwijde milieu-impact van voedselproductie: de VS, China, India, Brazilië en Pakistan.

De onderzoekers ontdekten ook dat landen hetzelfde voedsel produceren met verschillende milieueffecten.

Ze ontdekten bijvoorbeeld dat de VS 2.4 keer efficiënter is dan India bij het produceren van soja vanwege het gebruik van technologie om hogere opbrengsten te behalen met minder uitstoot van broeikasgassen. De VS is de grootste sojaproducent ter wereld en India is de op vier na grootste.

Een vergelijkbare trend werd gezien voor demersale vissen, die leven en zich voeden op de oceaanbodem, waarbij Rusland deze vissen 1.5 keer efficiënter oogst dan China en 1.9 keer efficiënter dan Brazilië.

"Dat is een van de echt krachtige dingen die we met deze analyses hebben gedaan door in kaart te brengen waar dingen plaatsvinden en de verschillen in de milieudruk bij de productie op verschillende plaatsen, "zei Halpern.

"Elk land heeft verschillen in hoe goed of slecht ze zijn in het produceren van voedsel, "voegde hij eraan toe. ​"Zodat je die verschillen kunt gaan begrijpen en misschien keuzes kunt maken op basis van die verschillen.”

Halpern begon het project oorspronkelijk om zijn aangeboren nieuwsgierigheid naar de milieu-impact van zijn dieet te bevredigen.

Na het lezen van talloze nieuwsberichten over de belangrijke impact van vleesproductie op de uitstoot van broeikasgassen, werd hij een pescatariër.

Hij realiseerde zich echter al snel dat, hoewel veel van de nieuwsberichten gebaseerd waren op wetenschappelijke studies, geen van hen rekening hield met de andere milieueffecten van voedselproductie.

Nu dit onderzoek is voltooid, hoopt Halpern dat het beleidsmakers en individuele consumenten zal helpen om weloverwogen beslissingen te nemen over duurzame voedselproductie.

"Het zou geweldig zijn als ons werk kan helpen bij het informeren van veranderingen in de Farm Bill of, op internationaal niveau, handelsbeleid dat stimulansen voor verschillende voedselproductie structureert,” zei hij.

"Als we om een ​​duurzaam voedselsysteem en gezonde mensen geven, moeten we veel details [over waar en hoe voedsel wordt geproduceerd] heroverwegen", voegde hij eraan toe. ​"Als onze resultaten zouden kunnen helpen bij het informeren van enkele van die veranderingen, zou dat een zeer welkome uitkomst zijn.

Halpern volgt dit onderzoek momenteel op met een ander onderzoek naar de gevolgen voor milieurechtvaardigheid van de effecten van voedselproductie.

"We horen dit vaak in termen van vervuiling door fabrieken als een voorbeeld van waar deze schadelijke gevolgen voor de menselijke gezondheid minderheden en ondervertegenwoordigde groepen onevenredig treffen”, zei hij.

"Ons werk begint te onderzoeken of en hoe deze voedseldruk in het milieu vergelijkbare gevolgen kan hebben voor mensen over de hele wereld, "concludeerde Halpern.