Studie: meerjarige droogtes zullen deze eeuw een aanzienlijke impact hebben op de Europese landbouw 

Volgens nieuw gepubliceerd onderzoek was de laatste meerjarige droogte in Europa (van 2018 tot 2020) de ergste sinds 1766.

De studies, gepubliceerd in Earth's Future, concludeerde dat deze droogtes een grote impact hebben op de landbouw, het milieu en de lokale bevolking.

De onderzoekers zeiden ook dat de droogtes langer worden, zich vaak meerdere jaren achter elkaar uitstrekken en intenser worden.

Onderzoekers van het UFZ-Helmholtz Center for Environmental Research in Leipzig, Duitsland, en de University of Life Sciences in Praag, hebben de droogte van 2018 tot 2020 geïdentificeerd als een nieuwe maatstaf voor Europa.

Ze zeiden dat het te zien was ​"een ongekende intensiteit die meer dan twee jaar aanhield, met een gemiddelde oppervlaktedekking van 35.6 procent en een gemiddelde duur van 12.2 maanden.”

Volgens de wetenschappers is de laatste Europese meerjarige droogte relevanter dan eerdere gebeurtenissen vanwege de hoge oppervlakteluchttemperaturen gemeld tijdens het optreden ervan. De onderzoekers zijn van mening dat dergelijke temperaturen bijdragen aan het bewijs dat: klimaatverandering verergert droogteperiodes.

Een van de meest relevante kenmerken van een meerjarige droogtegebeurtenis is de impact op de vegetatie.

"Soms kunnen eenjarige droogteperiodes worden volgehouden door het ecosysteem, zoals een bos, "vertelde Oldrich Rakovec, een onderzoeker aan het UFZ-Helmholtz Center. Olive Oil Times. ​"Maar wanneer er sprake is van extreme stress, omdat het ecosysteem wordt blootgesteld aan de meerjarige droogte, kunnen de effecten zijn ernstig voor vegetatie en bossen en hun dynamiek”,

De analyse van de wetenschappers ​"is gebaseerd op het karakteriseren van afwijkende omstandigheden van bodemvocht in de wortelzone die de vroegere en hedendaagse hydro-meteorologische omstandigheden weerspiegelen en vormt de primaire bron van water voor plantengroei."

Hoewel er veel gegevens zijn verzameld over eenjarige en specifieke droogteverschijnselen in heel Europa, rapporteerde het nieuwe onderzoek hoe veel minder significante onderzoeken waren uitgevoerd naar de effecten en dynamiek van meerjarige droogtes.

De onderzoekers onderzochten de effecten van de droogte van 2018 tot 2020 op de landbouw en vonden significante dalingen in de gewasopbrengsten voor de belangrijkste basisgranen op het Europese continent: verliezen tot 17.5 procent voor tarwe in Duitsland, 20 tot 40 procent verlies van maïskorrels in West-Europa en ongeveer 10 procent verliezen voor gerst in de meeste landen.

Meerjarige droogtes zijn ook cruciaal om de klimaatevolutie te begrijpen in een wereldwijd scenario dat wordt gekenmerkt door: toenemende uitstoot van broeikasgassen en het toenemende voorkomen van extreme weersomstandigheden.

"1766 als startdatum voor onze studie is erg praktisch, aangezien dat het jaar is dat onze Zwitserse collega's begonnen met het verzamelen van klimaatgegevens op basis van temperatuur en neerslag," zei Rakovec. ​"Dat stelde ons in staat een hydro-meteorologisch model te bouwen om in verleden en toekomstige tendensen te gluren.”

De onderzoekers noemden ook het laatste rapport van de Europese Commissie, die het monetaire verlies door droogte schat op € 9 miljard per jaar. Het grootste deel van deze verliezen is gerelateerd aan de landbouw, gevolgd door de energiesector en de openbare watervoorzieningssystemen.

"Naast directe financiële verliezen, kan de natuurlijke netto-koolstofopname door het ecosysteem verder aanzienlijk worden verminderd door droogte, schreven de onderzoekers.

"Wat we in de toekomst moeten verwachten, zijn meerjarige droogtes van dezelfde intensiteit als het evenement van 2018 tot 2020, maar die veel langer aanhouden, "voegde Rakovec eraan toe. ​"Dit hangt sterk af van hoe de opwarming van de aarde zich zal ontwikkelen.”

Gezien de huidige onzekerheid over het toekomstige wereldwijde scenario voor de uitstoot van broeikasgassen, hebben de onderzoekers hun schattingen gebaseerd op de twee scenario's die worden gebruikt als een gemeenschappelijk platform voor klimaatmodellen, RCP 4.5 en RCP 8.5.

Het eerste wordt beschouwd als een stabilisatiescenario waarbij de uitstoot van broeikasgassen zal afnemen en de mondiale temperatuur tegen 2.4 met ongeveer 2100 ºC zal stijgen in vergelijking met het pre-industriële tijdperk. Het laatste is een worstcasescenario waarbij geen speciale maatregelen worden genomen om de broeikas te beperken gasemissies, en tegen 2100 zou de temperatuur met 4.3 C kunnen stijgen.

Met het RCP 4.5-scenario kunnen de meest extreme droogtes van de huidige eeuw tot 100 maanden duren, meerdere keren langer dan de benchmarkdroogte van 2018 tot 2020. In het RCP 8.5-scenario kunnen droogtes tot 300 maanden duren.

"Terwijl het gematigde RCP 4.5-emissiescenario projecteert dat de meest significante droogteclusters tot 50 procent van het hele domein [Europese continent] beslaan, reikt deze oppervlakte tot 65 procent op basis van de hoge-emissiescenario's", schreven de onderzoekers.

"De reikwijdte van ons onderzoek was het verzamelen en analyseren van gegevens met betrekking tot het hele Europese continent, niet om suggesties te geven over wereldwijde mitigatiestrategieën”, voegde Rakovec eraan toe. ​"Maar op persoonlijk vlak zou ik natuurlijk de relevantie willen benadrukken van wijzere systemen van waterbeheer en van precisielandbouw om de plant echt te richten bij het gebruik van water voor irrigatie.”

"Op wereldschaal is de meest relevante actie die ik kan bedenken de vermindering van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen”, zei hij.

De onderzoekers concludeerden dat de droogte van 2018 tot 2020 moet worden beschouwd als een wake-up call voor het landbouwbeleid in Europa en de rest van de wereld.

"Meerjarige droogtes zijn een wereldwijd probleem', zegt Rakovec. ​"Kijk als voorbeeld naar de droogte in Californië, een meerjarig evenement dat zich over 10 jaar uitstrekt. En dat heeft gevolgen voor de landbouw en de waterbeschikbaarheid daar.”

• Earth's Future
• UFZ-Helmholtz Centrum voor Milieuonderzoek