Tunesië zoekt vernieuwing via de olijfboom

Een verzameling donkergroene flessen extra vergine olijfolie - elk verschillend gebieden zoals olijfplantages in Tunesië worden genoemd, zijn te zien in de conferentieruimte van het hotel in Sfax, een industriële stad aan de kust en het centrum van de Tunesische olijfolieproductie.

Deze flessen vertegenwoordigen de hoop van Tunesië om een ​​betere toekomst te creëren.

Zeven jaar nadat de ingrijpende revolutie van Tunesië in 2011 een einde maakte aan een decennialange dictatuur, is de productie van hoogwaardige extra vergine olijfolie een symbool geworden van vernieuwing en een grote oproep voor deze baanbrekende Noord-Afrikaanse natie die worstelt om een ​​prille democratie en een zwakke economie in stand te houden. Cursus.

Het is een koers die nog precair is geworden nadat terroristische aanslagen op toeristen en presidentiële bewakers in 2015 Tunesië tot een no-go-land maakten voor veel toeristen.

De setting voor de tentoongestelde flessen is een forum tijdens de tweede editie van het Olijffestival van Sfax in een hotel genaamd Les Oliviers Palace.

Dit elegante hotel uit het koloniale tijdperk heeft de perfecte naam voor de gelegenheid: The Palace of Olive Trees.

In het afgelopen decennium zijn Tunesische olijfoliemakers geëvolueerd van producenten van goedkope bulkolijfolie voor export naar Italië en andere grote markten (waar door onderzoekers Tunesische olie werd gevonden vermengd met andere oliën en frauduleus geëtiketteerd en verkocht voor enorme winsten) naar het creëren van en vieren hun eigen merken.

Deze overgang wordt nu openlijk een genoemd ​"revolutie," zoals de New York Times deed in 2016.

"Er zijn hier enkele goede oliën, en mensen weten het niet ”, zegt Karim Fitouri, een energieke 45-jarige olijfoliemaker en erevoorzitter van het Sfax-festival. Zijn merk heet Olivko.

"Dit is de belangrijkste tijd in olijfolie (in Tunesië) sinds de Romeinse tijd.”

Tunesië werd inderdaad gewaardeerd door het Romeinse rijk, vooral als een land voor de teelt van olijven en tarwe, machtige pijlers van dat rijk.

De olierijkdom heeft bijvoorbeeld bijgedragen aan de bouw van een enorm amfitheater in de dorre vlaktes bij Sfax in het huidige El Jem. Het was een uitgebreide constructie die wedijverde met het Colosseum in Rome.

Het belang van olijfolie in Tunesië kan niet genoeg worden benadrukt. Volgens gegevens van de Wereldbank is het de grootste landbouwexport van het land, met een waarde van 1 miljoen dollar in 374.

Wat nu belangrijker wordt geacht, zijn de meer ongrijpbare eigenschappen van olijfolie: de hoop is dat Tunesië een wereldwijde reputatie voor kwaliteit kan verwerven door zijn olijfolie.

Hoe? Tunesiërs prijzen hun olijfolie als de beste ter wereld - een verklaring die keer op keer wordt herhaald aan een Olive Oil Times verslaggever die door Tunesië reist om de olijfolie-industrie van het land beter te begrijpen.

"Het zijn de antioxidanten ”, zegt Habib Douss, een chemicus en exporteur van olijfolie. ​"Dat is het bijzondere aan de olijfolie van Tunesië. "

Tunesische oliemakers wijzen op recente studies van Japanse experts die zeggen dat ze erg hoog waren polyfenol niveaus in Tunesische oliën. Polyfenolen zijn natuurlijke chemische structuren die vanwege hun eigenschappen als antioxidanten als goed voor de gezondheid worden beschouwd.

"Antioxidanten: het is de enige echte waarde voor de gezondheid van olijfolie, ”zei Douss.

Een theorie is dat Tunesische bomen meer polyfenolen kunnen ontwikkelen vanwege het taaie semi-aride klimaat in Tunesië.

Een ander verkoopargument is hoe de oliën in Tunesië over het algemeen biologisch worden geproduceerd. Vanwege de droogte in Tunesië zijn pesticiden en herbiciden grotendeels overbodig. Bovendien is Tunesië arm en plukken boeren met de hand olijven.

"Tunesië is vooral 's werelds eerste producent in biologische olijfolie en traditionele olijfolie ”, zegt Zena Ely-Séide Rabia, een 34-jarige Tunesische oliemaker die dure boetiekoliën in Europa verkoopt. Haar merk heet Ely-Séide.

Ik werd uitgenodigd om tal van Tunesische olijfolie te proeven en ontdekte dat ze van nature varieerden in kwaliteit en smaak. Er zijn veel uitstekende oliën, en veel die middelmatig en zelfs slecht zijn - net zoals je zult vinden in andere landen waar olijfolie wordt gemaakt.

De druk van Tunesië om gebottelde olie te exporteren is volledig te zien in een fabriek in de buurt van Sfax die eigendom is van de CHO-groep, een grote producent die zijn merk Terra Delyssa exporteert naar supermarkten in de Verenigde Staten, Canada en Europa.

In de moderne, hoogtechnologische fabriek liepen twee bottellijnen. Vorig jaar produceerde het meer dan 8 miljoen flessen en blikken voor de export, aldus het bedrijf.

"Deze gaat naar Duitsland en deze andere lijn gaat naar Canada”, zei Mohamed Walha, een CHO-kwaliteitsmanager, terwijl flessen Terra Delyssa werden geëtiketteerd en verpakt.

In een grote opslagruimte wees Walha op labels voor het nieuwste merk van het bedrijf: een olie genaamd ​"Origin 846” en aangeprezen als ​"rauw en ongefilterd. "

"Dit is onze nieuwe baby,' zei Walha. ​"Dit is niet alleen Chemlali maar ook Chetoui. Een hoge mate van fruitigheid, scherpte.”

Chemlali en Chetoui zijn de twee belangrijkste olijfcultivars die in Tunesië voorkomen. Chemlali is een zoet smakende, goudgroene olie die wordt geteeld in centraal en zuidelijk Tunesië, terwijl Chetoui-olijven veel voorkomen in het noorden en een donkerdere en scherpere olie vormen.

Het stimuleren van de export was dit jaar het thema van het Sfax-festival, waar producenten hun oliën tentoonstelden in een buitenpaviljoen.

"We willen een betaalbare olie van hoge kwaliteit maken ”, zegt Hazem Haddar, commercieel directeur bij de Noor oliemaatschappij. Zijn bedrijf wil verkopen in Japan met een label dat nog in de maak is, misschien met een afbeelding van Syphax, een oude koning.

Evenzo zei Fatma Makki, die werkt voor het Domaine Bensaida dat de olie La Verte maakt, dat export de toekomst is. ​"We willen onze export verbeteren. ”

Pogingen om in te breken op internationale markten zijn veelzijdig en worden geleid door zowel particuliere bedrijven als overheidsinstanties.

Het Tunesische bureau dat zich toelegt op de oliesector, het Office National de l'Huile, sponsort bijvoorbeeld voor het eerst een wedstrijd om de beste extra vierge oliën van het land te vinden.

Ondertussen plant het ministerie van Landbouw 10 miljoen nieuwe bomen in de noordelijke en centrale delen van Tunesië om verarmde plattelandsgebieden te helpen en de olieproductie uit te breiden.

De bomen worden in gebieden geplant ​"binnengevallen door terroristen ”, zei minister van Landbouw Samir Taieb in een interview op zijn kantoor in Tunis. Zijn kantoor was versierd met geschilderde taferelen van kamelen, de woestijn en ruiters.

"De regering wil deze regio's leven geven door olijfbomen te planten ”, zei hij via een vertaler. ​"Terroristen moeten deze regio's verlaten ”, voegde hij eraan toe.

"Tunesië heeft veel vooruitgang geboekt op het gebied van de productie van hoogwaardige olijfolie”, zegt Chopki Bayoudh, directeur-generaal van het Office National de l'Huile, via een vertaler.

De volgende stap is om de botteling van Tunesië voor de export uit te breiden, zei hij.

"Tunesië exporteert het grootste deel van zijn olijfolieproductie in bulk, dus er is geen identiteit”, aldus Bayoudh. ​"De eindconsument weet niet dat Tunesië een olijfolieproducent is en dat het land inderdaad olijfolie van zeer goede kwaliteit heeft.”

Bayoudh voegde toe: ​"Dus we werken aan het bottelen van onze olijfolie en het maken van een identiteit voor het product – om de Tunesische oorsprong maar te noemen.”

Dat is het doel: de volgende keer dat u olijfolie gaat kopen, willen de olijfolieproducenten van Tunesië dat u meer van hun merken ziet. Ze willen dat die donkergroene flessen die in het Paleis van Olijfbomen te zien zijn, overal ter wereld op planken staan.

Toch zijn er hindernissen.

"Kwaliteit op zich is niet voldoende om de export te bevorderen ”, zegt Polymeros Chrysochou, marketingspecialist aan de Universiteit van Aarhus in Denemarken. Hij sprak op de Sfax-conferentie.

Hij zei dat Tunesië zal moeten investeren in het promoten van zijn oliën, eraan moet werken om de smaak van de consument te begrijpen en ​"langzaam en strategisch ”bouwen ​"een nationale naam waarmee consumenten het land als kwaliteitsproducent kunnen accepteren. "

En Tunesië is hierin nieuw. Tot 1994 stond de Tunesische regering geen particuliere export van olie toe en had zij een monopolie op de sector.

In een recent rapport zei de Wereldbank dat Tunesië het slecht had gedaan om de export te verbeteren.

"Er zijn geen effectieve inspanningen gedaan om de export te ontwikkelen en producten met een hogere toegevoegde waarde te promoten, en het algemene niveau van de primaire olijfolieproductie blijft, vergeleken met het potentieel, achter, aldus het rapport van de Wereldbank.

Een voordeel van Tunesische olie is dat het geen bedorven reputatie heeft, zei Bayoudh.

"Tunesische olijfolie wordt erg gewaardeerd in de Verenigde Staten, omdat Italiaanse olijfolie veel problemen heeft gehad met vervalsing, problemen met nepolie, zelfs met de zeer bekende merken, ”zei hij. ​"Daar hebben we geen problemen mee. "

Chrysochou was het daarmee eens en zei dat het gebrek aan bekendheid met Tunesische oliën een voordeel kan zijn omdat ze beginnen met een schone lei.

"Hoewel het gebrek aan kennis een barrière vormt, zie ik het als een geweldige kans ”, zei hij.

Hij gebruikte een voorbeeld: het is gemakkelijker om de eerlijkheid te geloven van iemand die je net hebt ontmoet dan van gedachten te veranderen over iemand die in het verleden oneerlijk met je is geweest.