Armste landen zoeken schuldverlichting, daarbij verwijzend naar kosten van klimaatverandering

De vertegenwoordigers van bijna 60 landen van naties meer kwetsbaar voor de gevolgen van klimaatverandering heb gewaarschuwd dat ​"verliezen” en ​"schade” veroorzaakt door de opwarmende planeet veel groter is dan hun schulden aan rijkere landen. Herstructurering van de wereldwijde schuld, zeiden ze, is cruciaal om de groeiende crisis aan te pakken.

Voorafgaand aan de COP27-conferentie van de Verenigde Naties over klimaatverandering in november, wezen ze erop dat hun landen $ 525 miljard aan schade hebben geleden als gevolg van de effecten van klimaatverandering in de afgelopen 20 jaar.

In een nota die aan het einde van de laatste bijeenkomst van de Kwetsbare Twintig Groep werd gepubliceerd, vroegen afgevaardigden aan rijke landen en schuldeisers om zich te houden aan de ​"de levering van $ 100 miljard per jaar” aan de kwetsbare landen.

V20-vertegenwoordigers zeiden dat de fondsen: ​"evenredig met de noodtoestand van de gevolgen van de wereldwijde klimaatcrisis.”

Een groot deel van de wereldbevolking woont in landen die het minst verantwoordelijk zijn voor wereldwijde uitstoot van broeikasgassen. Veel van deze landen hebben echter ook de dupe van de gevolgen van de klimaatverandering die wordt veroorzaakt door de uitstoot van broeikasgassen.

De V2015 Group, opgericht in 20, bestaat uit 58 leden, waar ongeveer 1.5 miljard mensen wonen. De landen produceren slechts ongeveer 5 procent van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen.

Als gevolg hiervan besprak de V20 de mogelijkheid om de terugbetaling van € 435 miljard aan schulden aan rijkere landen op te schorten. De V20 vroeg ook de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds om minstens de helft van hun schuld kwijt te schelden, en in plaats daarvan de fondsen te gebruiken om de natuur te behouden. Alleen al de Wereldbank is goed voor 20 procent van de staatsschulden van de V20-landen.

"Als economische managers is het ons al lang duidelijk dat klimaatverandering geen verre uitdaging is”, zegt Ken Ofori-Atta, de minister van Financiën van Ghana en de huidige V20-voorzitter, in de keynote adres.

"Het heeft niet alleen in vuur en vlam gezet veel van 's werelds bossen maar ook onze kwetsbare nationale begrotingen”, voegde hij eraan toe. ​"Klimaatverandering verergert gewoon de bestaande en steeds acutere fiscale stress.”

"De internationale financiële architectuur moet geschikt worden gemaakt voor het klimaat en voor onze ontwikkelingsambities, en het moet de transformationele veranderingen die nodig zijn in de reële economie in de richting van onze gemeenschappelijke welvaart ondersteunen en niet verminderen”, vervolgde Ofori-Atta.

David Theis, een woordvoerder van de Wereldbankgroep, bevestigde dat de instelling erkent hoeveel arme en kleine eilandlanden te maken hebben met de ernst van de klimaatcrisis.

Hij voegde eraan toe dat banken ​"toegewijd aan alomvattende schuldoplossingen die echte voordelen opleveren voor mensen in arme landen, met name landen met een hoge schuldkwetsbaarheid die niet over de financiële middelen beschikken om de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd het hoofd te bieden.”

Mohamad Nasheed, voormalig president van de Malediven, vertelde de New York Times dat het terugbetalen van de enorme schuld een ​"onrecht."

"We leven niet alleen van geleend geld, maar ook van geleende tijd”, zei hij. ​"We worden bedreigd en we moeten collectief een uitweg zien te vinden.”

De Malediven, die al de gevolgen beginnen te ondervinden van de zeespiegelstijging in verband met smeltende poolijskappen als gevolg van klimaatverandering, was een van de vele uitgesproken eilandstaten die het wereldwijde gebrek aan actie tijdens het evenement aan de kaak stelden.

Vanuatu, Samoa, Fiji en Palau behoren tot de vele andere V20-leden die dezelfde urgentie delen en klagen over substantiële passiviteit van rijkere landen.

"Door klimaatverandering is al een vijfde van onze rijkdom verdwenen”, zei Nasheed. ​"Met andere woorden, de V20-economieën zouden vandaag 20 procent rijker zijn als we niet de dagelijkse tol van klimaatverlies en -schade hadden geleden.”

"In geaggregeerde dollartermen is dit een verlies van een half biljoen. En voor de landen met de meeste risico's zijn de economische verliezen groter dan de helft van alle groei sinds 2000', voegde hij eraan toe. ​"Voor de meest risicovolle V20-economieën is het verlies groter dan de totale groei.”

"We hebben elke dag te maken met verliezen en schade als gevolg van de klimaatnoodsituatie, en toch hebben we het minst bijgedragen aan de uitstoot”, vervolgde Nasheed.

Sinds de COP21-bijeenkomst in Glasgow, hoe om te gaan met de onevenredige kosten van schade veroorzaakt door? extreme weersomstandigheden verband met klimaatverandering is uitgebreid besproken, zonder dat er concrete afspraken zijn gemaakt.

Een van de redenen voor het gebrek aan consensus is dat rijkere landen vrezen dat compensatie gepaard zou kunnen gaan met aansprakelijkheid voor de producenten van het grootste quotum aan broeikasgasemissies.

"Verlies en schade is een uitdrukking die de impact aangeeft van door de mens veroorzaakte klimaatverandering, die mensen over de hele wereld treft,” Saleemul Huq, directeur van het International Centre for Climate Change and Development, vertelde de Climate Brief.

"Schade verwijst naar dingen die hersteld kunnen worden, zoals beschadigde huizen, terwijl verliezen verwijzen naar wat volledig verloren is en nooit meer terug zal komen, zoals mensenlevens,” voegde hij eraan toe.

Aan het einde van de bijeenkomst sprak de V20 uit: ​"ernstige bezorgdheid over het falen van de G7 en G20 om hun beleid af te stemmen op de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs, waardoor de achtenvijftig (58) V20-economieën nu en in de toekomst verder worden blootgesteld aan meerdere en steeds groter wordende risico's.”

• V20
• The Guardian
• Het Bretton Woods-project