Italiaanse voedselproducenten zijn het niet eens over het 'Made in Italy'-plan
Het initiatief, dat erop gericht was echte Italiaanse producten te onderscheiden van namaakgoederen en miljarden euro's aan verloren omzet terug te winnen van goederen die zich voordeden als Italiaanse producten, heeft geleid tot bittere verdeeldheid onder voedselproducenten.
De Italiaanse regering "Made in Italy”-campagne dreigt te worden geschrapt. Het initiatief, dat tot doel had echte Italiaanse producten te onderscheiden van namaakproducten en miljarden euro's aan verloren verkopen terug te pikken van goederen die zich voordoen als Italiaanse producten, is verre van een recept voor succes, maar heeft geleid tot bittere verdeeldheid onder voedselproducenten.
Als we de deur openzetten voor producten met buitenlandse ingrediënten, hebben we het niet over echt Made in Italy. Dit is niet het soort hulp dat we zoeken.
Er ontstond een verhit debat over wat? "Made in Italy” betekende eigenlijk. Hardliners drong erop aan dat buitenlandse ingrediënten niet zouden worden toegestaan, terwijl andere producenten dat te streng vonden. Het uitblijven van overeenstemming over criteria heeft het initiatief in gevaar gebracht, aldus anonieme bronnen van het ministerie van Industrie.
Een van deze bronnen vertelde Reuters, "Voorlopig is er geen definitieve beslissing over het al dan niet doorgaan met het Made in Italy-bord - we bestuderen het, we doen technische controles. De naamloze bron toegevoegd, "We zullen het alleen lanceren als het volledig voldoet aan de verzoeken van producenten."
De "Made in Italy”-campagne was geïntroduceerd in 2016 om echte Italiaanse voedingsproducten te certificeren. Een stervormig logo omlijst door olijf- en eikentakken zou op in aanmerking komende goederen voorkomen, waardoor het voor shoppers gemakkelijker wordt om authentieke Italiaanse producten te onderscheiden van Italiaans ogende producten.
Het initiatief was gericht op het terugwinnen van naar schatting $ 65 miljard per jaar aan omzet die verloren ging door vermomde producten en om kleine Italiaanse bedrijven te helpen. Volgens een internationaal marketingbureau, Brand Finance, zou het tot vijf procent hebben bijgedragen aan de ondernemingswaarde van kleine tot middelgrote voedingsbedrijven.
Massimo Pizzo, Italië's algemeen directeur bij Brand Finance, vertelde Reuters: "Binnenlandse bedrijven zouden zeker baat hebben bij zo'n logo, aangezien Italië een goede reputatie heeft in de voedingssector en velen van hen niet goed bekend zijn buiten het land."
Een consortium van producenten van Italiaanse Parmigiano Reggiano-kazen behoorde tot de hardliners die aandrongen op rigide regels. Riccardo Deserti, voorzitter van het consortium, vertelde Reuters: "Als we de deur openzetten voor producten met buitenlandse ingrediënten, hebben we het niet over echt Made in Italy. Dit is niet het soort hulp waar we naar op zoek zijn.”
Het consortium van Prosecco-wijnproducenten nam een soortgelijk standpunt in en verwierp het idee om producten gemaakt met buitenlandse materialen als Italiaans te bestempelen.
Andere bedrijven, waaronder pastamaker Barilla, waren van mening dat de traditionele Italiaanse productie de producenten het recht zou moeten geven om het logo te gebruiken. 16 van de 30 productie-eenheden van Barilla bevinden zich in het buitenland; het bedrijf heeft fabrieken in de VS en Rusland.
Paolo Barilla, vice-voorzitter van Barilla, vertelde in maart op een voedselconferentie: "We zijn Italiaans, we betalen belasting in Italië en we runnen onze buitenlandse fabrieken volgens de regels van de Italiaanse kwaliteit."
Oscar Farinetti, oprichter van de high-end Italiaanse voedselketen Eataly, vertelde Reuters: "Ik ben het helemaal eens met het idee van een Made in Italy-bord.” Farinetti zou niet worden getekend aan welke kant van het hek hij stond, maar bij de onlangs geopende Eataly-outlet in Moskou moesten sommige kazen, waaronder mozzarella en burrata, worden gemaakt van lokale ingrediënten vanwege het embargo op sommige Europese voedselimporten.
Verschillende consortia in Italië hebben al strikte marketingregels voor hun producten. Prosecco-wijn moet afkomstig zijn uit specifieke regio's van Noord-Italië en uitsluitend gemaakt zijn van glera-druiven. Parmigiano Reggiano (Parmezaanse kaas) kan alleen worden geproduceerd volgens een nauwkeurig recept en worden gemaakt in een vast gebied rond de stad Parma.
Er zijn bedrijven in andere landen, maar met Italiaanse roots, die zich gerechtigd voelen om hun producten als Italiaans te promoten. Een voorbeeld van zo'n bedrijf is Fonterra, een zuivelbedrijf uit Nieuw-Zeeland waarvan het Perfect Italiano-assortiment Parmezaanse kaas en Mozzarella-kaas omvat. Het bedrijf gebruikt Italiaanse namen en heeft de Italiaanse vlag omdat het werd gelanceerd door Natale Italiano, een Italiaan die in de jaren twintig naar Australië migreerde.
Een Fonterra-woordvoerder vertelde Reuters: "Hoewel het merk trots is op zijn erfgoed, evolueert de verpakking weg van het dragen van de Italiaanse vlag,”
Een andere sleutel in de werkzaamheden waren de EU-normen met betrekking tot de etikettering van het land van herkomst. Volgens de EU-regels zou bijvoorbeeld worst die in Italië is geproduceerd van geïmporteerd vlees in aanmerking komen voor het label, terwijl ham die is gemaakt in een buitenlandse fabriek van een Italiaanse producent niet.