Chinese consumenten verward door keuzes voor olijfolie

Olijfolie vermindert veroudering, is een eerstelijns dieetverdediging tegen de verwoestingen van hartziekten en smaakt ook nog eens heerlijk. Dat is nogal een reputatie om waar te maken, wat de gemiddelde Chinese consument in een lastig parket brengt. De verbijsterende hoeveelheid keuzes en verwarrende marketingboodschappen verwarren veel Chinese consumenten over wat ze moeten kopen.

Het probleem is dat een combinatie van overijverige marketing en bizarre prijzen het voor de leek moeilijk maakt om het kaf van het koren te scheiden. Elk merk olijfolie zal pochen over hoe gezond het is, hoe hoog het gehalte aan onverzadigde vetten is, hoe puur en hoe hoogwaardig. Maar dat is natuurlijk reclame voor u. Wat dacht u van het gebruiken van de cijfers om onderscheid te maken tussen goed en slecht? Nou, dat zou kunnen werken als u de cijfers zou kunnen vinden – en dan geloven. Chinese rapporten over de kwestie zeggen dat de etikettering van de meeste olijfolie verwarrend en moeilijk te begrijpen is voor de gemiddelde consument.

Iedereen wil toch verse olijfolie? Kijk dus eens naar de productiedatum, die ergens op het etiket gestempeld zou moeten staan ​​– behalve dat je niet zeker weet of de datum die je leest de datum is waarop de olijven zijn geperst en geperst (vul hier het land in) of dat dit de datum is waarop het geheel in China is verpakt. Hetzelfde geldt voor de houdbaarheidsdatum en andere belangrijke informatie. In oktober 2009 heeft China een aantal wetten en normen voor olijfolie en de verpakking ervan vastgelegd, maar wat deze Chinese journalist in de schappen vindt, laat nog steeds te wensen over.

Maar je betaalt voor wat je krijgt, toch? Nou, dat zou je wel willen denken, maar wat rechtvaardigt het verschil tussen een fles Italiaanse extra vergine olijfolie van 1 liter die 200 yuan kost (ongeveer 29.40 dollar) en de 2.5 liter olijfolie met olijfolie en zonnebloemolie die minder dan 20 yuan kost (2.94 dollar)? Zelfs een beetje olijfolie lijkt bepaalde kookoliën duurder te maken dan die zonder olijfolie. Als olijven het magische ingrediënt zijn dat de prijsverschillen verklaart, kun je je misschien wel voorstellen waarom de prijs van het premium spul zo hoog is. Met andere woorden, dit is wat marketing het beste doet: de prijzen overal opdrijven, maar of dat het beste is voor de consument, is een andere kwestie.

Sommige Chinese rapporten geven advies over hoe je olie moet kiezen. Kijk naar de helderheid van de olie, zeggen ze. Ziet het er dik of dun uit? Is de kleur te donker of te licht? Houd je aan de goede merken, zeggen ze. Meer marketing, meer verwarring.

Natuurlijk worden de meeste goede merken geïmporteerd, opgeslagen in kruispunt of duurdere supermarkten die zich richten op expats. Die zijn met hun hogere inkomens en westerse achtergrond een heel andere consument dan de gemiddelde Chinees. Die zal zich flink moeten inlezen voordat ze erachter komen hoe het allemaal werkt en iets vinden waar ze zich aan kunnen houden.