Gawel: IOC-reactie op olijfolienormen Meer "retoriek"

De Internationale Olijfraad (IOC) recentelijk reactie op de voorgestelde Australische en Nieuw-Zeelandse olijfolienormen die in december werd uitgebracht, werd met grote scepsis ontvangen door Australische zwaargewichten op het gebied van olijfolie. Het IOC adviseerde de richtlijnen te heroverwegen, en bestempelde ze als potentieel ​"belemmeringen voor de internationale handel” die eigenlijk ​"het gemakkelijker maken voor vervalsing".

Het antwoord is in feite een zeer gedetailleerde lijst van alle manieren waarop het concept van de Australische en Nieuw-Zeelandse standaard verschilt van de bepalingen van de IOC-handelsstandaard. Er is weinig uitleg waarom de limieten van het IOC geschikter zijn of bewijs om de logica ervan te ondersteunen.

Olijfolie-expert Richard Gawel zei de verklaring dat de nieuwe chemische norm een ​​handelsbelemmering zal zijn meer retoriek dan feit. ​"Het voorwoord van de norm stelt dat elke afwijking van de IOC-normen was gebaseerd op solide gegevens die zijn verzameld met betrekking tot het bereik in de natuurlijke chemie van Australische olijfolie, "zei Dr. Gawel.

"Dit heeft ertoe geleid dat een aantal normen zijn versoepeld. Dit zou de vrije handel in ieder geval gemakkelijker moeten maken. Gezond verstand zou dicteren dat de vrije handel wordt beperkt wanneer de normen worden aangescherpt, niet versoepeld." Gawel zei dat het erop lijkt dat het IOC zich meer zorgen maakt over de voorgestelde tests voor DAG's en phyropheophytins.

"Vooral dit laatste heeft het potentieel om de stroom van oude opgeslagen EU-olie, die ongetwijfeld regelmatig onze kusten siert, te stoppen”, zei Dr. Gawel. ​"Maar daar gaat het om bij normen. Ervoor zorgen dat consumenten krijgen waarvoor ze denken te betalen.”

Aan de andere kant, Graham Aitken, van de Nieuw-Zeelandse olijfolie-importeur William Aitken & Co., haalde uit naar verklaringen dat Australië en Nieuw-Zeeland niet geloven dat de bestaande IOC-regels de consumenten en producenten in de regio voldoende beschermen. Hij zei dat hij, als iemand die zeer betrokken is bij de Nieuw-Zeelandse olijfoliemarkt, kan bevestigen dat dit geen algemeen aanvaarde opvatting is.

Vorig jaar publiceerde de Australische consumentenorganisatie Choice een onderzoek waaruit bleek dat veel geïmporteerde olijfolie die in supermarkten verkrijgbaar is, onbetrouwbaar was, waarbij 50% van de geteste producten niet aan de minimumlabelnormen voldoet. Een daarvan was Lupi Extra Virgin, het best verkopende merk van Nieuw-Zeeland, waarvan William Aitken & Co. de Nieuw-Zeelandse importeur is.

Destijds zei dhr. Aitken dat Nieuw-Zeelandse monsters van de olie vaak naar onafhankelijke Europese laboratoria werden gestuurd om te testen, en "... steevast komen ze terug als EVOO-gecertificeerd volgens de IOC-normen".

Gawel zei dat de ontwerpnorm niet alleen gericht is op geïmporteerde oliën, en dat Australische producenten en importeurs waarschijnlijk net zo worden getroffen. Hij zei dat consumentenonderzoek in Australië aantoont dat de sterkste drijfveer voor het kopen van extra vergine olijfolie de waargenomen gezondheidsvoordelen zijn, waarbij oude olie niet zo gezond is als verse olie. Hij zei dat de nieuwe normen de handel in oude olie kunnen beperken.

"De Australische industrie is groot genoeg om ergens restolie van een vorig seizoen in een tank te laten zitten. Dus de Europeanen staan ​​hierin niet alleen. Normen kunnen de handel alleen beperken als ze bewust zo zijn vastgesteld dat de ene groep eraan kan voldoen en de andere niet. Ik zie niet in hoe dit hier het geval kan zijn."

De opsteller van de norm, Leandro Ravetti, zei dat hoewel hij niet in staat was commentaar te geven terwijl de ontwerpnorm openstond voor openbaar commentaar, Standards Australia en de commissie die aan de olijfolienorm werkt, alle zaken zeer serieus nemen, met name elke beschuldiging met technische handelsbelemmeringen. .

Hij vermeldde ook dat de IOC commentaar is slechts een van de honderden reacties die tot nu toe zijn ontvangen.

Gawel bekritiseerde ook het IOC omdat het geen gegevens had verstrekt die zijn grondgedachten ondersteunen, zoals hoe het campesterol-limieten vaststelt. De reactie van het IOC op de conceptnorm geeft een tabel met de titel: ​"referentiedocumenten”, die een link biedt naar de startpagina van zijn eigen website, die geen referentiedocumenten vermeldt over hoe hun limieten worden vastgesteld.

"Wat belangrijk is, is waarom campesterol is ingesteld op 4 procent in plaats van 4.5 of 4.8 of zelfs 2 procent, "zei Dr. Gawel. ​"Niemand beweert dat campesterol in hogere gehaltes in zaadoliën wordt aangetroffen dan in olijfolie, zodat zeer hoge campesterolgehalten in olijfolie kunnen worden gezien als een rookpistool voor vervalsing.

"Door zijn aard is dit soort bewijs echter indirect. Verschillende EVOO's variëren van nature in dit onderdeel en doen dat behoorlijk aanzienlijk. Dus de echte vraag is hoeveel indirect bewijs er nodig is voordat het een strafbaar feit wordt?” Hij zegt dat de Australische norm in feite publiekelijk gegevens heeft verstrekt om zijn redenering te ondersteunen.

"[IOC's] beweringen van zijn ​'de belangrijkste wereldorganisatie die toezicht houdt op olijfolie', ondersteunen hun zaak op geen enkele manier. Als ze zeker waren van hun zaak, zouden ze de gegevens zeker overal rondstrooien, zodat iedereen het kon zien.”

Paul Miller, voorzitter van de Australische Olive Association, zei dat hoewel hij de reactie van het IOC niet heeft gezien, aangezien hij in Maleisië is bij de Codex Alimentarius Fats and Oils Committee ter ondersteuning van de Australische regeringsdelegatie die zich bezighoudt met sommige olijfoliekwesties, hij er zeker van is dat het proces van het ontwikkelen van een dergelijke standaard in Australië is een uitgebreide en competente.

"Van wat mij is verteld, lijken de opmerkingen van het IOC effectief kritisch te zijn over het proces', zei hij.