Biologisch gaan in Andalusië

Een van de hoogtepunten van een recente, zeer regenachtige reis naar Andalusië was een bezoek aan Almazara Caseria de la Virgen, een biologische olijfboerderij en molen in de buurt van Alomartes, ongeveer een uur ten westen van Granada. De gracieuze gastvrijheid van eigenaar Antonio J. Lopez Rodriguez gaf me mijn eerste blik op een volledig biologische boom-to-market olijfolie-operatie. Een rondleiding door de bomen, de machines en de bottelarij gaven inzicht in wat er allemaal komt kijken bij het produceren van biologische olijfolie.

Gebotteld onder de ​'Ecolomar'-label, Caseria de la Virgen olie is afkomstig van 9,800 bomen van vier variëteiten: Lucio (een relatief zeldzame variëteit afkomstig uit de directe omgeving) Picual, Hojiblanca en Picudo. De biologische Lucio-olie die ik mee naar huis nam, is ook, niet verwonderlijk, degene die wordt gewonnen uit olijven die zijn gekozen om te worden verbouwd in het nabijgelegen Alhambra Generalife, een 52 hectare groot bos van 5,000 bomen in Granada.

Door de lezer de gestandaardiseerde organoleptische terminologie te sparen (waar ik toch niet de expertise voor heb), was deze ongefilterde olie geweldig. Extra vergine melanges van de vier variëteiten die op de boerderij worden geproduceerd, zijn ook beschikbaar en onderworpen aan dezelfde strikte normen die vereist zijn om biologisch te worden gecertificeerd (door Andalusië en door de EU) en beschermd door de oorsprongsbenaming van ten westen van Granada.

Maar dit is veel meer dan een olijfboerderij; het is een boerderijschool waar kinderen leren over olijven, het extractieproces en marketing van olijfolie. Na het hands-on proces te hebben doorlopen met apparatuur die is verkleind tot hun grootte, produceren de studenten olijfolie die vervolgens wordt gebotteld met een etiket van hun eigen ontwerp.

In een tijd waarin jonge mensen, vooral rond de Middellandse Zee, worden geconfronteerd met werkgelegenheids- en milieucrises en financiële beperkingen op het vermogen om kwaliteitsvoedsel te consumeren, neemt een dergelijke instelling een extra belang in het behoud van de culturele en ecologische kwaliteit en een gekoesterde manier van leven. Het zou een model moeten zijn voor olijfolieoperaties over de hele wereld.

Toen ik de heer Lopez Rodriguez vroeg waarom hij zo'n twaalf jaar geleden, na drie generaties fijne olijfolie te hebben geproduceerd, overging op biologisch, vertelde hij me dat als je iets doet waar je van houdt, je het altijd beter wilt doen, en ​"tenzij je eigenlijk de voorkeur geeft aan pesticiden en herbiciden", is biologisch ongetwijfeld beter. In een land dat wordt bedreigd door erosie, vervuiling door pesticiden en herbiciden en afvoer van kunstmest, ligt voor de hand.

Toen ik hem vroeg naar het probleem van olijfvliegen, zei hij dat het niet zo'n groot probleem is als verkopers van pesticiden ons willen doen geloven en dat het kan worden aangepakt met vallen en andere lokale methoden. Geloof het of niet, een veel voorkomende en effectieve manier om vliegen rond de Middellandse Zee aan te pakken, is door plastic zakken gevuld met water op te hangen. De vliegen worden afgestoten (wie weet waarom – maakt niet uit) door de weerkaatsing van licht op het water. Ik heb het zelf gezien. Zoals de keuze om biologisch te gaan, soms is het zo simpel.