Olivapedia: Intensieve bosjes

Waarin verschillen intensieve olijfgaarden van de superintensieve?

Intensieve en superintensieve olijfgaarden onderscheiden zich van de zogenaamde traditionele plantages door hun hoge plantagedichtheid. Met andere woorden, ze onderscheiden zich door het grote aantal olijfbomen dat naast elkaar bestaat op dezelfde hectare grond, evenals de verdeling van de bomen, die met slechts één voet in de zachte grond zijn geplant en over het algemeen zijn uitgerust met een bewateringssysteem . Een ander verschil is dat ze, in vergelijking met de conventionele gewassen, de mogelijkheid bieden om de oogst volledig te mechaniseren, waardoor een hogere productieopbrengst kan worden behaald.

De intensieve plantages bestaan ​​uit geïsoleerde olijfgaarden, met kronen die groeien in de vorm van een glas, en ze hebben een plantagedichtheid tussen 200 en 600 bomen per hectare. Het plantageframe is minimaal 6 meter lang en de geschatte levensduur van dit gewastype is meer dan 40 jaar.

Van hun kant worden de superintensieve olijfgaarden - ook bekend als het haag-olijfgaardsysteem vanwege hun karakteristieke lineaire verdeling - gekenmerkt door een plantagedichtheid tussen 1,000 en 2,000 bomen per hectare, die met machines langs smalle gangpaden worden geoogst van ongeveer 1.5 meter. De gebruiksduur van deze plantages ligt in dit geval gemiddeld tussen de 12 en 14 jaar.

Dit laatste type plantage past zich met name aan aan de olijfboomvariëteiten die minder krachtig zijn, wat betekent dat bomen die het vroegst in productie gaan en met een kleinere neiging om zijtakken te laten ontkiemen, de neiging hebben om te worden geselecteerd. Hiervan is de Arbequina de meest gebruikte, hoewel andere, zoals de Arbosana of Koroneiki, steeds meer gewaardeerd worden.

Wat zijn de minderheidscomponenten van olijfolie?

Olijfolie van eerste persing, of met andere woorden, het sap dat uit de olijf wordt geperst, is een natuurlijk voedingsmiddel dat uit twee duidelijk gedifferentieerde fracties bestaat. Enerzijds komt 98 procent van hun samenstelling overeen met het vetoplosbare deel, gevormd door verschillende vetzuren, waaronder oliezuur dat opvalt door zijn verhoogde aanwezigheid. Anderzijds wordt de resterende 2 procent van de samenstelling vertegenwoordigd door een in water oplosbaar deel dat precies de minderheidscomponenten huisvest.

Tot op heden zijn wetenschappers erin geslaagd meer dan 230 van deze componenten te lokaliseren. Velen van hen zijn van het fenoltype en onderscheiden zich door hun antioxiderende eigenschappen, zoals die waarvan bewezen is dat ze squaleen bevatten, de eenvoudige fenolen (hydrotoxitirosol en tyrosol), de secoiridoïden (oleuropeïne), de lignanen (acetoxy-pinoresinol en pinoresinol), de flavonoïden, de pigmenten (chlorofylen en feofytinen), bètacaroteen, alfa-tocoferol of de vitamines A en E.

Naarmate het onderzoek op dit gebied vorderde, bleek de synergie tussen de effecten van het oliezuur en de bovengenoemde minderheidsverbindingen een beschermend en preventief effect te hebben tegen de ontwikkeling van bepaalde tumoren, zoals borst- of darmkanker. Op dezelfde manier is ook de werkzaamheid ervan aangetoond bij het verminderen van het risico op cardiovasculaire en verschillende degeneratieve ziekten.

De aanwezigheid van deze componenten is een onderscheidend en exclusief feit van de olijfolie van eerste persing. De rest van de plantaardige vetten missen ze.