Het vinden van evenwicht in een veranderende sector levert succes op voor de Portugese exporteur

Het produceren en exporteren van bekroonde extra vergine olijfolie in Portugal is het een delicate evenwichtsoefening, aldus Manuel Norte Santo, exportmanager van Establecimiento Manuel Silva Torrado.

Het bedrijf begon in 1878 toen Manuel da Silva Torrado, een koopman uit Castelo Branco, ongeveer 185 kilometer ten noordoosten van Lissabon, naar de hoofdstad ging om olijfolie te verkopen op de markten van de stad.

Sindsdien is het bedrijf uitgegroeid tot een belangrijke producent en exporteur met 200 hectare olijfgaarden, twee fabrieken in Alentejo, de grootste olijventeeltregio van het land, en een wereldwijde aanwezigheid in supermarkten en restaurants.

Naarmate het bedrijf evolueerde, evolueerde ook de Portugese olijfolie-industrie. De combinatie van kapitaalvlucht uit Spanje tijdens de financiële crisis van 2008 en de bouw van de Alqueva-dam in Alentejo veranderde het olijventeeltlandschap.

Norte Santo, wiens familie het bedrijf bezit en leidt, werd zeven jaar geleden een van de twee exportmanagers en heeft de evolutie van de sector met eigen ogen gezien.

"Ik heb de grote bloei van de Portugese productie meegemaakt”, vertelde hij Olive Oil Times. ​"Vanwege de Alqueva-dam kwamen veel spelers naar Portugal en investeerden in superintensieve olijfgaarden met een hoge dichtheid.”

Historisch gezien bestond Portugal uit traditionele olijfgaarden. In de vijf jaar voorafgaand aan de crisis produceerde het land jaarlijks gemiddeld 37,000 ton olijfolie.

Sindsdien is de jaarlijkse olijfolieproductie verdrievoudigd, omdat veel boerderijen met een hoge en superhoge dichtheid met de productie zijn begonnen. Portugal produceerde een recordhoogte 206,200 ton olijfolie in het oogstjaar 2021/22, en Norte Santo verwacht dat het land dat ook zal doen 150,000 ton produceren in 2023/24.

Est. Manuel Silva Torrado heeft twee intensieve boomgaarden met Arbequina-, Galega-, Hojiblanca- en Picual-olijven. Een derde superintensief bosje is onlangs uitsluitend met Arbequina beplant en levert nog geen opbrengst op, maar zal uiteindelijk goed zijn voor ongeveer 30 procent van de opbrengst van het bedrijf.

"We kopen ook veel olijven van verschillende producenten om de mogelijkheid te hebben om verschillende variëteiten te hebben, en dan kunnen we verschillende batches maken en experimenteren met verschillende mengsels van olijfolie”, aldus Norte Santo.

Het bedrijf koopt Galega-olijven voor de fabriek van het bedrijf in het noorden van Alentejo. Norte Santo schat dat deze ongeveer 80 procent van de productie in die fabriek uitmaken. Ze kopen ook de traditionele Portugese variëteiten Cobrançosa, Cordovil en Azeiteira, en Arbequina en Picual, de twee meest geteelde variëteiten ter wereld.

"Maar wij kopen vooral Portugese rassen", aldus Norte Santo. ​"We moeten een bepaald profiel aan onze olijfolie garanderen, zodat ze een Portugese traditie en smaak in zich dragen.”

Toen hij in 2016 bij het bedrijf kwam, kreeg Norte Santo de opdracht om de export uit te breiden buiten de traditionele markten van Brazilië, Europa en Noord-Amerika.

"We proberen het idee te exporteren dat Portugal extra vierge olijfolie van hoge kwaliteit heeft omdat het de modernste plantages heeft, maar we zijn een klein land”, aldus Norte Santo. ​"We hebben niet de tools die Italië en Spanje hebben, dus het is niet eenvoudig om dat concept te exporteren.”

Volgens Norte Santo verkopen veel grote Portugese producenten in bulk aan Spaanse en Italiaanse merken, die de olijfolie mengen en opnieuw exporteren. Hij zei Est. Manuel Silva Torrado is een van de bedrijven die dit exportparadigma proberen te veranderen.

"Het is belangrijk om te begrijpen dat we moeten investeren in de merken, investeren in het concept dat Portugal geweldige olijfolie heeft”, zei hij. ​"Ik denk dat we vooruitgang boeken.”

Est. Manuel Silva Torrado heeft een lange geschiedenis in het exporteren van Portugese olijfolie onder Portugese merknaam. Het merk Saloio, dat verdiende een Gold Award Bij de 2023 NYIOOC World Olive Oil Competition, werd geregistreerd in 1925 en het merk Santa María werd kort daarna in 1927 opgericht.

Norte Santo zei dat beide merken een lange geschiedenis hebben in landen met een aanzienlijke Portugese diaspora, waardoor ze hebben bijgedragen aan de opkomst van de extra vierge olijfolie van het land bij enkele van 's werelds grootste consumenten.

Verschillende versies van Saloio worden voornamelijk verkocht in Azië en Noord-Amerika, terwijl het merk Santa María de vlaggenschipolie van het bedrijf is in Brazilië.

"We hebben veel geschiedenis in landen als Brazilië, de Verenigde Staten en Canada”, zei hij. ​"We kwamen hier met de Portugese immigratie die halverwege de eeuw plaatsvond. Onze merken komen met deze mensen naar die markten, en daar zijn we nog steeds zeer sterke merken.”

Terwijl hij werkte aan het behouden van schapruimte in deze gevestigde markten, richtte Norte Santo zijn zinnen op de lucratieve Oost-Aziatische markt. Kort na aankomst reisde hij naar China en Japan, waar jaarlijks samen 100,000 ton olijfolie wordt verbruikt.

Bij zijn eerste indruk zei Norte Santo dat er in beide landen een gebrek aan kennis over dit onderwerp bestond gezondheidsvoordelen En hoe te koken met olijfolie.

"Er was veel kennis die we moesten doorgeven aan de consument over het product, vervolgens over ons land, Portugal, en dan konden we onze merken presenteren”, zei hij.

Een deel van de evenwichtsoefening van een grootschalige exporteur is het voldoen aan de eisen van consumenten met zeer uiteenlopende verwachtingen van het product. Het is de taak van Norte Santo om te identificeren welke Saloio-melanges die het bedrijf elk jaar produceert, het beste zijn voor elk van hun belangrijkste exportmarkten.

"Een groot deel van het jaar zijn onze mengsels niet hetzelfde, dus we moeten identificeren welke mengsels we aan verschillende markten kunnen toewijzen om verschillende klanten tevreden te stellen”, zei hij.

Norte Santo zei dat Oost-Aziatische consumenten dat willen ​"extra vergine olijfolie met bittere en kruidige tonen. De blend die we aan deze landen verkopen moet heel goed en groen zijn, met veel aroma’s en smaken waar andere landen niet om vragen.”

Als gevolg hiervan zijn de blends sterk gebaseerd op de milde Galega, die Norte Santo omschreef ​"een zachte olijfolie, zelfs zoeter dan Arbequina”, worden niet goed verkocht in China, Japan of Zuid-Korea, met een veel uitgesprokener voorkeur voor melanges die zwaar zijn in Picual en Cobrançosa.

Integendeel, hij zei dat Noord-Amerikaanse en Braziliaanse consumenten op zoek zijn naar delicatere, zoetere extra vierge olijfolie.

"De Portugese gemeenschap in de Verenigde Staten praat veel over de Galega omdat dit de meest bekende Portugese variëteit is”, zei hij. ​"Amerikanen houden van deze neutrale olijfolie omdat deze tijdens het koken geen directe invloed heeft op sommige smaken.

Ondertussen zegt Norte Santo dat concurrentie op prijs in Brazilië de belangrijkste focus blijft, hoewel dit aan het veranderen is.

"In Brazilië draait het allemaal om de prijs”, zei hij. ​"Ze willen extra vergine olijfolie, en dat is het. Het is een andere markt. Mensen kijken nog niet zo naar de kwaliteit van de olijfolie als in de Verenigde Staten of Azië.”

Hij schrijft dit deels toe aan schommelingen in de lokale valuta, waardoor het voor exporteurs moeilijk is om een ​​consistente prijs te handhaven, en aan de lange geschiedenis van bedrijven die olijfolie in bulk importeren in flessen of flessen. Mengen met andere eetbare oliën en verkopen onder Portugees klinkende merken.

Terug in Portugal zei Norte Santo dat het bedrijf voor totaal andere uitdagingen staat. De belangrijkste daarvan is het vinden van voldoende mensen voor de oogst en het tegengaan van de stroom jonge mensen van het platteland naar stedelijke gebieden.

"We hebben een oude bevolking, dus het is moeilijk om groepen mensen te identificeren die bereid zijn naar de plantages te komen om de oogst te doen”, zei hij.

Volgens Norte Santo heeft het bedrijf onlangs immigranten aangenomen die in het land aankomen en bereid zijn het werk te doen.

De arbeidskrachten van immigranten zijn echter zeer tijdelijk en komen mogelijk niet terug voor de volgende oogst. Als gevolg hiervan moet het bedrijf elk jaar een nieuwe groep werknemers opleiden om de olijven te oogsten, wat tijd en middelen kost.

Een andere uitdaging waarmee het bedrijf wordt geconfronteerd, is de toenemende wrok onder de lokale bevolking tegen de opkomst van plantages met hoge en superhoge dichtheid in Alentejo.

Norte Santo zei dat mensen die tegen dit soort plantages zijn, een combinatie noemen van hun visuele impact op het landschap, het waargenomen watergebruik in tijden van droogte en de economische en sociale impact op traditionele olijventelers.

"Sommige mensen zeggen dat we het milieu van de Alentejo vernietigen omdat we intensieve olijfgaarden planten”, zei hij. ​"Dit veroorzaakt politiek lawaai dat niet goed is voor de sector. Het is een uitdaging om aan de mensen uit te leggen wat we doen, waarom we het doen en wat de voordelen zijn van dit soort plantages in de regio.”

"Ze denken dat we meer water gebruiken dan we nodig hebben, wat volgens mij niet waar is”, voegde hij eraan toe, waarbij hij andere, meer waterintensieve gewassen, zoals amandelen, aanhaalde als grotere waterverbruikers dan olijven met hoge en superhoge dichtheid. telers.

"Ze vertellen ons dat we traditionele producenten eruit halen, maar dat is ook niet waar, omdat we planten in gebieden waar geen traditionele olijfgaarden zijn”, aldus Norte Santo.

"Traditionele producenten zijn erg belangrijk”, voegde hij eraan toe. We moeten garanderen dat we de Portugese identiteit en Portugese variëteiten hebben. We moeten deze variëteiten waarderen. We betalen inderdaad meer voor Portugese rassen dan Arbequina, omdat ze zeldzaam zijn.”

"We moeten waarde geven aan deze producenten en naast elkaar bestaan ​​in het systeem”, vervolgde Norte Santo. ​"We kunnen de toekomst niet negeren, en als we niet in hoge en superhoge dichtheid planten, hebben we, met het gebrek aan menselijke hulpbronnen in Portugal, geen toekomst in de olijfoliesector.”

Norte Santo zei dat sociale media een aantal van deze extreme standpunten helpen voeden en verhalen verspreiden die volgens hem onjuist zijn over de rol van plantages met hoge en superhoge dichtheid in de regio.

"Het is belangrijk om deze extreme standpunten te bestrijden en de technische problemen van de plantages rond watergebruik en de impact op de bodem uit te leggen”, zei hij.

"Er zijn consumenten voor alle soorten olijfolie, voor in massa geproduceerde Arbequina en Picual en traditioneel geproduceerde lokale variëteiten”, besluit Norte Santo. ​"Er is ruimte voor iedereen.”