De essentiële gids voor extra vierge olijfolie

Laatste nieuws

Extra vierge olijfolie kan verwarrend zijn, maar dat hoeft niet zo te zijn. Begrijpen wat deze elite olijfolie zo speciaal maakt, komt neer op een paar basisfeiten.

Extra vergine olijfolie is de hoogste kwaliteit olijfolie en valt onder de strengste chemische en organoleptische normen.

Hierdoor biedt EVOO de meeste gezondheidsvoordelen en is de lekkerste van de negen soorten olijfolie.

Extra vierge olijfolie is ook de moeilijkste om te maken en vereist zowel chemische als organoleptische beoordeling, waardoor het de duurste olijfolie is om te produceren.

Wie echter eens een extra vierge olijfolie van hoge kwaliteit heeft geproefd, weet dat het alle moeite waard is.

Wat ​'extra vierge' betekent echt

Het Codex Alimentarius en Internationale Olijfraad (IOC) – de twee belangrijkste bronnen van bestuur over olijfolie kwaliteit – definieer EVOO als een uitstekende smaak en geur.

Om een ​'extra vierge,' moet een olijfolie een mediaan van gebreken hebben - mediaanscore van een van de 12 olijfoliedefecten, die met de grootste intensiteit wordt waargenomen - als nul en de mediaan van fruitigheid boven nul (daarover later meer).

Extra vierge olijfolie heeft ook een gehalte aan vrije vetzuren, uitgedrukt als oliezuur, van minder dan 0.8 gram per 100 gram, de laagste van alle niet-geraffineerde olijfolie. (Het raffinageproces verwijdert vrije vetzuren, daarom hebben geraffineerde olijfolie er minder van.)

Over het algemeen geven de hogere waarden van vrije vetzuren aan dat de triglyceriden, die drie vetzuren aan een glycerolruggengraat binden, zijn afgebroken. Dit gebeurt wanneer olijfolie wordt gemaakt met beschadigd of ziek fruit, er vertragingen zijn in het maalproces, de olie wordt blootgesteld aan hoge temperaturen of andere slechte bewaaromstandigheden.

Hoewel 0.8 gram per 100 gram de hoogst aanvaardbare hoeveelheid vrije vetzuren in extra vierge olijfolie is, hebben veel van de hoogste kwaliteit EVOO's een gehalte aan vrije vetzuren dat dichter bij 0.3 ligt.

Naast het gehalte aan vrije vetzuren moet het milli-equivalent peroxidezuurstof per kilogram olie ook kleiner of gelijk zijn aan 20. Hoe hoger het peroxidegetal dat in een olijfolie wordt geregistreerd, hoe meer oxidatie er al heeft plaatsgevonden en hoe minder tijd de olie is waarschijnlijk vers.

Hoewel de meeste regeringen de Codex Alimentarius- en IOC-normen volgen, is de definitie voor extra vergine olijfolie: strenger in Californië, waardoor een gehalte aan vrije vetzuren, uitgedrukt als oliezuur, lager is dan 0.5 gram per 100 gram. De organoleptische vereisten blijven echter hetzelfde.

Je proeft het verschil

Afgezien van de chemische parameters, wordt extra vergine olijfolie ook beoordeeld op de omvang van de drie positieve eigenschappen en de afwezigheid van vijf veelvoorkomende gebreken.

De positieve eigenschappen van EVOO – fruitigheid, bitterheid en scherpte - worden bepaald door a getraind proefpanel met behulp van een lineaire schaal om de intensiteit te beoordelen.

Fruitigheid wordt bepaald door het aroma en de smaak van een olie. Het wordt vaak omschreven als fris, groen, volwassen en rijp.

Aan de andere kant wordt bitterheid waargenomen op de tong en is een minder gewilde smaak in de meeste voedingsmiddelen.

De aanwezigheid ervan geeft echter aan dat een extra vierge olijfolie is gemaakt met verse olijven en vol zit met: polyfenolen. Net als bij bepaalde soorten bier, chocolade en koffie, is bitterheid een verworven smaak. Een echte waardering van de smaak komt na verloop van tijd.

Het derde positieve EVOO-kenmerk is scherpte, een prikkend gevoel dat achter in de keel plaatsvindt en wordt geassocieerd met de aanwezigheid van oleocanthal, een polyfenol. Scherpte, die een soortgelijke sensatie heeft als die van chilipepers, is ook een verworven smaak.

Bij het maken van een hoogwaardige extra vierge olijfolie, moeten producenten deze positieve eigenschappen in evenwicht brengen om de meest smaakvolle olie mogelijk te maken.

Samen met de positieve eigenschappen, proefpanels identificeer ook de vijf meest voorkomende negatieve die door het IOC zijn opgesomd: bevroren, muf, muf, ranzig en wijnachtig. De aanwezigheid van een van deze gebreken betekent dat een olijfolie niet kan worden geclassificeerd als: ​'extra vierge.'

Frostbitten olijven geven het olijfoliemonster de smaak van nat hout. Het defect treedt op wanneer de olijfbomen zijn beschadigd door vorst.

Fustiness treedt op wanneer olijven na de oogst en vóór het malen verkeerd zijn bewaard en beginnen te gisten. Fustiness kan zowel door smaak worden gedetecteerd als door een modderig gevoel dat zich op de bodem van de container vormt.

Mufheid, die olijfolie een vochtige of aardse smaak geeft, treedt op wanneer schimmels of gist op olijven groeien als gevolg van vochtige opslagomstandigheden of als ze niet zijn gewassen.

Ranzigheid is eigenlijk een vet ​"slecht gegaan." Het treedt op wanneer de olie wordt geoxideerd, wat gebeurt bij langdurige blootstelling aan lucht, warmte of licht, en komt ook van nature voor in de loop van de tijd. Ranzige oliën hebben een vettig mondgevoel en een wasachtige, muffe smaak.

Wanneer olijfolie wijnachtig wordt, ontwikkelt het een azijnachtige, zure of zure smaak. Het defect treedt op wanneer de molenapparatuur niet goed wordt schoongemaakt en olijfresidu begint te fermenteren, waarbij azijnzuur, ethanol en ethylacetaat worden gevormd.

Hoe wordt extra vierge olijfolie gemaakt

EVOO wordt mechanisch geëxtraheerd, zonder het gebruik van hitte of chemische oplosmiddelen.

Het proces begint in de olijfgaarden. Nadat de dagelijkse temperaturen zijn afgekoeld, oogsten de boeren hun olijven (met de hand of machinaal) en brengen de vruchten onmiddellijk naar de molen.

Lagere temperaturen tijdens de oogst helpen de polyfenolen in EVOO, zoveel boeren in warmere oorden kiezen ervoor om 's nachts te oogsten.

Zodra de olijven bij de molen aankomen, worden de bladeren verwijderd en gewassen.

Nadat de olijven zijn gewassen, worden ze naar de molen gebracht. De meeste moderne molens gebruiken een mes-, schijf- of hamermolen om de olijven tot een pasta te malen. Traditionele molens nog steeds steenmolens gebruiken, maar deze zijn minder efficiënt.

Na te zijn geplet, gaat de olijvenpasta naar de malaxer, waarin het langzaam wordt geroerd en de oliedruppels zich ophopen. Dit is het stadium waarin olijfolie zijn karakteristieke aroma's en smaken begint te ontwikkelen.

Vanuit de malaxer wordt de pasta naar de centrifuge gebracht om de olie van het water en het afvallen te scheiden - vast afval bestaande uit stengels en pitten. Traditioneel werd dit gedaan met een hydraulische pers (vandaar de term: koud gedrukt).

Na het eerste centrifugeren kiezen veel molens ervoor om de overgebleven olie nog een keer te centrifugeren om de laatste water- en afvaldeeltjes te verwijderen.

Vanaf hier wordt de olie uitgegoten en wordt ofwel als gefilterd en / of opgeslagen in roestvrijstalen tanks onder inert gas, dat niet-reactief is.

Op voorwaarde dat de olie voldoet aan de bovengenoemde chemische en organoleptische normen, wordt deze geclassificeerd als: ​'extra vierge.'

Waarom extra vierge olijfolie zo gezond is

De enkelvoudig onverzadigde vetzuren en bioactieve stoffen, zoals onder andere polyfenolen en vitamine E, verlenen een breed scala aan gezondheidsvoordelen van extra vierge olijfolie die niet in andere oliën voorkomen.

De overgrote meerderheid van deze gezondheidsvoordelen komt van de polyfenolen in EVOO. Daarom hebben olijfolie van eerste persing en geraffineerde olijfolie niet dezelfde gezondheidsvoordelen.

Het risico op verlagen hart-en vaatziekte en diabetes, kanker voorkomen en een reeks van neurodegeneratieve ziekten zijn de belangrijkste gezondheidsvoordelen van EVOO.

Er zijn echter ook tal van andere, variërend van verbeterde huidverzorging en mondhygiëne tot een reeks andere ziekten die verband houden met ontstekingen. Wetenschappers in Spanje gebruiken zelfs supplementen gemaakt van polyfenolen gevonden in EVOO in een proef om te behandelen Covid-19.

Deze gezondheidsvoordelen: bonafide zijn bevestigd in de afgelopen 60 jaar door duizenden peer-reviewed academische studies.

Je moet koken met extra vierge olijfolie

Vanwege zijn gezonde eigenschappen en voortreffelijke smaakprofielen, zou extra vierge olijfolie een essentieel ingrediënt moeten zijn in de keuken van elke kok. Volop Michelinsterrenchefs denk het.

Terwijl de meeste consumenten gewend zijn om brood in of salades te dippen met extra vergine olijfolie, zijn er tal van andere uitstekende culinaire toepassingen.

EVOO is hoog rookpunt – tot 240 ºC (475 F) voor korte periodes en 180 ºC (355 ºF) voor langere periodes – betekent dat het uitstekend geschikt is voor bakken, grillen, bakken en braden.

Extra vierge olijfolie is echter vooral bekend als afwerkingsolie en is ook een uitstekende optie voor het maken van stoofschotels en soepen.

Hoewel EVOO heeft bewezen een essentieel ingrediënt te zijn in de voorraadkast van elke kok, is het belangrijk op te merken dat niet alle EVOO's op dezelfde manier worden gemaakt.

Afhankelijk van het gerecht moeten koks kiezen voor een delicate, medium of robuuste olie (gemeten naar fruitigheid). Terwijl sommige recepten specificeer het type EVOO dat nodig is, er zijn een paar vuistregels voor eten en extra vierge olijfolie combineren.

Waar extra vierge olijfolie kopen?

Speciaalzaken die rechtstreeks zaken doen met producenten of importeurs zijn de beste plek om te beginnen bij het zoeken naar extra vergine olijfolie.

De winkelzoeker op de Officiële gids voor 's werelds beste olijfolie maakt het gemakkelijk om bekroonde extra vierge olijfolie bij jou in de buurt of via online retailers te vinden.