De Olijfhandelaar

In de dagen voordat de moderne supermarkt een one-size-fits-all benadering van voedseldistributie hanteerde, kochten consumenten hun kaas, vlees, groenten en andere goederen van individuele bedrijven die gespecialiseerd waren in een of twee producten. Wat ze aan gemak opofferden door niet alles onder één dak te hebben, kregen ze in de kwaliteit van de service en expertise die ze kregen bij deze kleinere, door een familie gerunde operaties.

Gelegen op een zonnige straathoek in de historische wijk Almagro in Buenos Aires, La Casa de Las Aceitunas (The Olive House) is een van die zeldzame plaatsen die de eeuwenoude traditie van de buurtwinkel in stand houden, waarvan de identiteit onlosmakelijk verbonden is met het verleden. Zelfs in een stad vol nostalgie, waar afbrokkelende haciënda's in Europese stijl voortdurend herinneren aan zijn gloriedagen, is deze unieke locatie een stoffig juweeltje dat je nergens anders moeilijk kunt vinden.

Bij binnenkomst trekt de voelbare geur van verse olijven die uit de dozijn 40 gallon vaten die de vloer verdringen je onmiddellijk naar binnen. Stoffige potten gevuld met gepekeld dit en dat staan ​​langs de planken, waaraan oude portretten van Argentijnse beroemdheden hangen, bescheiden getuigenissen van het lokale aanzien van de winkel. Eén plank is volledig gewijd aan olijfolie, die op maat wordt verkocht in flessen met de familienaam.

Liliana Katsaounis vertegenwoordigt de derde generatie en de eerste vrouw in een lijn van toegewijde eigenaren in La Casa de Las Aceitunas, dat sinds de oprichting in hetzelfde gebouw heeft gewoond. Haar oudoom Constantino, een Griekse immigrant die Cointreau en wijn in het oude land had verkocht, opende de winkel in augustus 1958 en ging al snel een partnerschap aan met Liliana's vader. Samen werkten ze jaar in jaar uit om een ​​trouwe klantenkring van olijfliefhebbers op te bouwen tot hun bijna gelijktijdige dood in 1995.

"Op dat moment in ​'58 '', vertelde Liliana ons op een ochtend voor drukke uren, ​"je had de centrale markt van Abasto aan de Avenida Corrientes, en elk bedrijf in de buurt specialiseerde zich in bepaalde producten. Je had plaatsen waar kaas, olijven, wijn, wat dan ook, werd verkocht. In het geval van mijn oudoom besloot hij uitsluitend olijven te verkopen. En dat bleef zo ​​tot mijn man en ik het officieel overnamen in 2000. We moesten ons een beetje aanpassen aan de tijd om de veranderingen in de consumptiegewoonten en de economische realiteit in dit land aan te passen. Daarom zijn we begonnen met het verkopen van koosjere producten. "

Almagro is de thuisbasis van een van de grootste Joodse bevolkingsgroepen in Buenos Aires, en La Casa de Las Aceitunas is toevallig een van de weinige plaatsen in de stad waar je de grote, sappige zwarte olijven kunt vinden die centraal staan ​​in de Israëlische en mediterrane keuken.

"Onze olijven komen uit twee belangrijke provincies in Argentinië", legt ze uit. ​"80 procent komt uit Mendoza; dit zijn de standaard groene olijven die wij aanbieden. De overige 20 procent zijn zwarte olijven uit de provincie La Rioja, waar ze gedijen. Dit heeft te maken met klimatologische verschillen tussen de twee regio's. Het zijn deze zwarte olijven, die negras naturales worden genoemd, die zoveel Joodse consumenten aantrekken. " Daarnaast importeert La Casa de Las Aceitunas hummus, tabouleh, couscous en andere regionale producten die populair zijn bij deze groep.

Groene olijven, een alomtegenwoordige pizza-topping in een stad van pizza-verslaafden, zijn ook grote verkopers, samen met extra vierge olijfolie. Ze vormen het hart van het bedrijf, zegt Liliana, en de Katsaounis kopen ze sinds 1958 allebei van dezelfde familie gerunde olijfgaard in Mendoza. Zowel lokale pizzeria's als buurtfamilies kopen de producten regelmatig in bulk. Enkele bijzonder trouwe klanten komen al meer dan twintig jaar elke week om hun kannen van twee gallon met olijfolie te vullen.

"De olie die we hier verkopen is eerste persing extra vierge; het is zo smaakvol en puur omdat het nergens mee vermengd is. Je gaat naar de supermarkt en pakt een fles olijfolie en zegt ​'wow dat is zo goedkoop', maar je leest de kleine lettertjes niet. Misschien is het gemengd met zonnebloemolie of andere dingen die je niet wilt. Onze olie is iets speciaals, al heeft het wel zijn prijs.”

Het runnen van een traditioneel bedrijf als La Casa de Las Aceitunas is niet altijd een wandeling in het park, en een verscheidenheid aan factoren heeft door de jaren heen voor tegenslagen en uitdagingen gezorgd voor de Katsaouni's, benadrukt Liliana.

"Een factor die van invloed is op het bedrijf zijn de hoge importkosten omdat we veel geïmporteerde producten uit de Middellandse Zee verkopen. Een andere factor heeft te maken met klimaatverandering en de uitbuiting door de mens van de natuurlijke wereld. Zo hebben ze bij Mendoza deze mijnen in de gletsjers gebouwd, wat de waterkwaliteit en daarmee de olijvenoogst aantast. Misschien niet vandaag of morgen, maar het probleem is er. "

Ondanks deze tegenslagen zijn de eigenaren van La Casa de Las Aceitunas erin geslaagd om de identiteit van de winkel door de jaren heen te behouden en te blijven doen waar ze goed in zijn. Liliana heeft geprobeerd deze toewijding aan traditie bij haar twee zonen bij te brengen, die uiteindelijk het familiebedrijf zullen overnemen om de vierde generatie te worden. Onlangs kocht Katsaounis een pand om de hoek, dat zal dienen als distributiepunt voor bulkbestellingen.

"De sfeer van de plek zal niet veranderen”, zegt ze stellig. ​"We kunnen nieuwe producten aanbieden op basis van wat klanten willen. Maar in termen van de structuur en presentatie van de plek, laten we zeggen dat ik conservatief ben in de beste zin van het woord. Als ik mijn ogen sluit, ruik ik nog steeds de geur van mijn kindertijd. Het roept herinneringen op en herinnert me aan waar we voor hebben gevochten. Er zijn door de jaren heen vreselijke dingen gebeurd in dit land, maar de winkel is er altijd geweest. Daar gaat het eigenlijk om."