Olijfbomen een populaire keuze in de tuinen van Italiaanse landhuizen

"In mijn ervaring met internationale klanten kan ik zeggen dat de olijfboom een ​​van de meest geliefde planten is en ongetwijfeld bovenaan de aanvragen voor gebruik bij de samenstelling van een tuin staat,” aldus Alice Collantoni, een architect die gespecialiseerd is in tuin- en landschapsontwerp.

We ontmoetten Collantoni aan de zuidkust van Toscane, in de havenstad Porto Santo Stefano, op de kaap van Monte Argentario, wiens naam, volgens een legende, is afgeleid van de zilveren ('argento' in het Italiaans) schakeringen van bladeren van de olijfbomen wijdverbreid in het gebied.

In Toscane wordt vaak om een ​​olijfgaard gevraagd op grote eigendommen, beplant met traditionele tussenruimte of hoge dichtheid, vaak geflankeerd door een wijngaard en cipressen. De olijfboom wordt niet alleen gevraagd voor de olieproductie, maar ook voor een puur esthetische functie.

"De olijfgaard is een must”, legt de architect uit. ​"Wanneer het niet mogelijk is om een ​​plantage in het project op te nemen, wordt een unieke plant, zo mogelijk seculier, individueel geplant als een ​'totem' van het huis.”

De meest gebruikte variëteit is Leccino vanwege de grote resistentie tegen ziekteverwekkers in combinatie met zijn esthetische kwaliteiten, maar sommige klanten hebben cultivars voor tafelolijven nodig, zoals Ascolana, Bella di Spagna en Santa Caterina, vanwege de visuele impact van hun grotere vruchten.

"De olijfboom heeft een goed aanpassingsvermogen aan het weer”, legt de architect uit. ​"Het heeft geen problemen met zoutaerosol of bladverlies, dankzij de grote weerstand tegen de warme Middellandse Zee ​'Sirocco' wind, die het gebladerte van fruitbomen kan opdrogen."

"De enkele olijfboom wordt meestal geassocieerd met planten van het mediterrane struikgewas, zoals rozemarijn, brem, lentisque en mirte”, legt Collantoni uit. Het kan worden gestort op een reeds bestaande heuvel of een hoge grond kan worden gecreëerd met grondverzet om zich aan te passen aan het landschap. ​"Dankzij ophopingen en depressies vormt de olijfboom het middelpunt van de tuin, een herkenningspunt met een praktisch nut dankzij de schaduw die hij biedt tijdens de warmere maanden.”

Als de plant voor esthetische doeleinden een ander soort snoei nodig heeft dan nodig is voor de productie, wordt dit in dezelfde periode uitgevoerd, van december tot maart. ​"Met een verhouding van één op twee tussen het bladerdak en de stam, moet de kroon harmonieus, rond en een lust voor het oog zijn,” stelde ze voor.

Er is een grote vraag van Italiaanse en Amerikaanse klanten naar enkele olijfbomen of kleine plantages voor een beperkte productie, vaak geflankeerd door een moestuin. Een lagere vraag komt van Oost-Europese en Russische klanten, die minder gewend zijn aan de olijfoliecultuur.

De olijfboom wordt niet veel gebruikt in de zgn ​'Italiaanse tuin, typisch voor de villa's in de buurt van Florence, met de vormsnoei in specifieke vormen gesneden. ​"Vanwege minder regelmatig en minder compact blad dan planten zoals buxus, mirte en cipres, wordt het zelden gevraagd", legt Collantoni uit.

Onze plant wordt veel gebruikt in de ​'Engelse tuinen' in Italië. ​"Gekenmerkt door gebogen lijnen en paden door bloeiende struiken, wild en natuurlijk, is het hier ideaal voor.”

Het wordt ook gevraagd in de ​'French Garden', geïdentificeerd door een beplantingslogica gebaseerd op de hoogte van de planten en een natuurlijke compositiestijl gemaakt van kronkelige vormen, en natuurlijk in de ​'Mediterrane tuin,' die Collantoni omschreef als een soort compositie ​"waarin verschillende stijlen worden gebruikt, zoals Engels en Frans, maar met typische mediterrane soorten die een laag waterverbruik vereisen, met name planten met ​'grijze bladeren, zoals olijven, mirte, zilverkruiskruid en lavendel, vanwege hun aanpassingsvermogen aan deze specifieke klimatologische omstandigheden.”