'El Olivo' toont de band tussen een Spaanse familie en hun olijfboom

Het eerste dat een olijfproducent u zou kunnen vertellen, is het aantal generaties dat zijn of haar familie hun landgoed heeft bewerkt en de leeftijd van hun oudste boom. De meeste producenten geven ook toe dat ze in het vak zitten om redenen die belangrijker zijn dan geld verdienen. Voor veel Spanjaarden staat een olijfboom niet alleen voor fruit, olie en hout; het is hun wortels, erfgoed en een deel van hun ziel. Het is ook meer dan 2,000 jaar geschiedenis waar velen moeite mee hebben om door te gaan.

Wanneer luxe tuinarchitecten en grote bedrijven 12,000, 15,000 of zelfs 30,000 euro bieden voor een duizend jaar oude boom, kan het echter moeilijk zijn om te weigeren. Er zijn monden om te voeden en rekeningen om te betalen.

Scenarist Paul Leverty en filmregisseur Icíar Bollaín spelen in op dit hedendaagse dilemma in ​"El Olivo” (The Olive Tree), te zien in de Spaanse theaters op 6 mei^th.

De film vertelt het emotionele verhaal van een familie uit Castellón die met economische moeilijkheden wordt geconfronteerd en besluit de olijfoliehandel te verlaten om een ​​pluimveebedrijf te beginnen. Als de familie ervoor kiest om hun 2,000 jaar oude olijfboom ook aan een Duits energiebedrijf te verkopen, antwoordt de grootvader dat de olijfboom zijn leven is. De boom ontwortelen is verwant aan het wegnemen van zijn leven. Ondanks zijn pleidooi wordt de boom naar Düsseldorf verscheept en stopt de grootvader met praten en eten.

Twaalf jaar later, zijn 20-jarige kleindochter, Alma (wat zich vertaalt naar: ​"ziel” in het Spaans), besluit dat ze de boom terug moet krijgen om haar grootvader te redden. Het vergt haar vastberadenheid, samen met de hulp van haar oom, collega, vrienden en het hele Spaanse dorp om de boom te vinden.

In een interview op RTVE (Spaanse Radio en Televisie Corporation) besprak de regisseur, Icíar Bollaín, de film. Ze gaf toe dat het niet gemakkelijk was om de perfecte olijfboer te vinden. Er zijn niet veel acteurs die de handen en het gezicht hebben van een man die zijn hele leven olijfgaarden heeft bewerkt. Maar zodra ze olijfboer Manuel Cuccala zag, die op een dag van zijn tractor afstapte, zei ze: ​"Dat is hem." Cuccala had weinig acteerervaring. Bollaín merkte echter op, ​"Hij had er geen enkel probleem mee om zich met het personage te identificeren. Er is een scène waarin ze zeggen dat ze de olijfboom moeten verkopen en hij wordt erg emotioneel omdat hij echt een boom heeft waar hij nooit afstand van zou kunnen doen.”

In het interview legt de regisseur ook uit dat het niet eenvoudig was om de scène te creëren waarin de boom wordt ontworteld. Natuurlijk konden ze geen echte boom ontwortelen, omdat dit indruiste tegen waar de film voor stond. De enige oplossing was om een ​​replica van de boom te bouwen, een proces dat zes maanden in beslag nam.

Bollaín wijst erop dat het concept van de film kan worden geëxtrapoleerd naar veel hedendaagse situaties in Spanje. Ze ging verder met te zeggen dat Spanjaarden hun gemeenschappen, erfgoed en landschappen moeten verzorgen en waarderen. Deze drie dingen zijn uiteindelijk het Spaanse volk. Door voor hen te zorgen, zorgen we voor onszelf.

Catalonië en Valencia zijn al begonnen met verschillende initiatieven, zowel aan de basis als legaal, om eeuwenoude olijfbomen te redden. Er is een groeiende inspanning in heel Spanje, vooral in Andalusië, om het erfgoed en de geschiedenis van de olijfcultuur te vieren.

Met de release van ​"El Olivo”, op 6 mei, kon zowel het Spaanse als het internationale publiek zich meer bewust worden van de onschatbare erfenis die door Romeinse handen werd geplant en nog steeds diep geworteld is in Spaanse bodem.

• RTVE-Spaanse radio- en televisiemaatschappij


• Blog van RTVE