Ter ere van de historische olijfbomen van Zuid-Amerika

Samenvatting

Sudoliva is een groep die zich bezighoudt met het documenteren en behouden van eeuwenoude olijfbomen in Amerika, met een focus op het promoten van een continentale olijfoliecultuur. De organisatie houdt een erfgoed olijfboomwedstrijd om deze belangrijke bomen te erkennen en beschermen, met winnaars zoals de Savona Heritage olijfboom in Chili en de Tláhuac Heritage olijfboom in Mexico-Stad.

Hoewel de olijfboom algemeen wordt geassocieerd met het Middellandse-Zeegebied, heeft hij ook diepe wortels in Amerika.

De eerste olijfbomen arriveerden samen met Spaanse missionarissen op de continenten, waardoor ze voet aan de grond kregen in veel voormalige koloniën, van Argentinië tot Californië.

De geschiedenis van deze eeuwenoude olijfbomen in Zuid-Amerika is echter grotendeels vergeten; naar schatting 70 procent ervan is verwijderd om andere gewassen te planten.

Sudoliva, een organisatie die zich toelegt op het documenteren en behouden van honderdjarige bomen in Noord- en Zuid-Amerika het bevorderen van een continentale olijfoliecultuur, werkt eraan om dit te veranderen tijdens de tweede editie van zijn erfgoedolijfboomwedstrijd.

Oprichter Gianfranco Vargas vertelde het Olive Oil Times dat het evenement een academisch en cultureel initiatief is, opgericht in 2017, dat tot doel heeft gezonde honderdjarige bomen in de olijventeeltgebieden van Amerika te behouden.

Bomen worden genomineerd voor de wedstrijd en beoordeeld door een jury op basis van hun grootte, gezondheid en leeftijd, die wordt bepaald aan de hand van historische documenten en de niet-invasieve Santander-methode.

Vargas zei echter dat het belangrijkste criterium de culturele en historische betekenis van de honderdjarige olijfboom in de regio is.

De grote winnaar van de wedstrijd van dit jaar was de Savona Heritage-olijfboom in de Azapa-vallei in het noorden van Chili. Op basis van historische gegevens, ​"het werd waarschijnlijk meer dan 450 jaar geleden geplant en wordt beschouwd als een van de oudste olijfbomen in Zuid-Amerika,” zei Vargas.

Uit historische documenten blijkt dat de boom in 1550 werd geplant, tien jaar voordat men dacht dat olijfbomen in Zuid-Amerika arriveerden.

"Met deze gegevens is het mogelijk dat er destijds olijfbomen in de regio werden geplant, voorafgaand aan wat de geschiedenis vertelt over de komst van de olijfboom naar Peru, Chili en Argentinië,” zei hij.

De wedstrijd erkende ook een olijfboom die in Mexico-Stad was geplant en waarvan wordt aangenomen dat deze een van de oudste in Amerika is.

"Volgens historische documenten is [de Tláhuac Heritage-olijfboom] waarschijnlijk geplant door missionaris Martín de Valencia en is hij mogelijk een van de eerste olijfbomen die op het Amerikaanse continent zijn geplant, met een leeftijd van bijna 500 jaar”, aldus Vargas.

Op basis van zijn onderzoek zei Vargas dat olijfbomen om religieuze redenen door Spaanse missionarissen naar de Nieuwe Wereld werden gebracht.

Als gevolg hiervan zijn honderdjarige bomen overal op het continent te vinden op de plek van historische missies, onder meer in het regenwoud van Oost-Peru en de bergen van Colombia.

"Veel archieven van religieuze ordes geven urgente verzoeken om olijfolie aan, omdat het heiligste sacrament voor katholieken een lamp van het tabernakel is, die de aanwezigheid van God vertegenwoordigt”, aldus Vargas.

"De kerken zeiden: ​'we hebben olijfolie nodig; we moeten olijfbomen planten; we hebben dit product nodig omdat we anders niet de aanwezigheid van God hebben', voegde hij eraan toe.

De commerciële olijventeelt begon later in het zuiden van Peru en het noorden van Chili, waar de bomen floreerden in het klimaat en de bodem. Bekend als Botija-olijven in Peru en Azapa-olijven in Chili, werd het fruit geoogst toen het volwassen was en werd het een integraal onderdeel van de lokale eetcultuur.

Volgens Vargas vertellen de eeuwenoude bomen van Zuid-Amerika ook het verhaal van de ongelijkheid die het continent teisterde.

Sinds de eerste bomen voor religieuze doeleinden werden meegenomen, verbood de Spaanse kroon de inheemse bevolking en later de tot slaaf gemaakte Afrikanen om voor deze bomen te zorgen. Dit veranderde echter met de commercialisering van bomen.

Voor dit doel erkende Sudoliva de olijfboom Don Eulogio Baltazar Chanes Heritage, eveneens gelegen in Azapa, om te voorkomen dat de erfenis van ongelijkheid in de regio in de vergetelheid zou raken.

"De Don Eulogio Baltazar Chanes Heritage-olijfboom uit Azapa werd ook erkend, waar zich een zeer belangrijke haciënda bevond die aanvankelijk werd bewerkt door inheemse of inheemse slaven en later werd bewerkt door slaven van Afrikaanse afkomst,” zei Vargas.

"Het idee is dat we deze geschiedenis levend houden”, voegde hij eraan toe. ​"Ons volgende doel na de wedstrijd is om regels of wetten in hun voordeel te maken.”

Sinds 2017 heeft Sudoliva 51 honderdjarige bomen in Amerika gecatalogiseerd en samen met regeringen in Argentinië, Chili, Mexico en Peru gewerkt aan wetgeving om de bomen te beschermen.

"In Peru hebben we al de eerste wet uit de vorige wedstrijd die de eeuwenoude olijfbomen in de Moquegua-regio beschermt”, aldus Vargas.

"In Chili hebben we op basis van deze wedstrijd vorige week al contact gehad met wetgevers uit de Arica-regio om een ​​wet te maken om de olijfbomen van de Azapa-vallei te beschermen”, voegde hij eraan toe.

Sudoliva werkt ook samen met regeringen in Mexico en Argentinië om honderdjarige bomen in beide landen te beschermen.

Een ander onderdeel van de strategie van Sudoliva is om boeren en andere lokale bewoners die voor de eeuwenoude bomen zorgen te helpen bij het ontwikkelen van gastronomisch en cultureel toerisme rond de bomen.

Omdat veel bomen om economische redenen zijn gekapt, ligt het voor de hand dat het creëren van economische waarde één manier is om de bescherming ervan te garanderen.

"Wij willen dat het een ​'honderdjarige olijfbomenroute', zei hij. ​"Dat is het werk dat wordt gedaan zodat deze bomenroute uiteindelijk verbonden is met twee aspecten: het religieuze aspect en het gastronomische aspect, waarbij het gastronomische aspect gebaseerd is op de regionale keuken van elk land.”