Meer dan alleen traditie

Spanje is een land boordevol tradities die zijn ontstaan ​​in een lange en kleurrijke geschiedenis, aangezien de verschillende bezettingsnaties elk hun onuitwisbare voetafdruk hebben achtergelaten op de zeer gevarieerde geografie. Veel van deze gebruiken, vooral de meest unieke, dienen vaak om de essentie van de plaatsen die ze vertegenwoordigen te definiëren, in die mate dat ze vandaag onbegrijpelijk zouden zijn zonder hen.

Dit lijkt ook de basis te vormen voor de documentairereeks, Een land om het op te eten, waarin de acteurs Imanol Arias en Juan Echanove de meest emblematische gebieden van elke Spaanse provincie bezoeken en hun waarden vanuit cultureel en gastronomisch oogpunt benadrukken. Dit wil echter niet zeggen dat ons land in het verleden leeft. Integendeel, dit land heeft jarenlang hard gewerkt om een ​​beeld van moderniteit naar de wereld te projecteren, en op veel gebieden kan het bogen op succes. Het volstaat om de huidige praktijken bij de olijfolieproductie te noemen, die heel anders zijn dan die van nog niet zo lang geleden. In dit geval heeft de traditie aanleiding gegeven tot de voorhoede en daarmee tot de grootste kwalitatieve sprong in de geschiedenis van olijfolie in Spanje.

De provincie Jaén, als het belangrijkste nationale productiegebied, is niet immuun gebleven voor veranderingen en steeds meer professionals investeren in kwaliteit door intelligente protocollen en technologische innovatie toe te passen.

In het retrospectief over deze regio van Andalusië, samengesteld door de eerder genoemde tv-show, werd de olijfindustrie geportretteerd zoals we die zouden hebben ontdekt in de nu uitgestorven NO-DO. Hoewel het waar is dat sommige olijfgaarden nog steeds houten stokken gebruiken om de takken van de bomen te slaan om het fruit van zich af te schudden, is het ook waar dat de huidige oogsttechnieken verder ontwikkeld zijn en dat veel boeren moderne vibratorsystemen gebruiken om de olijven te oogsten. . Deze aflevering weerspiegelt niet de realiteit, aangezien de molen die werd gekozen om het extractieproces te illustreren de persen leek te evenaren die in het midden van de vorige eeuw werkten met verouderde machines in een context waarin hygiëne opviel door de afwezigheid ervan. Helaas gingen de enige tekenen van vooruitgang die erin slaagden zich een weg te banen naar deze aflevering niet verder dan de interessante architectuur van een Jaén-molen. Punt.

Kortom, het programma liet een unieke kans voorbijgaan om de geheimen van olijfolie te promoten en koos ervoor om zoals altijd terug te keren naar dezelfde oude clichés. Misschien was het daarmee bedoeld om de ongelukkige conclusie te rechtvaardigen dat de ​"mensen uit Jaen komen uit een plek met weinig ambities ”. Een mening die we uiteraard niet delen.

Olivarama-artikelen verschijnen ook in het tijdschrift Olivarama en worden niet bewerkt door Olive Oil Times.