Maak olijfolie, geen oorlog

Kijken naar de vernietiging van olijfgaarden op de Westelijke Jordaanoever (Getty)

De olijftak wordt algemeen erkend als een symbool van vrede en verzoening. Hoewel het in het Oude Testament notoir verbonden is met de duif van Noach, gaan de metaforische wortels ervan terug tot de oude Romeinen in de 2e eeuw.^nd en 3^rd eeuwen voor Christus die uitgestrekte velden met olijfbomen plantten als een zoenoffer voor veroverde landen. In de moderne tijd is het echter de olie die door deze heilige boom wordt geproduceerd, die het middelpunt is geworden van regio's over de hele wereld die nog steeds te maken hebben met onderlinge strijd tussen gemeenschappen.

VIDEO:

Een nepdocumentaire verbeeldde het succes van de olijfolieproducenten op Cyprus in 2030 als de hereniging van de Griekse en Turkse kant van het eiland zou worden gerealiseerd.
 

Het mediterrane eiland Cyprus is zo'n voorbeeld. In 2011 gaf het Interdependence Project, een samenwerkingsverband tussen de Kamers van Koophandel van het eiland, opdracht tot een video- recht hebben, ​'Cyprus: The Nine O'clock News in het jaar 2030'. De mockumentary, wiens nieuwsitems een opeenvolging van gebeurtenissen onthullen die het gevolg kunnen zijn van de hereniging van het eiland, benadrukt olijfolie als een voorbeeld van samenwerking tussen twee gemeenschappen. De joint venture die bekend staat als ​'Friendship Olive Oil' wil laten zien hoe de geest van ondernemerschap de verdeeldheid tussen de gemeenschappen op het eiland kan overwinnen, na de Turkse invasie van 1974 en een politieke impasse die al meer dan 38 jaar voortduurt.

In Palestina, waar olijfolie centraal heeft gestaan ​​in de geschillen in de door Israël bezette gebieden, is de idyllische connotatie ervan minder duidelijk. Naast haar culturele betekenis is de olijfolie-industrie van het allergrootste belang voor de Palestijnse economie. Het vormt 14 procent van het landbouwinkomen en ondersteunt het levensonderhoud van ongeveer 80,000 gezinnen. Desondanks worden olijfolieproducenten geconfronteerd met een reeks obstakels in wat de liberale Israëlische pers de Olijfoorlogen heeft genoemd. Deze omvatten gecontroleerde watervoorraden, de bouw van een veiligheidsbarrière die boeren afsnijdt van hun olijfgaarden, en een streng vergunningensysteem dat duizenden mensen gedurende het grootste deel van het oogstseizoen de toegang tot hun land verhindert. Ter verdediging van deze beperkingen en de deadlines die aan de oogst van dit jaar zijn opgelegd, beweren de Israëlische autoriteiten dat ze boeren proberen te beschermen tegen het toenemende geweld en vandalisme van de kolonisten. Voor gezinnen wier levensonderhoud afhankelijk is van de oogst, kan het plukken van de olijven voordat ze rijp zijn echter de kwaliteit van de olie ernstig verminderen, waardoor de prijs die producenten ervoor kunnen krijgen.

Een ander debat over de heilige status van olijfolie in Palestina betreft: ​'Peace Oil', een initiatief van de geregistreerde Britse liefdadigheidsinstelling Charities Advisory Trust. De website van Peace Oil verklaart dat de olie in Israël wordt geproduceerd door Joden en Arabieren die samenwerken, en door te helpen hun producten op de markt te brengen, hoopt het financiële steun te bieden aan deze ondernemingen en daarmee anderen aan te moedigen. Ondanks zijn lovenswaardige bedoelingen, is Peace Oil onder vuur komen te liggen van degenen die beweren dat het eerlijk verhandelde olie ondermijnt die wordt geproduceerd op de bezette Westelijke Jordaanoever, waar economische hulp het meest nodig is. Zaytoun, een coöperatie die in 2004 werd opgericht om de toegang tot westerse markten voor Palestijnse boeren te vergemakkelijken, heeft Peace Oil ervan beschuldigd de goodwill van het publiek te misleiden en te profiteren van het idee van vrede tussen de twee gemeenschappen. Verschillende internationale NGO's en religieuze organisaties hebben kerk- en liefdadigheidsgroepen geschreven om er bij hen op aan te dringen Palestijnse olijfolie te promoten in plaats van Peace Oil.

Foto: Gary Fields

Begraven in de Palestijnse zaak zijn jonge boompjes van hoop gepropageerd door een groeiende beweging van activisten met groene vingers, bekend als de guerrilla tuiniers. Ze komen van over de hele wereld en uit alle lagen van de bevolking om boeren te ondersteunen bij het bereiken van hun rechten om te oogsten en om hen te beschermen tegen de bezetting. Een initiatief dat begon in 2001, de Olive Tree Campaign (OTC), heeft tot doel gesponsorde olijfbomen te planten en opnieuw te planten in gebieden die zijn ontworteld en vernietigd door de Israëli's in de bezette Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. Dit jaar plantte de OTC 8,800 olijfbomen voor meer dan 131 Palestijnse families, wat het totaal sinds het begin van het programma op 78,164 brengt. Door sponsors en individuen van over de hele wereld samen te brengen, streeft de campagne ernaar Palestijnse boeren in staat te stellen om op een creatieve en aanhoudende manier om te gaan met de systematische vernietiging van olijfbomen, en om te garanderen dat deze heilige vloeistof zijn symboliek behoudt in deze naar vrede dorstige regio van de wereld.