Eten binnen een tijdsbestek van 10 uur kan chronische ziekten voorkomen

Een studie wees uit dat het beperken van het eten tot een venster van 10 uur per dag kan helpen bij het voorkomen van chronische ziekten die verband houden met het metabool syndroom. De ontdekking zou kunnen leiden tot een nieuwe behandelingsoptie voor mensen die risico lopen op de ziekten.

Ongeveer 30 procent van de Amerikanen heeft een metabool syndroom, een cluster van aandoeningen waaronder overtollig vet rond de taille, hoge bloeddruk en hoge bloedsuikerspiegel.

Het syndroom is zorgwekkend omdat het het risico op hartziekte, beroerte en diabetes. Artsen adviseren patiënten om een ​​gezond dieet te volgen en regelmatig te bewegen; deze levensstijl is echter moeilijk vol te houden en zelfs met medicijnen is de ziekte vaak moeilijk volledig onder controle te krijgen.

Wetenschappers van het Salk Institute en de University of California San Diego School of Medicine werkten samen aan een onderzoek en ontdekten dat het beperken van het eten tot 10 uur per dag, in combinatie met medicatie, kan helpen. Het resulteerde in een vermindering van alle voorwaarden.

"In tegenstelling tot het tellen van calorieën, is tijdgebonden eten een eenvoudige voedingsinterventie om op te nemen, en we ontdekten dat de deelnemers zich aan het eetschema konden houden. " zei Satchidananda Panda, co-auteur en professor in het Regulatory Biology Laboratory van Salk.

Tijdgebonden eten houdt in dat alle calorieën binnen een beperkte periode per dag worden geconsumeerd, in dit geval binnen 10 uur. Eerdere studies tonen aan dat de praktijk circadiane ritmes ondersteunt, dit zijn de 24-uurs cycli van biologische acties die de meeste cellen in het lichaam beïnvloeden. Onderzoekers hebben ontdekt dat grillige eetpatronen het ritme nadelig beïnvloeden, waardoor het risico op symptomen van het metabool syndroom toeneemt.

Emily Manoogian, co-eerste auteur en een postdoctoraal onderzoeker in het Panda-lab, legde uit dat het beperken van de consumptie van alles behalve water tot 10 uur het lichaam in staat stelt 14 uur te rusten binnen elke periode van 24 uur. Bijgevolg bevordert het een betere stofwisseling.

Bij het onderzoek waren 19 deelnemers met het metabool syndroom betrokken die aangaven binnen een dagvenster van meer dan 14 uur te eten. Vierentachtig procent van de personen slikte minstens één medicijn. Ze gebruikten een app om de tijden die ze aten vast te leggen, evenals het voedsel dat ze consumeerden in de basisperiode van twee weken en het volgende experiment van drie maanden met een beperkte tijd.

Deelnemers rapporteerden geen negatieve effecten van het beperken van consumptie tot 10 uur per dag. Bovendien ondervonden ze een reeks voordelen, waaronder een vermindering van het gewicht, de body mass index en de tailleomtrek. Bovendien sliepen ze beter en hadden ze een gezondere bloeddruk, bloedsuikerspiegel en cholesterol, wat allemaal het risico op chronische ziekten verkleint.

"Het circadiane ritme van het lichaam is als een centrale klok in de hersenen die reageert op licht, ”vertelde eerste auteur Michael Wilkinson, assistent-klinisch professor in de geneeskunde aan de Universiteit van Californië, San Diego. Olive Oil Times. ​"De reacties beïnvloeden de activiteit in perifere organen, zoals de lever, die hun eigen klokken hebben. "

"Afgezien van licht heeft de inname via de voeding invloed op de klokken. Wanneer voedsel laat in de avond of vroeg in de ochtend wordt gegeten, onderbreekt het de normale dag-nacht metabolisme-cycli in de organen die anders het circadiane ritme volgen, ”voegde hij eraan toe. ​"Nachtelijk vasten van voedsel zorgt ervoor dat deze stofwisselingsprocessen ongestoord kunnen verlopen.

"Daarom stelden we de hypothese op dat, omdat tijdgebonden eten de voedselinname afstemt op het circadiane ritme, het metabolisme gezonder is en voedsel in wezen efficiënter wordt gemetaboliseerd, ”concludeerde Wilkinson. ​"De downstream-effecten van een gezonder metabolisme zijn bescherming tegen zwaarlijvigheid en gerelateerde stofwisselingsstoornissen. "

De studie is gepubliceerd in Cell Metabolism.

• Cell Metabolism


• Salk Institute