Olijfoliekooi

Is olijfolie een belangrijk commercieel lokaas geworden voor de voedingsindustrie?

Gelukkig twijfelt niemand momenteel aan de talrijke gezondheidsvoordelen van olijfolie, en extra vierge olijfolie in het bijzonder. In lijn met deze realiteit investeert de voedingsindustrie al enkele jaren sterk in de opname van dit product in haar repertoire. Hiermee wil het voldoen aan de eisen van zijn consumenten als geheel, die steeds meer gezondere voedingsproducten eisen.

Het bewijs hiervan zijn de steeds vaker voorkomende etiketten in supermarkten waarin dit ingrediënt expliciet wordt genoemd, hetzij in de vorm van afbeeldingen of grafische afbeeldingen van olijven, olie-cruets of een ander motief dat doet denken aan olijvensap.

Om verwarring bij de consument te voorkomen, wordt de etikettering van alle producten die olijfolie bevatten momenteel geregeld door Uitvoeringsverordening (EU) nr. 29/2012 van de Commissie. Deze tekst schrijft voor dat, wanneer een bedrijf het gebruik van olijfolie benadrukt, buiten de ingrediëntenlijst, deze vermelding vergezeld moet gaan van het gehanteerde percentage in verhouding tot het totale nettogewicht van het betreffende voedingsmiddel. Desgewenst kan het bedrijf deze informatie vervangen door het percentage toegevoegde olijfolie in verhouding tot het totale gewicht van het vetgehalte, te vermelden onder: ​"vetpercentage”.

Deze verordening is van toepassing op alle voedingsmiddelen die olijfolie bevatten, met twee uitzonderingen: tonijn- en sardineconserven. In het eerste geval bepaalt Verordening (EG) nr. 1536/92 van de Raad dat olijfolie alleen mag worden gemarkeerd op het etiket als het de enige vetsoort is die wordt gebruikt. Dat wil zeggen, het mag op geen enkel moment zijn gemengd met een ander type eetbaar vet. Hetzelfde geldt voor de conserven van sardines, die in hun geval worden geregeld door Verordening (EG) nr. 2136/89 van de Raad.

Wat onderscheidt vierge olijfolie van extra vierge?

Uitvoeringsverordening (EU) nr. 29/2012 van de Commissie definieert extra vierge als een ​"superieure categorie olijfolie die rechtstreeks uit de olijven wordt verkregen en alleen met behulp van mechanische procedures". Van zijn kant verwijst ditzelfde document naar olijfolie van eerste persing als dat ​"rechtstreeks verkregen uit de olijven en alleen met behulp van mechanische procedures”.

Als we goed kijken, zien we dat er tussen de ene beschrijving en de andere slechts één klein verschil is. In het eerste geval wordt de extra vierge gedefinieerd als: ​"superieure categorie”, een kwaliteit die in werkelijkheid het enige is dat het onderscheidt van de olijfolie van eerste persing.

Het is duidelijk dat beide sappen zijn die rechtstreeks uit de olijven worden geperst, maar dit verklaart niet welke limieten worden toegepast om de overeenkomstige categorieën te bepalen. De differentiatie wordt in dit geval bepaald door een chemische en een sensorische analyse.

In die zin dient de chemische analyse om de vrije zuurgraad in de olie vast te stellen. In Verordening (EG) nr. 1513/2001 van de Raad stelt de Europese Unie vast dat de extra vierge olijfolie een maximale vrije zuurgraad van 0.8 g per 100 g mag hebben, terwijl de eerste persing 2 g per 100 g mag hebben. Volgens deze criteria staan ​​alle oliën die de 0.8 gram overschrijden, eenvoudigweg bekend als eerste persing.

Een lage zuurgraad betekent echter niet automatisch dat de oliën altijd extra vierge zijn. In overeenstemming met Verordening (EG) nr. 640/2008 van de Raad moeten ze, om hun classificatie te bepalen, worden onderworpen aan een sensorische analyse om de afwezigheid van gebreken en de aanwezigheid van het fruitige kenmerk te verifiëren. Die oliën waarin nauwelijks waarneembare sensorische defecten worden gedetecteerd en die waarin het fruitige kenmerk praktisch afwezig is, worden als maagdelijke oliën beschouwd.

Olivarama-artikelen verschijnen ook in het tijdschrift Olivarama en worden niet bewerkt door Olive Oil Times.