'Artisanale' olijfolieproducenten ontmoeten elkaar in Rome om over strategie te praten

AIFO, de Italiaanse Vereniging van Olijfoliemolenaars, hield op 23 maart een workshop die de hele dag duurt^rd bij Rome's San Sebastiano al Palatinot. Het charmante kerkcomplex Palatine Hill voelt alsof het zich op het afgelegen platteland bevindt, maar ligt in feite dicht bij de snelwegachtige straat die het Colosseum met Piazza Venezia verbindt. De groep, bestaande uit olijfolieproducenten met kleine tot middelgrote bedrijven, kwam bijeen om te bespreken hoe hoogwaardige extra vierge olijfolie kan worden gepositioneerd in een wereld waar lage kosten het meest worden gewaardeerd.

De groep hoorde van leden, sprekers uit de academische wereld, vertegenwoordigers van overheidsinstanties en adviseurs. Iedereen leek het erover eens te zijn dat differentiatie van merken uit de massamarkt essentieel was, en dat het veel tijd en hard werk zou vergen voordat olijfolie van hoge kwaliteit de prijs zou krijgen die het verdient. Er was ook een levendige discussie over hoe de bijproducten van de olijfolie-extractie moeten worden behandeld.

Piero Gonnell, voorzitter en stichtend lid van AIFO, om de gevolgen van lage prijzen voor de sector te benadrukken, zei: ​"Tegenwoordig worden olijven in Puglia geplukt om plaats te maken voor fotovoltaïsche boerderijen. Dit doet me huiveren. In Toscane is 50 tot 60 procent van de olijfgaarden verlaten.” Gonnelli, wie was? geprofileerd door de Olive Oil Times, verbouwt olijven en produceert en bottelt olie in Toscane. Vooral het laatste cijfer is zorgwekkend, aangezien Toscaanse olijfolie een premie heeft ten opzichte van oliën uit andere regio's.

Italiaanse shoppers kopen gemiddeld elke tien tot vijftien dagen een liter olijfolie. Consumenten kopen voldoende olie, maar volgens AIFO-leden ontbreekt het aan kwaliteit. Mauro Loy, een marketingexpert en voormalig directeur van een supermarktketen, meldde dat ongeveer 85% van de extra vergine olijfolie wordt gekocht bij supermarktketens. De selectie wordt grotendeels bepaald door wat er te koop is. AIFO-leden willen dat consumenten de keuze hebben tussen hun hoogwaardige oliën en de standaard extra vergine olijfolie van de grote merkverpakkers. (Italiaanse consumenten hebben al de keuze uit twee soorten melk, standaard en hoge kwaliteit.) AIFO-leden kijken niet alleen naar Italiaanse consumenten, maar onderzoeken ook manieren om groeiende markten te bereiken, zoals de VS, het Verre Oosten en Rusland.

Giampaolo Sodano, vice-president van AIFO, wiens profiel verscheen in de Olive Oil Times en die het evenement voorzat, legde uit dat het seminar leidt tot de jaarlijkse bijeenkomst in mei waar documenten zullen worden verzameld om te lobbyen bij het Europees Parlement in Brussel. AIFO is vooral geïnteresseerd in erkenning van het beroep Meester olie of meester olieproducent. In dezelfde geest geloven sommige leden, zoals Gonnelli, het woord en het concept ambachtelijk het beste beschrijft wat ze doen en het moet worden gebruikt om contact te leggen met consumenten. Gonnelli merkte op dat de consument al bekend is met het artisanale bier en de artisanale pasta.

Professor Maurizio Servili van de universiteit van Perugia wees erop dat differentiatie en het concept van Italiaanse hoge kwaliteit essentieel waren, aangezien te liberale internationale normen werden ondermijnd door nog meer afgezwakte normen die door afzonderlijke landen werden ingevoerd. Professor Servili zei: ​"Argentinië is nu lid van COI (International Olive Council), toch heeft Argentinië zichzelf een mooie kleine standaard gemaakt, waardoor extra vergine olijfolie een linoleenzuur van 1.5 procent mag hebben in plaats van de internationale limiet van 1 procent. Ze hebben voor zichzelf normen opgesteld die campesterol mogelijk maken, dat kan oplopen tot 4.5 procent in plaats van de internationale limiet van 4 procent.” Servili volgde dit door te zeggen dat de nieuwe normen de deur openden voor vervalsing met saffloerolie, en dat Australië normen had gecreëerd die vergelijkbaar waren met die van Argentinië. Volgens hem zal het overgaan in een free-for-all.

Verschillende sprekers bespraken wat definieert ​"Italiaans van hoge kwaliteit". Sommige, maar niet alle, DOP en IGP komen in aanmerking voor de categorie. Een aantal sprekers was van mening dat er geografisch aangegeven oliën waren die niet goed genoeg waren voor de categorie. Objectieve chemische analyse zal van cruciaal belang zijn bij het doorlichten van de oliën. Sodano zei dat consumenten duidelijke labels moeten krijgen die: ​"moet een nauwkeurig (minimaal toelaatbaar) aantal polyfenolen opleveren.” Dit werd belangrijk geacht voor de gezondheid, aangezien olie van hoge kwaliteit rijker is aan gezondheidsbevorderende eigenschappen dan een standaard extra vierge olijfolie.

Professor Massimo Pizzichini gaf een interessante presentatie over zijn projecten en patenten waarbij polyfenolen worden afgevangen uit het afval dat ontstaat tijdens de olijfolie-extractie. Hij sprak over polyfenolen en hun rol in het leven van olijfbomen, die onder meer een conserveermiddel zijn, en ook de boom en het fruit beschermen tegen de olijfvlieg en schadelijke bacteriën. Bij het ondernemende bedrijf van de professor FenoFarm, water uit afvallen en vegetatie, dat 98 procent van de polyfenolen bevat die beschikbaar zijn bij de extractie van olijfolie, wordt geïsoleerd door het gebruik van membranen. Hij voorziet een sterke vraag naar polyfenolen van voedsel-, farmaceutische en cosmetische bedrijven, en berispt olijfolieproducenten omdat ze niet in zijn projecten investeren. Zijn woede werd beantwoord met stilte, hijgen en nerveus gelach, waardoor iedereen tot diep in de middag alert bleef.