Coöperatie gerund door vrijwilligers behoudt een Provençaalse traditie

Ollioules, een middeleeuws stadje met een gemeente van ongeveer 13,000 inwoners, ligt in het hart van de prachtige regio Haute Provence Cote d'Azur in Frankrijk. De naam Ollioules komt van het Romeinse woord Oliolis wat olijven betekent. Net als veel andere boomgaarden in Zuid-Frankrijk, hebben de oude olijfbomen in Ollioules zwaar geleden tijdens de ijskoude vorst van 1956. De eigenaren reageerden door het beschadigde hout weg te kappen. Het werkte.

De stronken groeiden weer en veel bomen werden gered. Vóór deze traumatische winter waren er 12 olijfmolens in deze historische stad.

Tegenwoordig is er in Ollioules een coöperatieve molen gewijd aan olijventelers en producenten van de regio.

Hier wordt een heel bijzondere soort gekweekt – de Bruin verscheidenheid. De cultivar gedijt in dit kustgebied en de fruitige noir De verkregen (fruitige zwarte) extra vierge olie heeft een uitgesproken kruidige smaak met hints van groen gras en artisjok.

Naast de teelt voor eigen gebruik, brengen de kleine producenten die hun olijven naar de coöperatieve molen van de stad brengen, Coöperatieve Ollioules, verkopen hun oliën online. en naar enkele verkooppunten in de regio, waaronder een bekende hypermarkt.

De kleinste teler heeft maar een paar bomen in haar tuin, terwijl de grootste boomgaard zo'n 450 bomen heeft. Ondanks hun bescheiden omvang zijn de telers er trots op om extra vergine olijfolie van goede kwaliteit te recupereren van hun eigen bomen.

In 2010 werd 33,600 liter olijfolie gewonnen uit de 230 ton olijven die naar de molen werden gebracht.

Een groep van tien vrijwilligers beheert de kleine olijfoliemolen die elk jaar van november tot januari geopend is.

De coöperatie heeft 480 leden die elk een eenmalig bedrag van 30 euro betalen. 80 procent van de producenten is lid.

Telers betalen een vergoeding van 0.37 cent per kilo voor de verwerking van hun olijven en degenen die meer dan 350 kilo oogsten vertrekken met hun eigen extra vergine olijfolie.

Olivier Cronel, een van de vrijwilligers, zei dat de prijzen tot de meest betaalbare in de regio behoorden. Hij zei ​"het doel van de coöperatie is niet om geld te verdienen, maar om de olijfbomen in de regio te behouden. Mensen aanmoedigen om zelfs de twee olijfbomen die ze hebben te oogsten, is een echte doelstelling. En als ze 300 bomen hebben, is dat nog beter.”

Cronel beschreef enkele van de zorgen waarmee de leden te maken hadden

• Bij de productie van kleine hoeveelheden olie is het niet altijd eenvoudig om aan de Europese regelgeving te voldoen. Het installeren van bijvoorbeeld roestvrijstalen machines en tanks is kostbaar.
• EU-regelgeving vereist strikte traceerbaarheidsnormen, wat gunstig kan zijn voor consumenten en overheidsinstanties, maar niet altijd gemakkelijk te volgen voor deze kleinschalige producenten.
• Er moeten verschillende belastingen worden betaald: Twee voorbeelden zijn: — De Franse vereniging L'association Francaise Interprofessionelle de L'Olive (Afidol) heft een belasting van 0 cent/kg aan de producent voor de olijfolie die hij in de fabriek verwerkt. Daarnaast moet de molen Afidol betalen, een belasting van 14 centimes per kilogram olie. Dan is er nog de lokale belasting – vorig jaar betaalde de coöperatie 0.01 (13,000 USD) euro aan de gemeenteraad.

.
Cronel is optimistisch over de toekomst. Hij zei dat het belangrijk was om de activiteit draaiende te houden met vrijwilligers. ​"Als we jonge mensen kunnen vinden om de traditie van vrijwilligerswerk in stand te houden, kunnen we onze kosten laag houden en goedkopere prijzen aanbieden voor verwerking, wat op zijn beurt meer klanten zal aantrekken”, zei hij.

De terugverdientijd was in 2010 goed. Voor het eerst was er een onverwachte winst van 20,000 euro.

Maar geld verdienen is niet het doel van deze kleine producenten. Deze olijventelers willen gewoon genoeg olie leveren voor eigen gebruik, om van hun bomen te genieten en vooral om hun terroir. Ze hebben geen last van kleurrijke posters en informatieve etiketten. Hun doel is om de olijfbomen in de regio te behouden.

Voor deze toegewijde kleine groep olijfolieproducenten zijn motivatie en terroir belangrijke kwesties.

Het jaar 2011 was geen erg goed jaar voor telers in deze zuidelijke regio van Frankrijk en de coöperatie deed het niet goed. De maand april, de bloeiperiode voor olijven was extreem droog, de aanvallen van olijfvliegen tierden welig in juni en juli, gevolgd door de zware regenval in oktober. Helaas verwerkten ze slechts 40 ton olijven.

Coöperatie Ollioules kreeg hulp aangeboden. Wilden ze 100 ton olijven verwerken die uit Tunesië kwamen en dan de helft van de olie kopen? Met 0.37 cent per kilo zou dit de winstmarge aanzienlijk hebben verhoogd. Maar de coöperatie Ollioules, trouw aan hun Provençaalse erfgoed en trouw aan hun terroir, weigerde het aanbod.

Ik vraag me af waar die olijven terecht zijn gekomen.

• De coöperatieve molen Ollioules