In La Mancha, 788 'families' verenigd in kwaliteit

Een regen van groene olijven valt op een omgekeerde paraplu die is uitgeklapt aan de voet van een olijfboom. De boom wordt één of twee keer geschud totdat er geen fruit meer valt.

Dan gaat de oogstmachine naar de volgende boom en de volgende. Het is een snelle mechanische klus.

We bevinden ons op het landgoed van Sierra Prieta, dat met zo'n 2,000 hectare een van de grootste Coöperatie Valedepeñas van olijfolieproducenten (Colival).

Vandaag halen ze de vroege oogst van de Hojiblanca-cultivar. Later op de dag brengen ze hun olijven naar de coöperatie, waar ze meteen worden gemalen.

​"Valdepeñas is van oudsher een wijnland. Tegenwoordig wordt het ook een olijfolieland”, vertelt Consoli Molero, de manager van Colival Olive Oil Times.

Molero is al 20 jaar verantwoordelijk voor de kwaliteit en productie van Colival. Haar vader was vroeger de meester-molenaar van de coöperatie.

"Ik heb computerprogrammering en bedrijfskunde gestudeerd. Ik heb altijd in de omgeving van de oliemolen gewoond, maar ik had nooit gedacht dat ik zo lang in dezelfde molen zou gaan werken waar mijn vader olie maakte ”, zegt ze terwijl we door de olijfgaard van Sierra Prieta lopen.

"Ik ben een getallenmens, maar door nieuwsgierigheid ben ik me gaan specialiseren in olieproductie en -proeverij. Ook omdat ik het leuk vind”, voegt ze eraan toe.

De olijfoliecoöperatie van Valdepeñas werd in 1979 opgericht door enkele tientallen boeren. Vandaag telt het 788 medewerkers.

Molero wijst erop dat een coöperatie op dezelfde manier moet worden bestuurd als een particuliere onderneming.

"Het enige verschil is dat in privézaken de winst naar slechts één persoon gaat, terwijl in een coöperatie de winst naar al haar medewerkers gaat - 788 leden die uiteindelijk 788 gezinnen zijn, ”zegt ze.

Colival's Valdenvero heeft een Gold Award gewonnen voor zijn Hojiblanca op de 2019 NYIOOC World Olive Oil Competition.

De uitgestrekte vlaktes van La Mancha, waar Valdepeñas ligt, liggen ten noorden van Jaén's zee van olijfbomen, voorbij de natuurlijke grens van de bergketen Sierra Morena.

Dit landschap staat algemeen bekend als het thuisland van Don Quichot, het beroemdste personage uit de Spaanse literatuur, hoewel fijnproevers het ook in verband zullen brengen met Manchego-kaas en saffraan.

Maar in tegenstelling tot zijn zuidelijke buur, Andalusië — de grootste olijfolieproducerende regio van Spanje — olijfgaarden delen hier hun bekendheid met enorme velden met tarwe, gerst en wijngaarden.

Toch is de regio La Mancha - voornamelijk de provincies Ciudad Real en Toledo - de op een na grootste olieproducent in Spanje. De recordoogst van vorig jaar in La Mancha bereikte ongeveer 180,000 ton, ver achter op de 1.3 miljoen in Andalusië.

Colival is de grootste producent in Ciudad Real.

"In onze regio vergroten we het aantal hectaren en de productie. Er zijn veel nieuwe olijfgaarden, sommige zijn intensieve en superintensieve. De boeren hebben ook ingezet op nieuw aangeplante cultivars zoals Arbosana en Hojiblanca”, legt Molero uit.

Het is echter de cornicabra - wat letterlijk betekent: ​"hoorn van geit" vanwege zijn lange en puntige vorm - de belangrijkste lokale cultivar en een icoon van de olie uit La Mancha.

"Cornicabra is vele jaren geleden aangeplant in de omgeving van Toledo en Ciudad Real. Dit ras heeft ons een naam gegeven. Bovendien is het een uitgebalanceerde en krachtige olie die als basis dient voor andere oliën van mindere kwaliteit”, vertelt Molero.

De strategie van Colival bestaat erin de Cornicabra-productie te behouden en te diversifiëren met andere cultivars. Ze produceren ook twee lijnen oliën in termen van kwaliteit: a ​"normale” extra vierge olijfolie, die het grootste deel van hun productie vertegenwoordigt, en hun Vandelvero topmerk.

Gevraagd naar de uitdagingen van het produceren van hoogwaardige olijfolie in de context van een grote coöperatie, wijst Molero erop dat de ​"medewerkers zijn er al mentaal op voorbereid dat ze, als ze kwaliteit willen produceren, moeten doen wat de coöperatie zegt.”

Om dit punt te bereiken was een bepaalde hoeveelheid ​"plannen” wel.

"Het eerste jaar dat we onze eersteklas olie begonnen te produceren (...), hadden we een medewerker die zijn eigen oogstmiddelen bezat. Hij had oogstmachines, parasols en drie cultivars. Dus ik heb met dat lid gesproken en hem uitgelegd wat ik wilde voor de coöperatie. Hij ondersteunde me meteen en we hebben de drie cultivars van zijn velden geoogst”, herinnert Molero zich.

"Het tweede jaar was het makkelijk. Alle leden zeiden: ​'Ik wil die prijswinnende olie maken die jij maakt.' Dus het tweede jaar kwamen de medewerkers naar mij toe.”

Terwijl de zon ondergaat in Valdepeñas, rijden trailers vol olijven van de olijfgaarden naar het terrein van de coöperatie.

Nadat het fruit van de bladeren is gescheiden, lopen de olijven via transportbanden naar de molen. De dichte geur van vers geperst olijvensap vult de lucht.

Molero pakt een glaasje en proeft de nieuwe olie.

"Het is het waard als de stroom van de nieuwe olie stroomt... als de molen op een uitzonderlijke temperatuur staat, de olie op 24 graden staat en je proeft en het heeft alle aroma's. Dat doet deugd", zegt ze.

"En de onderscheidingen. De onderscheidingen die we hebben gekregen, zijn te danken aan het harde werk van de coöperatie en het hele team.”