Kalamata-conferentie onderzoekt de moderne olijfolieproductie en duurzaamheid

Een conventie voor ​"moderne oliemolenoperatie in de context van kwaliteitsbehoud en ecologische duurzaamheid” werd op 4 november gehouden in Kalamata, Griekenland^th. Wetenschappers en professionals uit de olijfolie-industrie namen deel aan een discussie over de huidige status van olijfoliefabrieken in Griekenland en de toekomstperspectieven van de verwerking van het residu als bijproduct.

Een van de nuttige resultaten was dat, ondanks de huidige ongunstige status als gevolg van de economische crisis, er een tendens is om de 3-fasentechnologie opzij te zetten en het 2-fasenextractieproces in meer olijfoliefabrieken te gebruiken, naar het voorbeeld van Spanje .

Dit is de enige upgrade voor de molens in Griekenland die nu door de Europese Unie wordt gefinancierd en die gericht is op het verminderen van de effecten van de oliemolens op het milieu.

Er werd ook op gewezen dat grotere fabrieken zouden moeten worden opgericht om schaalvoordelen te realiseren en zo de winning van reststoffen winstgevend te maken.

Toch werd benadrukt dat bij alle beschikbare technologieën die moderne raffinaderijen gebruiken om de halfvloeibare pulp als bijproduct van het tweefasenextractieproces te verwerken, rekening moet worden gehouden met de betrokken energiebalans - wat betekent dat het geen voordeel heeft om de pulp te verwerken als de verbruikte energie groter is dan de verkregen energie (inclusief transportkosten en het energieverbruik van de raffinaderij).

Een interessant gegeven was dat er elk jaar een hoeveelheid van 400,000 ton biomassa op het veld achterblijft nadat de olijven zijn geoogst (takken, twijgen en bladeren), die kan worden gebruikt om biomassabrandstof zoals pellets te produceren, wat een opbrengst oplevert van 180 – 200 euro per ton. Landbouwers en aardwetenschappers waren het daarmee eens, maar vestigden ieders aandacht op het feit dat deze organische stof zeer nuttig is voor de ​"humus,” – de overblijfselen op aarde na de humificatie van de plant – die de grond vruchtbaar maken.

Ten slotte is een nogal radicale benadering van de exploitatie van vloeibaar residu het gebruik ervan voor het verrijken van de waterreservoirs op plaatsen met weinig regenval nadat het residu is gezuiverd. Dit werd gepresenteerd als een extreme oplossing wanneer er ernstige problemen zijn met veldirrigatie, maar werd afgewezen vanwege zorgen over het water dat voor huishoudelijke doeleinden wordt gebruikt.