Producent uit Nieuw-Zeeland gebruikt Brix-niveaus om het ideale oogstmoment te bepalen

Voortbouwend op zijn ervaring met het kweken van druiven, een bekroonde Nieuw-Zeelandse producent ontwikkelt een kosteneffectieve methode om het beste moment te bepalen om zijn olijven te oogsten om hoge opbrengsten mee in evenwicht te brengen polyfenol inhoud.

Ross Vintiner, mede-eigenaar van The Vintiner's Grove, vertelde Olive Oil Times april dat hij een oogstschema aan het ontwikkelen was om het gehalte aan polyfenolen en andere antioxidanten in de zijne te optimaliseren extra vierge olijfolie.

Vintiner, gevestigd in de Wairarapa-regio op het Noordereiland, zei dat het experiment was gebaseerd op zijn eerdere ervaringen, maar hij vond al snel onderzoek om het te ondersteunen.

"Dat ontdekte ik later Spaans onderzoek bevestigde mijn werkaanname, 'vertelde hij Olive Oil Times.

Vintiner zei onafhankelijk van elkaar te hebben opgemerkt dat het het beste is om te oogsten wanneer de brixwaarden van zijn olijven dalen, het omgekeerde van wat in de fruitsector wordt gedaan. ​"Ik oogst wanneer de Brix-waarden voor elke variëteit dalen, het tegenovergestelde van [wat] een wijnmaker [zou doen]," legde hij uit.

"Onderzoek toont aan dat in tegenstelling tot druiven waar maximale Brix nodig is om te oogsten, in olijven minimale suiker - Brix-niveaus - gelijk is aan maximale olie en totale polyfenolen, "zei Vintiner. ​"Dit is een goedkope manier om mijn oogsttijd te bepalen. Een refractometer om Brix te meten kost in Nieuw-Zeeland ongeveer $100 (€57).

"Ongeveer tien jaar geleden, na mijn ervaring met het telen van druiven, was ik nieuwsgierig: was er een verband tussen de rijping van olijven, het oliegehalte en het suikergehalte in olijven?” herinnerde hij zich.

Vintiner begon toen met het meten van de Brix-waarden van olijfbladeren en fruit en ontdekte dat stijgende waarden van het bladsap duiden op stijgende waarden van het olijfvruchtensap.

"Toen daalden de Brix-waarden, het tegenovergestelde van druiven, samenvallend met fysieke tekenen van olie in het fruit," zei hij. ​"Elke cultivar was anders.”

"Een minimumwaarde voor suiker hangt samen met een maximumwaarde voor het oliegehalte”, legt Vintiner uit. ​"Ik observeerde de gebruikelijke suikergehaltes en rijpheid voor elke variëteit, waarbij ik de maximale rijpheid meetelde vanaf dagen na de volle bloei."

"Deze resultaten maakten een voorspellende oogstindex [een meting van de gewasopbrengst] voor elke variëteit mogelijk," voegde hij eraan toe.

Vintiner zei dat hij zijn aanpak verfijnde door te doen verder onderzoek. ​"Er is geen sterke correlatie tussen suiker en fenolische verbindingen,” zei hij. ​"De totale fenolische verbindingen nemen echter af tijdens het rijpen."

"Aangezien we oogsten voor hoge polyfenolen en afname van fenolverbindingen tijdens het rijpen, heb ik de typische afname van polyfenolen op de oogstindex gelegd om mijn oogsttijd in te schatten, "voegde Vintiner toe. ​"Ik controleerde de index elk jaar tegen suikerniveaus en polyfenolresultaten om het model te verifiëren.

"De index biedt een betrouwbare en aanvaardbare afweging tussen oogstdata, oliegehalte en polyfenolen”, aldus Vintiner. ​"Door de Brix-waarden van olijvensap te meten en het oliegehalte te voorspellen, kon ik de oogsttijd beter inschatten om hoge fenolverbindingen en een redelijke olieopbrengst per cultivar te bereiken."

"Er kan een oogstindex worden geconstrueerd, uniek voor elke boomgaard, die het Brix-oliegehalte in verband brengt met de waarschijnlijke fenolgehalten," voegde hij eraan toe.

Vintiner, die Frantoio-, Koroneiki-, Kalamata-, Leccino-, Pendolino- en Picual-bomen kweekt op zijn Dali-landgoed, zei dat hij het bovenstaande model heeft gebruikt om consequent hoge totale polyfenolen te bereiken (met niveaus van meer dan 250 milligram per kilogram) voor al deze, evenals als gemiddelde tot hoge olieopbrengsten (behalve zijn Kalamata-tafelolijven).

"Onze beste polyfenololiën bevinden zich op of in de buurt van de hoogste totale polyfenololiën in Nieuw-Zeeland, "zei hij. ​"Naar mijn mening definiëren olijfolie met een hoog fenolgehalte, samen met smaak, echte kwaliteit en gezonde olijfolie.

Hij zei dat de huidskleur van olijven geen sterke indicator is voor wanneer in Nieuw-Zeeland moet worden begonnen met oogsten. ​"Olijfvleeskleur wordt vaak gebruikt, waarbij wit vruchtvlees tot aan de pit duidt op rijpheid," zei Vintiner.

"Er zijn ook tests voor het watergehalte van fruit om de rijpheid te bepalen," voegde hij eraan toe. ​"Andere boeren volgen beproefde timing en ervaring. Het is waarschijnlijk dat real-time totale polyfenolen in olijven binnenkort zullen worden gemeten door een handapparaat."

Vintiner zei dat hij meer tests uitvoert op alle componenten van zijn boomgaarden dan de meeste olijventelers en nieuwe ideeën test om weloverwogen beslissingen te nemen.

Vintiners innovatieve benadering van de olijventeelt en de productie van extra vergine olijfolie heeft hem er ook toe gebracht nieuwe bemestingsmethoden te ontwikkelen. Als gevolg hiervan zijn de bosjes van Dali Estate verdubbeld bodem organische stof – plantaardig en dierlijk afval in verschillende stadia van ontbinding – in vijf jaar.

Olijfpulp is een erkende meststof, maar Vintiner koos voor een nieuwe aanpak. ​"Ik heb baanbrekend werk verricht op het gebied van nieuwe manieren om olijven te bemesten, waaronder het gebruik van olijvenpulp, allemaal binnen de grenzen van de biologische certificering en biodynamische praktijk van Biogro (het belangrijkste biologische certificeringsbureau van Nieuw-Zeeland),' zei Vintiner.

Vintiner werkte binnen deze grenzen, aangezien Dali alleen gecertificeerde biologische en biodynamische methoden en inputs gebruikt sinds Vintiner het pand in 2011 kocht.

"Ik gebruik onze afvallen in een gisting die ongeveer drie weken nodig heeft om te rijpen en tot twee jaar aanhoudt, "zei hij. ​"Gefermenteerde pulp is getest met een hoog gehalte aan in de plant beschikbare stikstof en kalium, essentieel voor respectievelijk groei en vruchtvulling."

"Ik gebruik dit verdunde ferment als bladspray in de lente en de herfst," voegde Vintiner eraan toe. ​"Omdat het ferment weinig microbiële biomassa bevat – de massa van de levende component van de organische stof in de bodem, een belangrijke maatstaf voor de bodemkwaliteit – voeg ik organische effectieve micro-organismen [gemengde culturen van natuurlijk voorkomende organismen] toe met een laag percentage toepassing.”

Hij zei dat hij op basis van onderzoek en zijn eigen ervaring heeft ontdekt dat microdosering, het beetje bij beetje en vaak toedienen van meststoffen, de beste resultaten oplevert.

Hij creëert ook een mix van brandnetel, smeerwortel en luzerne, gefermenteerd met kelp om een ​​gemalen drenk te produceren die rijk is aan mineralen die olijven het meest nodig hebben. Daarnaast heeft hij Dali's bodemgezondheid verder ondersteund door klavers, bakbananen en smeerwortel te planten; samen met andere planten en bomen, waar zijn schapen grazen en de grond bemesten.

Vintiner, met zijn gave om onbekend terrein te verkennen, is de enige teler van Kalamata-olijven - waarvan hij zei dat ze zeer veel fenolverbindingen bevatten - in de regio Wairarapa. ​"Kalamata-bomen groeien goed in de Wairarapa, maar hebben problemen met vruchtvorming," zei hij.

Maar hij vond methoden om dit te overwinnen. ​"Gebruikmakend van verschillende technieken, waaronder planten op een helling die naar de zon gericht is, jaarlijks snoeien en elk jaar combinatieplanten met smeerwortel en Dali Kalamata-fruit," zei hij.

"Ik ben gepassioneerd door het telen van de beste grond, het bodemleven en al het diverse daarboven”, besluit Vintiner.