Ontmoet een bekroonde producent die Griekse oliën promoot in Berlijn

Boter is lange tijd het favoriete eetbare vet geweest in Duitsland, met het dichtstbevolkte land van de Europese Unie en de grootste economie onder de wereldleiders op het gebied van boterproductie en -consumptie.

Echter, consumptie van olijfolie en cultuur hebben langzaam voet aan de grond gekregen in Duitsland. Volgens de Internationale Olijfolieraad verbruikten Duitsers 76,900 ton olijfolie in het oogstjaar 2021/22, een stijging van 25 procent in vergelijking met tien jaar geleden en een zevenvoudige toename in vergelijking met 30 jaar geleden.

Terwijl in Duitsland veel olijfolie wordt gekocht in supermarkten, werkt Amadeus Tzamouranis aan een intiemere band tussen Duitsers en extra vergine olijfolie.

De directeur van Thalassa (het Griekse woord voor ​'de zee'), die de bekroonde OEL-merken, is geboren en getogen in Berlijn, maar bracht zijn zomers door op de olijfboerderij van de familie in Kalamata op het schiereiland Peloponnesos.

"Ik heb altijd een diepe band met Griekenland gehad", vertelde hij Olive Oil Times. ​"Hoewel ik olijfolie kende, heb ik nooit de intense ervaring gehad om op het veld te zijn, de olijven te oogsten, ze naar de molen te brengen en te zien hoe de olie wordt geproduceerd.”

Hoewel olijfolie een alomtegenwoordig onderdeel van zijn jeugd was, zei Tzamouranis dat zijn eerste intieme ervaring kwam nadat hij in 2015 een telefoontje kreeg van zijn oom met het verzoek hem te komen helpen met de oogst.

Tzamouranis stemde toe en leende het busje van een vriend om van Berlijn naar Zuid-Italië te rijden voordat hij met een 24-uur durende veerboot naar de Peloponnesos zou oversteken.

Zijn oorspronkelijke plan was om enkele schilderijen naar zijn vader te brengen, een kunstenaar die een tentoonstelling organiseerde, en medicijnen die niet beschikbaar waren in de gemeenschap. Tzamouranis kocht ook wat olijfolie van zijn oom om mee terug te nemen naar Duitsland en te delen met vrienden en familie.

"Ik had een busje vol schilderijen, medicijnen en al deze dingen, en ik had niet het idee om er een bedrijf van te maken,' zei hij. ​"Mijn idee was om gewoon een leuke tijd te hebben."

Dit veranderde echter toen hij het vers geoogste bracht ongefilterde extra vierge olijfolie terug naar Duitsland.

"Ik heb er een paar aan mijn vrienden gegeven, en ze waren verbaasd', zei hij. ​"Als het vers komt, ongeveer twee weken oud, kennen de meeste mensen in Duitsland dit soort smaak niet, omdat olijfolie normaal gesproken wordt bewaard en vervolgens gefilterd voordat het wordt gebotteld."

Al snel raadde een van zijn vrienden, die later zijn zakenpartner werden, aan om zijn contacten in de Duitse voedingsindustrie te benutten – Tzamouranis had jarenlang als kok in Berlijnse restaurants gewerkt – en een bedrijf te beginnen dat de olie van zijn oom importeerde om de leegte van verse, biologische extra vierge olijfolie.

"In Duitsland zijn er veel olijfolies, maar het probleem is dat je niet weet wie er achter het merk zit. Er is geen connectie met de producent,' zei hij. ​"We besloten om een ​​merk uit Berlijn te maken - OEL Berlin. We wilden een brug rechtstreeks van Griekenland naar Duitsland bouwen.”

Er zijn altijd sterke banden geweest tussen de twee landen, met gegevens uit de telling van 2021 die aangeven dat er meer dan 450,000 Grieken in Duitsland wonen, de negende grootste groep buitenlanders in het land.

Een apart 2019 verslag van Insete Intelligence ontdekte dat Duitsers het grootste deel van de toeristen in Griekenland uitmaken, met meer dan vier miljoen bezoekers per jaar, bijna 13 procent van het totale aantal toeristen, met een gemiddelde omzet van bijna € 3 miljoen per jaar.

"Veel mensen hier in Duitsland hebben in het algemeen een passie voor Griekenland", zei Tzamouranis.

Ondanks deze nauwe culturele banden, voegde hij eraan toe dat veel Duitsland het oude cliché geloofde dat olijfolie van hoge kwaliteit alleen uit Italië komt en dat ze dit wilden veranderen.

Aanvankelijk importeerde hij de olijfolie parttime en werkte hij tot drie andere banen naast elkaar. Na twee jaar had hij genoeg gespaard om een ​​klein bosje in Griekenland te kopen en keerde hij terug naar Kalamata om de kunst van het productie van olijfolie.

"Ik wilde alles leren", zegt hij. ​"Ik wilde erbij zijn en niet zomaar iemand zijn die olijfolie koopt en doorverkoopt.”

Hij ontdekte echter al snel dat hij niet genoeg van zijn eigen olijfolie kon produceren om aan de vraag te voldoen, dus ging hij naar Ilias Stavropoulos, die zijn olijven al lang had getransformeerd, en ging samenwerken met de gecertificeerde biologische molenaar van 30 jaar.

Nu produceert Thalassa, de onlangs omgedoopt tot OEL, 100,000 liter biologische extra vergine olijfolie per jaar, samen met een reeks andere producten op basis van olijven.

"We proberen mensen inzicht te geven in wat er moet gebeuren om een ​​goede olijfolie te produceren,” zei Tzamouranis, eraan toevoegend dat veel supermarktketens olijfolie verkopen voor € 4 tot € 5, prijzen waartegen hij het zich nooit zou kunnen veroorloven om zijn oliën.

Tzamouranis gelooft dat extra vergine olijfolie, zoals hij het produceert, een boetiek en ambachtelijk product is dat als zodanig op de markt moet worden gebracht en verkocht. Hiervoor werkt hij nauw samen met Berlijnse biologische supermarkten en speciaalzaken.

Werken in de context van een retailer die al een groter deel van de gezondheidsbewuste klanten aantrekt, heeft Tzamouranis geholpen om consumenten voor te lichten over de gezondheidsvoordelen olijfolie en hoe je het in de keuken gebruikt.

"Er zijn veel klanten die olijfolie alleen voor salades zijn gaan gebruiken", zegt hij. ​"In Duitsland is er een andere cultuur voor het gebruik van olijfolie.”

Zoals in veel andere niet-olijfolieproducerende landen, zei Tzamouranis mythen over: bakken met olijfolie in overvloed, evenals misvattingen over koken met olijfolie. Hij voegde er echter aan toe dat dit langzaam aan het veranderen is.

"Ik probeer manieren te vinden om mensen te inspireren om te gebruiken olijfolie met recepten, "Zei hij. ​"Het verandert een beetje. Mensen zijn zich er meer van bewust dat goede olijfolie minimaal €15 moet kosten.”

Het besef dat het produceren van kwaliteitsproducten forse investeringen vergt, is geen moment te vroeg gekomen.

Hoewel Tzamouranis verwacht pas in november met oogsten te beginnen, hebben verstoringen van de toeleveringsketen en inflatie een uitdagend ondernemingsklimaat gecreëerd.

Hij zei dat de prijs van de blikken waarin hij zijn olijfolie opslaat en verkoopt... ​"explodeerde”, en de kosten van transport en verzending van Griekenland naar Duitsland waren ook aanzienlijk gestegen.

Bovendien vroegen zijn gebruikelijke tinleveranciers hem om minimaal 100,000 eenheden per keer te kopen, veel meer dan hij per oogst nodig heeft.

"We hebben hogere kosten, maar we kunnen deze kosten niet doorberekenen aan de consument, want als we dat doen, wie zal dan onze olijfolie kopen', zei hij. ​"Dit is het probleem dat we hebben, dus we moeten op de een of andere manier manieren vinden om daarmee om te gaan."

Het bedrijf was al bezig met het vinden van creatieve manieren om waarde toe te voegen aan de extra vergine olijfolie voordat de huidige macro-economische problemen zich voordeden.

Een manier waarop het bedrijf dit doet, is door zich te concentreren op het blikontwerp. Tzamouranis zei dat het toevoegen van de artistieke dimensie aan het product het bedrijf hielp om de oliën in conceptstores te verkopen.

"We proberen ons altijd te concentreren op niet alleen de kwaliteit, maar ook de look”, zei hij. ​"We willen dat mensen onze producten kopen omdat ze ons design mooi vinden.”

Tzamouranis voegt toe dat de focus op design de aantrekkelijkheid van het kopen van olijfolie als cadeau vergroot. ​"Olijfolie is altijd een goed cadeau, want je hebt het altijd nodig", zei hij. ​"Die gebruik je altijd, zeker als het er mooi uitziet.”

Het bedrijf onderwerpt zijn olijfolie ook aan een reeks wedstrijden, waaronder de 2022 NYIOOC World Olive Oil Competition, waar het merk OEL Zoe, een delicate biologische Koroneiki afkomstig van het eeuwfeest en duizendjarige bomen, verdiende een Gouden Award.

Als alles is gezegd en gedaan, gelooft Tzamouranis dat niet elke enkele producent maakt de beste olijfolie ter wereld. Hij denkt echter dat het bewijzen van uw kwaliteit waarde toevoegt aan klanten, wat de kerncomponent van het bedrijf is.

"Ik zou niet zeggen dat ik de beste olijfolie maak, omdat veel mensen goede olijfolie maken”, besluit Tzamouranis. ​"Ik probeer authentiek te zijn in wat ik doe en ik probeer de mensen te geven wat ze verdienen."